Η δικαιοσύνη στο «απόσπασμα»

Γράφει ο Διογένης ο Κυνικός

Η σημερινή είδηση με τον παγιδευμένο φάκελο που εστάλη στην διοίκηση του Πρωτοδικείου Αθηνών είναι άλλη μία απόδειξη, σίγουρα δε ανεπιθύμητη απόδειξη, του τεράστιου έργου που επιτελούν κάποιοι δικαστικοί, και θα εξηγήσουμε το γιατί πιο κάτω.  Η εγκληματική αυτή ενέργεια δεν είναι η μόνη που έχει πραγματοποιηθεί εναντίον δικαστικών.  Θύματα απειλών, βομβιστικών επιθέσεων κλπ έχουν πέσει και άλλοι λειτουργοί της δικαιοσύνης. 

Για να μην αναφερθούμε ακόμη και στις ενδο-υπηρεσιακές «επιθέσεις», «νουθεσίες», πώς να τις περιγράψει κανείς αυτές…. Που μπορεί να είναι και οι χειρότερες!

Δυστυχώς όμως για τους αποστολείς των παγιδευμένων φακέλων ή και των άλλων «εκρηκτικών μηνυμάτων», οι δικαστικοί αυτοί έχουν ψυχή και δεν πτοούνται από τα γεγονότα αυτά.  Για να το γράψουμε δε και στην γλώσσα που αντιλαμβάνονται τα υποκείμενα αυτά «δεν χαμπαριάζουν»…  Ο φάκελος, σύμφωνα με το ρεπορτάζ είχε μήνυμα συμπαράστασης στον προσφάτως αποφυλακισθέντα Κ. Σακκά. Εμείς διατηρούμε τις αμφιβολίες μας ως προς το κατά πόσο η όλη υπόθεση έχει άρωμα τρομοκρατίας.  Και αυτό γιατί ο κ. Σακκάς αποφυλακίστηκε.  Επομένως προς τι η συμπαράσταση;  Θα είχε κάποια λογική αν συνεχιζόταν η προφυλάκιση του με την απόφαση του Συμβουλίου Εφετών… Και εξ’ άλλου την απόφαση την πήρε το Εφετείο, όχι το Πρωτοδικείο…  Επομένως γιατί να αποτελεί στόχο το Πρωτοδικείο και όχι το Εφετείο; Δηλαδή είδαν φως οι τρομοκράτες και είπαν να στείλουν κάπου ένα δέμα; Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από ότι δείχνουν τα στοιχεία της ΕΛΑΣ φαίνεται να υπάρχει στενή διασύνδεση μεταξύ ποινικών κρατούμενων και τρομοκρατών…

Η θεωρία μας είναι ότι το μήνυμα του παγιδευμένου φακέλου έχει μεν την «κάλυψη» της τρομοκρατίας αλλά αποδέκτες στην πραγματικότητα, όπως γράφουμε και στην εισαγωγή μας, είναι όλοι εκείνοι οι εισαγγελείς, οι ανακριτές, οι δικαστές που δεν καταλαβαίνουν από λόγια και κάνουν άτεγκτα το έργο τους.  Ευτυχώς για όλους εμάς που έχουμε πια απαυδήσει από την ηθική κατάπτωση, την σαπίλα και την διαφθορά που βασιλεύει σε αυτή τη χώρα. Και δεν ξεχνά κανείς ότι χάρις σε αυτούς τους δικαστικούς για πρώτη φορά είδαμε ανθρώπους, που ούτε περνούσε από την φαντασία μας κάτι τέτοιο, να είναι σήμερα πίσω από τα κάγκελα.  Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό ενοχλεί.  Και ο φάκελος αυτούς είχε στόχο.

Μάλιστα ως παραλήπτρια του παγιδευμένου φακέλου φέρεται ότι ήταν η Πρόεδρος της τριμελούς διοίκησης του Πρωτοδικείου Αθηνών κυρία Μαρία-Γεωργία Τσάμη.  Δεν την γνωρίζουμε ούτε καν εξ όψεως, αλλά μόνον μέσα από κείμενο της το οποίο μας είχε εντυπωσιάσει.  Πρόκειται για ένα άρθρο της που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ τον Φεβρουάριο του 2012. Εκεί η κυρία Πρόεδρος είχε αναλύσει τα προβλήματα της δικαιοσύνης αλλά και τον πόλεμο που δέχονται οι δικαστικοί με άψογο τρόπο.  Έθετε το πρόβλημα στην πραγματική του βάση.  Και θα δανειστούμε εδώ κάποια από τα όσα είχε γράψει: «…Η εκτελεστική δε εξουσία, δυστυχώς διαχρονικά, αντί να σκύψει με πραγματικό ενδιαφέρον και ευθύνη στα διαρθρωτικά προβλήματα της Δικαιοσύνης, ενεργεί με τρόπο υποτιμητικό, μειωτικό και ενίοτε εμπαθή απέναντι στους δικαστές, ξεχνώντας, πέραν του μεγάλου έργου που ήδη φέρνουν εις πέρας, ότι η δικαστική εξουσία είναι κατά το Σύνταγμά μας ισότιμη και τίποτε λιγότερο και ότι ουδέν δικαίωμα έχουν να βάλλουν κατά της προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των λειτουργών της. Επιδιώκει, έτσι, πότε να τους εμφανίσει ως δημοσίους υπαλλήλους, και μάλιστα ιδιαίτερα καλοπληρωμένους, και ούτε καν ως φορείς συνταγματικής λειτουργίας, πότε ως «τεμπέληδες», πότε ως αδιάφορους για το καθήκον τους και άλλα πολλά…»

Τι να προσθέσει κανείς στα όσα με τόση σαφήνεια ανέφερε η κυρία Τσάμη; Μήπως ενόχλησαν και αυτά το πανίσχυρο κατεστημένο; Το μόνο που θα κάνουμε είναι να επαναλάβουμε για άλλη μία φορά αυτό που έχουμε πει πάμπολλες φορές, και ας γινόμαστε κουραστικοί.  Εάν ήταν στο χέρι του σάπιου πολιτικού συστήματος που κυβερνά αυτή την χώρα από την μεταπολίτευση και μετά, τίποτα δεν θα είχε αλλάξει από πλευράς διαφθοράς στο τόπο μας.  Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι και στα αποτελέσματα του τελευταίου βαρόμετρου της Διεθνούς Διαφάνειας τα πολιτικά κόμματα κατέλαβαν, επάξια πιστεύουμε, από τους πολίτες την πρώτη θέση, αυτή του πλέον διεφθαρμένου θεσμού!!! Δηλαδή να πιστέψουμε ότι δεν ενοχλούνται τουλάχιστον κάποιοι πολιτικοί από τις ενέργειες των εισαγγελέων, των ανακριτών; Ότι δεν χαλάνε αυτοί την «μανέστρα»;

Τελικά, οι έντιμοι δικαστικοί λειτουργοί δεν έχουν να παλέψουν μόνο με την διαφθορά, την ανομία, την παρανομία και ότι άλλο, αλλά και με τους παντός είδους υπηρέτες τους.  Που είναι πολλοί….  Βλέπετε και τα λεφτά είναι πολλά………….