Αναστάσιος: Πιστεύω ὅτι εἶναι ἱστορικό χρέος γιά τίς Ἐκκλησίες τῆς Εὐρώπης νά ὑψώνουν συχνότερα λόγο κριτικό γιά τή σύγχρονη οἰκονομική καί ἠθική κρίση..

Διαβάστε την επιστολή που απέστειλε ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, στον γερμανό Επίσκοπο Martin Schindehute. Πρόκειται για μια επιστολή στήριξης προς τους λαούς που δοκιμάζονται και οδηγούνται σε εξαθλίωση, επιστολή που  καλεί όλες τις  Εκκλησίες της Ευρώπης να συμπαρασταθούν σ΄αυτούς που κλονίζονται και δοκιμάζονται.

«Ἀγαπητέ Bishop Martin,

Ἀπό τήν κοινή συμμετοχή μας στήν Κεντρική Ἐπιτροπή τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν,
γνωρίζω τήν εὐαισθησία σας γιά πιστότητα στόν εὐαγγελικό λόγο καί τήν τολμηρή ἄρθρωσή του σέ κρίσιμες στιγμές.
Γιά τοῦτο, ἀπεφάσισα νά Σᾶς ἀπευθύνω αὐτή τήν ἐπιστολή.

Ὅλοι παρακολουθοῦμε, τόν τελευταῖο καιρό, τήν πολύπλευρη οἰκονομική κρίση πού ἔχει ξεσπάσει στήν Εὐρώπη, ἀκολουθώντας τήν γενικότερη ἠθική κρίση ἀξιῶν. Στά εὔρωστα οἰκονομικά κράτη, ὅπως π.χ. στήν Γερμανία, πολύ συχνά ὑψώνονται διάφορες φωνές, κάποτε ὑπεροπτικές, ἕως καί ὑβριστικές, γιά λαούς οἱ ὁποῖοι αὐτή τή στιγμή δοκιμάζονται καί ὑποφέρουν. Δέν λείπουν βεβαίως καί οἱ ἄλλες φωνές πού δείχνουν κατανόηση καί συνιστοῦν σύνεση.

Ἀπό τήν πληροφόρηση πού διαχέεται, φαίνεται ὅτι ἐκείνη πού μένει ἀμέτοχη σ᾽ αὐτές τίς χῶρες εἶναι οἱ τοπικές Ἐκκλησίες. Δέν ἔτυχε νά ἀκουσθεῖ ἀδελφική συμπαράσταση ἀπό τά διακεκριμένα μέλη τῶν Εὐρωπαϊκῶν Ἐκκλησιῶν, πού ἔχουν παρρησία καί κύρος, λόγοι ἀλληλεγγύης σέ ἀδελφούς χριστιανούς τῆς Εὐρώπης, πού δοκιμάζονται, πού ὁδηγοῦνται στήν ἐξαθλίωση, ὄχι πάντοτε ἀπό δική τους εὐθύνη ἀλλά λόγω τῶν γενικωτέρων οἰκονομικο-πολιτικῶν συνθηκῶν.

Καί ὅμως, στίς οἰκουμενικές συναντήσεις μας, στίς πολλαπλές χριστιανικές Συνελεύσεις, τονίζουμε τήν ἀνάγκη ἀλληλεγγύης, τό χρέος νά βοηθοῦμε ὅσους ἀδίκως -ἤ καί δικαίως- πάσχουν (Ματθ. 25:35), ὑπογραμμίζοντας ὅτι χρειάζεται καταλλαγή, κατανόηση καί συμπαράσταση σ᾽ αὐτούς πού κλονίζονται.

Πιστεύω ὅτι εἶναι ἱστορικό χρέος γιά τίς Ἐκκλησίες τῆς Εὐρώπης νά ὑψώνουν συχνότερα λόγο κριτικό γιά τή σύγχρονη οἰκονομική καί ἠθική κρίση, πού δέν σχετίζεται μόνο μέ τίς δομικές ἀδυναμίες τῶν κρατῶν ἀλλά καί μέ τήν πλεονεξία τῶν ἑκάστοτε οἰκονομικά καί πολιτικά ἰσχυρῶν· νά ἐπισημαίνουν πιό δίκαιες καί ἐλπιδοφόρες προτάσεις πού θά ἐπηρεάσουν τήν κοινή γνώμη τῶν κοινωνιῶν στίς ὁποῖες ζοῦν. Προτάσεις πού θά μποροῦσαν νά ὁδηγήσουν σέ μέτρα ἐνισχύσεως τῶν δοκιμαζομένων κοινωνικῶν ὁμάδων (ὅπως, μείωση τῶν τόκων, δημιουργικές ἰδέες γιά σύμπραξη καί ἀνάπτυξη).

Σκέφθηκα νά σᾶς ἀποστείλω αὐτή τήν ἐπιστολή γιά νά ἀναλογισθοῦμε, ὅλοι ὅσοι ἔχουμε εὐθύνη στίς Ἐκκλησίες μας, πῶς ἡ φωνή μας θά γίνει πιό δυνατή καί πιό πειστική γιά ἐκείνους πού ἀποφασίζουν καί σέ ἐκείνους πού ὑφίστανται τίς ἀποφάσεις τους. Οἱ κρίσιμες περιστάσεις ἀπαιτοῦν νά ἀρθρώσουμε, μέ παρρησία καί νηφαλιότητα, λόγο ἐμπνευσμένο ἀπό τό Εὐαγγέλιο, πού θά τονώνει τήν ἀλληλοκατανόηση καί τήν ἀλληλεγγύη τῶν λαῶν·. Τελικά, τήν ἐλπίδα γιά μιά Εὐρώπη πού δέν θά στηρίζεται μόνο στή νομισματική ἰσορροπία, ἀλλά καί στόν ἀλληλοσεβασμό, στήν ἀδελφοσύνη, στίς πνευματικές ἀξίες πού προσέφερε στήν ἱστορία τῆς ἠπείρου μας ἡ χριστιανική πίστη.

Μέ ἰδιαίτερη ἐκτίμηση καί βαθιά ἀγάπη ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.»