Μην Αυτοκτονείς!!!!

Περί της αυτοκτονίας του συναδέλφου στη Λάρισα. 

 Άιντε και καλό ταξίδι!!!! Καλή ανάπαυση στην ταραγμένη του ψυχή!!!!

Εμείς δεν μπορούμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα επί αυτού. Τώρα πια είναι αργά. 

Εκεί μέσα στα γραφεία που στέκονται όλοι μωροθάμαχτοι όλη την ημέρα σαν να έχουν πάρει το χάπι της αποβλάκωσης, της ρουφιανιάς (και δεν ομιλώ για όλους)  και της πάρτης τους πρέπει να αλλάξουν ρότα άμεσα. 

Γιατί θα με δουν γράφοντα δημοσίως μαινόμενο και αντί να μυξοκλαίγονται όταν μπαίνει κανένας συνάδελφος στο γραφείο τους - νομίζοντας πώς είναι μνηστήρας της βολεμένης τους θέσης - και να σηκώνουν οι πιο πολλοί εξ αυτών το κεφάλι υποτιμητικά λέγοντας έχω δουλειά.... 

Δεν θα γράψω περισσότερα προς το παρόν! Ένα τι να μου δώσετε την αφορμή και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση! Σηκώστε τα μάτια σας μωρέ και δείτε το συνάδελφο που πονάει και υποφέρει η ψυχή του!!!! Αφήστε το υφάκι και το τουπέ των χιλίων καρδιναλίων λες και ζείτε σε μια γυάλινη Ελλάδα!!! 

Ως προς τα άλλα,  δύο ψυχολόγους πληρώνει το ελληνικό δημόσιο και έχετε εκεί στα κεντρικά!!! Περιμένω πολλά, πολλά περισσότερα.... 

Όσο για την Ένωση τις επιλογές σας τις κάνατε πέρυσι. Περιμένω πολλά περισσότερα που δεν τα έχω δει. Τους έχω δηλώσει ότι είμαι στη διάθεσή τους προκειμένου να βοηθήσουμε τον άγνωστο συνάδελφο. 

{Το απέδειξα και στις πορείες , χωρίς να κάνω πολλά πράγματα. Στο Σύνταγμα στον Άγνωστο Στρατιώτη. Στη Θεσσαλονίκη όταν πέρασα μόνος τον φραγμό των ΜΑΤ. Στον Έβρο όσοι ακολουθήσατε και μείνατε σαν άνθρωποι σε δωμάτια μόνοι σας, σπάζοντας μόνος μου το κατεστημένο της συγκατοίκησης... }

Δεν ξέρω αν μπορεί να αποτρέψει κανείς μία αυτοκτονία, αλλά μπορεί να γλυκάνει τον πόνο ενός πικραμένου συναδέλφου. Έναν καλό λόγο. Δεν είναι ζωή ένα παιχνίδι πίκρας, Χτυπήστε την πλάτη του διπλανού σας και πείτε του ένα καλό κουράγιο. Μία καλή δύναμη. Πλέον δεν μπορούμε να ανακουφίσουμε κανέναν οικονομικά, αλλά μπορούμε να δείξουμε την στοργή μας αντί για την οργή μας. 

(Ενδεικτικά θα σας αναφέρω το παράδειγμα συναδέλφου με το ανήλικο τέκνο του, και με την εργαζόμενη σύζυγό του σε διαφορετικό ωράριο, που όλοι το θεωρείτε δεδομένο να βρει την άκρη μόνος του.)

Μας έχετε κουράσει με τα παπαγαλάκια που λένε ότι δεν θα πάρουμε τίποτα και θα τα χάσουμε όλα και τα λοιπά. Ποιοι χάνουνε από την κρίση άραγε; 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:

1. Άμεση διενέργεια ημερίδας με θέμα τις αυτοκτονικές τάσεις στο Σώμα, όπου να το παρακολουθήσουν υποχρεωτικά οι Διοικούντες και Διοικητές και να θυμούνται ότι διοικούν ανθρώπους και όχι αριθμούς στον πίνακα υπηρεσίας.

2. Συμμετοχή των ψυχολόγων της Υπηρεσίας, αλλά και των αστυνομικών κατεχόντων πτυχία, που είναι πεταγμένοι στις καλένδες,  και αναβάθμιση αυτών με ενεργή συμμετοχή τους. 

3. Διενέργεια προσωπικής συνέντευξης ξεχωριστά σε κάθε αστυνομικό .Το πρόβλημα δεν έρχεται σε σένα αν δεν το αντιμετωπίσεις. 

4. Συμμετοχή της Εκκλησίας στη διενέργεια της ημερίδας ενημέρωσης, που πρέπει να διεξαχθεί άμεσα, όπου να ομιλήσει και ιερωμένος. 

Έπεται και συνέχεια.

Δεν μας περισσεύει κανένας και πόσο δε μάλλον θύμα αυτοκτονίας. 

Συνάδελφε σε εσένα που το σκέφτεσαι να κάνεις το απονενεοημένο διάβημα της αυτοκτονίας, τόση δύναμη ψυχής είναι κρίμα να στρέφεται εναντίον σου!!!! Μίλησε με κάποιον σε κάποιον!!! Ζήτα τη βοήθεια από το χέρι ενός αγνώστου. Δεν είναι ντροπή. Απεναντίας είναι κρίμα. Και στο κάτω - κάτω της γραφής λεφτά θα πάρουν. Κι εσύ τους δίνεις την ψυχή σου.... 

 Μιχαήλ Ν. Αβέλλας