«Συνωστίζονται…»

Του Θανάση Νικολαΐδη

Η Μικρασιατική τραγωδία (μας) δεν έχει προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Τόσος ηρωισμός και αθλιότητες, τέτοιος (ηρωικός) στρατός, τόσο μεγάλη προδοσία…

ΔΕΝ το θέλουν οι «Σύμμαχοι», δεν αποκαθίσταται τα θύματα, δεν δικαιώνεται ο ελληνισμός.

Ωστόσο, αν αυτοί (που παραμένουν «Σύμμαχοι») δεν έχουν λόγο μη φανεί η προδοσία τους, κι αν μερίδα ελλήνων πιστεύει πως αποδόθηκε δικαιοσύνη στο Γουδί, η Ιστορία δεν στέργει και θα γράψει τα δικά της. Όταν φύγουν κι οι τελευταίοι του δράματος κι ας έκλεισε βιαστικά η αυλαία.

ΤΟ σχεδίασαν οι «Σύμμαχοι» να ξεριζωθεί ο πανάρχαιος ελληνισμός της Ιωνίας, το εκτέλεσαν οι Τούρκοι και το έζησαν οι διωγμένοι. Και δεν έχει προηγούμενο το φευγιό της Σμύρνης. Τούρκοι πυρπόλησαν την πόλη και οι καπνοί πανικόβαλλαν τους κυνηγημένους, τσέτες τους σημάδευαν κι ήταν(;) η θάλασσα διέξοδος και λυτρωμός. Εκεί, στην ήρεμη παραλία της Σμύρνης όπου έπινε τον καφέ της η ελληνοτουρκική φιλία και συνύπαρξη, μύριζε θάνατο. Κι ήταν τόσα τα επιπλέοντα πτώματα ελλήνων, που μπορούσες, περπατώντας πάνω τους, να φτάσεις στα «συμμαχικά» πολεμικά. Κάποια (κουφάρια) χωρίς χέρια, κομμένα με μπαλτάδες Αγγλο-Γάλλων του πληρώματος, μαρτυρούσαν τις «συμμαχικές» προθέσεις απέναντι στην «ευκολόπιστη και πάντα προδομένη». Αυτά είδαν τρομαγμένα μάτια επιζώντων και τα περιέγραψαν, αυτά γράφουν οι ιστορικοί.

ΩΣΤΟΣΟ, η «ημετέρα» ιστορικός ονόματι Ρεπούση άλλα…κελεύει. Η Ελληνίδα(;) που δεν άντεξε ενός λεπτού για τη γενοκτονία των Ποντίων και πήγε προς…νερού της. Απέναντί της ιστορικοί ξένοι και Έλληνες, «παγκόσμιοι», φιλέλληνες και ανθέλληνες, σοφοί, γνώστες και μελετημένοι, (εξ)ιστορούν, γραπτά, και περιγράφουν. Η παραπάνω μόνη, ετερόδοξη και αιρετική, θρασεία, πείσμων και επίμονα…ανιστόρητη. Με τους τίτλους της συμπυκνωμένους σε ένα (σύνηθες) μεταπτυχιακό στην αλλοδαπή και ένα (συνηθέστερο) πτυχίο στην ημεδαπή και με τον…φιλελληνισμό της στον «συνωστισμό». Σηκώνονται κι οι πέτρες, ο «συνωστισμός» γίνεται «συνωστίζονται», κάτι ψελλίζει και μας παραπέμπει στα…βιβλία της. Με το «έγκλημα» ατιμώρητο και την ίδια «από καναλίου εις κανάλιον»…Δεν το μετάνιωσε, δεν ανακάλεσε, δεν πήγε στην παραλία της Σμύρνης να…πνιγεί είτε στο Ζάλογγο να πέσει στο γκρεμό, σπίτι της ή να καλογριέψει.

ΕΙΝΑΙ και πολιτικός η παραπάνω κυρία. Με 1670 σταυρούς-κατά τα άλλα «δεν φταίει ο λαός…». Αυθαδιάζει δημόσια και δεν της τραβάει το αυτί ο αρχηγός, το Κόμμα δεν τη διαγράφει.

ΟΙ λαοί έχουν την ιστορία τους με γεγονότα και αλήθειες, έχουν ακόμα και μύθους που τους κρατάνε στη ζωή. Αν δεν τα ξεχωρίσατε, κυρία μου, έχετε πρόβλημα.