Το πολιτικό σύστημα θέλει πτωχευμένους τους πολίτες.

«Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ΄ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους το καθεστώς και αφ΄ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές». ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Η ιστορία κυλάει ίδια και απαράλλαχτη για χιλιάδες χρόνια. Αυτό που ζούμε δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το έζησαν πολλοί λαοί προηγουμένως, το έζησε και το ελληνικό Έθνος κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, το ζούμε και πάλι σήμερα.
Από τη στιγμή που έχουμε ένα τυραννικό ολιγαρχικό πολιτικοοικονομικό καθεστώς είναι επόμενο αυτό να επιδιώκει να έχει το λαό μόνιμα σε κατάσταση πτωχεύσεως. Ποτέ αυτό το καθεστώς δεν πρόκειται να επιτρέψει να χρηματοδοτηθεί η παραγωγική βάση της κοινωνίας (όχι μόνο ο καταναλωτισμός), γιατί μετά αναπόφευκτα και αυτόματα η κοινωνική βάση θα στρέψει τα βλέμματά της προς την ολιγαρχία. Αυτό είναι κοινωνικός νόμος.
Όλοι όμως ξέρουμε σήμερα πως μόνη ελπίδα της χώρας είναι η ανάπτυξη. Χωρίς ανάπτυξη ποτέ δεν θα μπορέσουμε να σηκώσουμε κεφάλι και να κοιτάξουμε τα άλλα έθνη στα μάτια. Θα είμαστε πάντα εθνικά ταπεινωμένοι και εξαρτώμενοι από τους άλλους. Στην κατάσταση όμως που έχουμε περιέλθει, μόνο με δύο μορφές μπορεί να έρθει η ανάπτυξη. Ο ένας είναι ανάπτυξη τύπου Κίνας και ο άλλος είναι αυτοδύναμη ανάπτυξη. Το καθεστώς όμως δεν ανοίγει αυτή τη δημόσια συζήτηση και στη συνέχεια να κληθεί να αποφασίσει ο λαός, αλλά έχει επιλέξει μόνο του την πρώτη κατεύθυνση.
Η ανάπτυξη τύπου Κίνας σημαίνει να πέσει χαμηλά το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα και να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις ώστε να έρθουν εδώ διάφορες πολυεθνικές να επενδύσουν και να εκμεταλλευτούν λαό και πλουτοπαραγωγικές πηγές. 
Η αυτοδύναμη ανάπτυξη σημαίνει ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει να αναπτυχθεί σε κατάσταση «θερμοκηπίου». Δηλαδή θα πρέπει να υπάρξει εθνικό νόμισμα και απαλλαγή από τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες ώστε να δυνηθεί η ελληνική Πολιτεία να ελέγξει τόσο την κίνηση του συναλλάγματος όσο και τις τιμές των αγαθών και την λειτουργία της εγχώριας αγοράς γενικότερα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να μεριμνήσει η ελληνική Πολιτεία για την χρηματοδότηση της κοινωνικής βάσης ώστε να αρχίσει υγιής ανάπτυξη από τη βάση και όχι αυτή να παραμένει κρατικοδίαιτη ελεγχόμενη από μερικά παράσιτα.
Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να κάνουμε το εξής νοητικό πείραμα. Ας υποθέσουμε ότι δεν προσφεύγουμε στην αυτοδύναμη ανάπτυξη και ότι με κάποιο μαγικό τρόπο ενισχύεται και πάλι η κατανάλωση στην Ελλάδα, ρίχνοντας απλά λεφτά στην κατανάλωση, όπως ζητούν τώρα διάφοροι διεθνείς οικονομολόγοι. Τι θα συμβεί στην Ελλάδα ειδικά; Και πάλι ο λαός θα πέσει στην κατανάλωση εισαγόμενων προϊόντων, οπότε και πάλι θα έχουμε ανάγκη κολοσσιαίων δανείων για να καταναλώνουμε. Ποιο λοιπόν το όφελος όταν αυτά τα χρήματα δεν θα πέσουν στη δική μας παραγωγή; Πολύ γρήγορα θα ξαναέρθουμε στην ίδια κατάσταση.
Κατά την άποψή μας, χρειαζόμαστε αυτοδύναμη ανάπτυξη και μάλιστα ανάπτυξη ανταγωνιστική διεθνώς, συνδυασμένη με την ανάληψη της πολιτικής εξουσίας από τους ίδιους τους πολίτες με εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας, διαφορετικά θα γίνουμε φτηνοί εργάτες στις πολυεθνικές.
Αυτή ακριβώς τη συζήτηση θέλει να αποφύγει η ελληνική ολιγαρχία. Από το να δώσει ανάπτυξη στην κοινωνική βάση, προτιμά τη δική της επιβίωση στα σίγουρα, κρατώντας το λαό σε κατάσταση πτώχευσης και ξεπουλώντας την Ελλάδα σε ξένα συμφέροντα. Δυστυχώς αυτή την κατάσταση την θέλει και η Αριστερά, γιατί ποντάρει προφανώς πολιτικά πάνω στο εξαθλιωμένο προλεταριάτο.   
Πέτρος Χασάπης