ΑΥΞΗΣΗ ΩΡΑΡΙΟΥ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ...

...ΚΑΙ Αλλαγές στις μεταθέσεις των υπεράριθμων εκπαιδευτικών και όσων δεν έχουν οργανική θέση
Την Κυριακή 28 Απριλίου εισάγεται για ψήφιση στη Βουλή σε ένα άρθρο με τη διαδικασία του κατεπείγοντος άλλο ένα νομοσχέδιο που οδηγεί στη σταδιακή διάλυση του Δημοσίου.  Με αυτό το νομοθέτημα, που παρουσιάζεται ως προαπαιτούμενο …της επόμενης δανειακής δόσης προωθείται η άμεση απόλυση υπαλλήλων του Δημοσίου και να θεσμοθετηθεί ένας μόνιμος μηχανισμός «παραγωγής» απολύσεων ώστε να ικανοποιηθούν οι στόχοι που συμφωνήθηκαν ανάμεσα στην τρικομματική συγκυβέρνηση και την τρόικα των δανειστών.
Στο νομοσχέδιο αυτό είχε συμπεριληφθεί και διάταξη με την οποία προωθούνταν κατάργηση δικαστικών προσωρινών διατάξεων που επέτασσαν την συνέχιση της απασχόλησης συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Η διάταξη αυτή αποσύρθηκε από το τελικό κείμενο του πολυνομοσχεδίου. Είναι τεκμηριωμένο ότι οι δυσλειτουργίες του Δημοσίου δεν οφείλονται στον αριθμό του προσωπικού αλλά στην κακή οργάνωσή του και στην αναξιοκρατική, αναποτελεσματική διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού. Τώρα η υποτιθέμενη αναδιοργάνωση του Δημοσίου μετατρέπεται ευθέως σε μείωση του αριθμού των Δημοσίων υπαλλήλων.

Τα τελευταία τρία χρόνια ιδιαίτερα ψηφίστηκαν Μνημόνια, Δανειακές Συμβάσεις, Εφαρμοστικοί Νόμοι και  νομοσχέδια που συνιστούν παραβιάσεις του Συντάγματος και των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που συνάπτονται με την εθνική και τη λαική κυριαρχία, που προωθούν την πολυετή ύφεση και που φτωχοποιούν και εξαθλιώνουν την ελληνική κοινωνία.

Με την πρώτη Δανειακή Σύμβαση που δεν είχαν τολμήσει να φέρουν στην Βουλή, εκτός των άλλων, η κυβέρνηση Γ. Α. Παπανδρέου αποδέχτηκε παραίτηση από την ασυλία που απορρέει από την Εθνική κυριαρχία. Στις 12 Φεβρουαρίου, αφού ολοκληρώθηκαν οι διαπραγματεύσεις για το PSI από την κυβέρνηση Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ, Ν. Δ., ΛΑΟΣ),  κυρώθηκε με ψηφοφορία στη Βουλή η δεύτερη δανειακή σύμβαση της Ελλάδας με τους δανειστές της. Βάσει αυτής, η Ελλάδα θα βρίσκεται υποχρεωμένη να πληρώνει τουλάχιστον 15 δις τόκους τον χρόνο, χρηματικά ποσά που θα τα στερείται η οικονομία μας. Ετίθετο σε κίνδυνο η ακίνητη περιουσία των Ελλήνων (σπίτια και γη) καθώς με τις συνεχείς φοροεπιδρομές πολλοί θα δυσκολεύονταν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους, και θα μπορούσε να προχωρεί σε κατασχέσεις η εφορία υπέρ των Δανειστών. Τώρα ήδη έχει προαναγγελθεί κούρεμα τραπεζικών ομολόγων και καταθέσεων. Στο στόχαστρο μπαίνει και η κινητή περιουσία που φυλάσσεται στα σπίτια.

        Πριν αλλά και μετά τις εκλογές της 6^ης Μαίου 2013 ο γράφων θεωρούσε ότι η Ελλάδα έπρεπε, και μπορούσε, να προχωρήσει στην συγκρότηση επιτροπής λογιστικού ελέγχου του χρέους από το 1974 και μετά, καθώς και του PSI και των δύο δανειακών συμβάσεων (κυρίως αυτής του 2010). Και στη βάση των πορισμάτων αυτής της επιτροπής, μπορεί και πρέπει να απαιτήσει την αποδοχή από τους δανειστές της άρνησης πληρωμής του απεχθούς χρέους και την αναδιαπραγμάτευση, αρνούμενη την λογική της υποταγής στα κελεύσματα της Γερμανίας (και των συντασσόμενων με τις θέσεις της κρατών μελών) και του ΔΝΤ. Καλό θα ήταν να αποφεύγονται εκ μέρους των ελληνικών πολιτικών φορέων αναφορές σε υποθετικά σενάρια περί μονομερούς «αποβολής» ή αποχώρησης από το κοινό νόμισμα. Καταρχάς κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τις ευρωπαïκές συνθήκες. Κυρίως η οικειοθελής έξοδος εγκυμονούσε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους, όχι μόνον οικονομικούς, αλλά και γεωπολιτικούς, αφήνοντας την Ελλάδα μόνη απέναντι στην Τουρκία και τον νεοθωμανισμό. Στα δημοσιονομικά και θεσμικά ζητήματα η Ελλάδα θα έπρεπε κυρίως να ενισχύσει στον μεγαλύτερο βαθμό την οικονομική της αυτονομία και αυτοδυναμία, συντασσόμενη με τους «ευρωσκεπτικιστές» και να προωθεί μέτωπο με τις χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Ισπανία, - ως ένα βαθμό και με την Ιταλία.

        Σήμερα στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι επικείμενοι νέοι τυφώνες, οικονομικός αλλά και γεωπολιτικός, ως συνέπεια των σχεδιασμών του Βερολίνου και της τρόικας, αλλά και των μεταβολών στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων. Στην Κύπρο ο οικονομικός στραγγαλισμός που συνιστά η απόφαση του Eurogroup της 15ης Μαρτίου αποτελεί προοίμιο για ένα νέο διαλυτικό για την Κυπριακή Δημοκρατία σχέδιο τύπου «Σχέδιο Ανάν» (βλ. δηλώσεις του Νταβούτογλου και του Κέρυ), που θα υπαγάγει όλο το νησί υπό τον έλεγχο της Τουρκίας. Αυτό καταγγέλθηκε τεκμηριωμένα και σε μεγάλη εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 24 Απριλίου, με κύριο ομιλητή τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και υποψήφιο πρόεδρο στις πρόσφατες εκλογές Γιώργο Λιλλήκα. Στοιχεία σοκ καταδεικνύει έρευνα του MEGA σχετικά με τις τραγικές επιπτώσεις από την απόφαση του Eurogroup, που έχει υποβαθμίσει ραγδαία το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Στην Κύπρο, από την πρώτη Απριλίου, κάθε μέρα χάνουν τη δουλειά τους 56 άτομα, κλείνουν καθημερινά πέντε επιχειρήσεις, ενώ υπολογίζεται ότι άλλες δέκα αναστέλλουν προσωρινά τις εργασίες τους. Παράλληλα η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων προχώρησε σε ραγδαίες μειώσεις μισθών. Και ο Σόιμπλε επιβεβαίωσε ότι θα ακολουθηθεί και σε άλλες χώρες το «μοντέλο Κύπρου». Εντονες διαφωνίες μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών προέκυψαν στην πρόσφατη Σύνοδο του ΔΝΤ για τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης στην Ευρωζώνη. Και αυτοί που ακολουθούν υπάκουα και πιστά τους μονοδρόμους των «Μνημονίων» και του «Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας», οι ίδιοι οι οποίοι πριν τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου διακήρυτταν ότι θα επαναδιαπραγματευθούν τις Δανειακές Συμβάσεις και τα Μνημόνια, ποιον συνολικό εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό προτείνουν;

         Οι ζωντανές, πραγματικές δυνάμεις που δίνουν τις κοινωνικές μάχες είναι οι εργαζόμενοι, οι πολίτες. Σημαντικό, ζωτικό  ζήτημα είναι με ποιούς στόχους, στρατηγικό σχεδιασμό,  γεωπολιτικό όραμα και με ποιές μεθοδικές κινήσεις θα προωθηθεί το δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο αντίστασης, δημοκρατικής αναγέννησης και παραγωγικής ανασυγκρότησης της Ελλάδας που απαιτούν οι κρίσιμες περιστάσεις.  Το ζήτημα είναι τι κάνουμε εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, οι πολίτες της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ιδιαίτερα αυτοί που συνειδητοποιούν την πραγματικότητα μετατροπής της χώρας μας σε χρεοαποικία-προτεκτοράτο, σήμερα γερμανοευρωπαικό, και υποταγής της σε νεοοθωμανική τροχιά, αυτοί που θέλουμε μια άλλη πορεία, στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις βαλκανικές χώρες, στην Ευρώπη, στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, ας επιταχύνουν πιο μεθοδικά και ας συντονίσουν τις κινήσεις τους για την δημιουργία ενός δημοκρατικού πατριωτικού πόλου αντίστασης του Ελληνικού λαού. Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να έχει ως βασικούς πολιτικούς άξονες την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, την δημοκρατία, την οικολογία, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την σύμφυτη με αυτήν αγροτική αναγέννηση, την αξιοποίηση των κοινοτικών παραδόσεων του Ελληνισμού.

Θόδωρος Μπατρακούλης

http://theodorosbatrakoulisblogspot.gr