Ποια Ελλάδα τελικά θέλουμε;

Γράφει ο Ιάκωβος Ποθητός

Ας αφήσουμε τους απαράδεκτους πολιτικούς για λίγο, κι ας αναρωτηθούμε όλοι εμείς που διαμαρτυρόμαστε για την τραγική κατάσταση της χώρας, ποια Ελλάδα τελικά θέλουμε.

Από την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης, τι θέλουμε να πετύχουμε;

-          Τους διορισμούς στο δημόσιο ή στους Δήμους με πολιτική παρέμβαση (ρουσφέτι) ή με αξιοκρατικά κριτήρια;

-          Την συνέχιση της φοροδιαφυγής από διάφορες επαγγελματικές ομάδες;

-          Τους πολιτικούς και τους γύρω παρατρεχάμενους να λεηλατούν το δημόσιο χρήμα;

-          Την κατασπατάληση ή και την κατάχρηση του Δημοσίου χρήματος από τους «άρχοντες» της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;

-          Την συνέχιση της καταστροφής της Ελληνικής Γλώσσας, την παραποίηση της Ιστορίας μας;

-          Την ασυδοσία των Τραπεζών αρκεί εμείς να μπορούμε να παίρνουμε εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και ότι άλλο προϊόν μας πουλάνε οι Τραπεζίτες;

-          Θέλουμε μια Ελλάδα που να λέει «ευχαριστώ» στους «προστάτες – νταβατζήδες» της ή μια χώρα ελεύθερη και περήφανη;

-          Θέλουμε μια χώρα στην οποία ο καθένας θα μπορεί να σπάει, να καίει, να βιάζει, χωρίς να τιμωρείται;

-          Θέλουμε να παραδίνουμε τη σημαία μας, το σύμβολο της χώρας, σε χέρια αλλοδαπών, μόνο και μόνο για να δείξουμε ότι είμαστε «προοδευτικοί» ή μια χώρα που δεν επιτρέπει την προσβολή των συμβόλων της;

Πολλές ακόμα ερωτήσεις θα μπορούσαν να γραφτούν.

Σκοπός του κειμένου αυτού όμως, δεν είναι η απαρίθμηση πολλών ερωτημάτων. Είναι ο προβληματισμός όλων εκείνων, που κάτω από την μπότα του στυγνού κατακτητή και την σκληρή έως απάνθρωπη καταδυνάστευση της Ελληνικής Τρόικα, αναζητούν εναγωνίως ένα κόμμα, έναν πολιτικό σχηματισμό, που θα τους υποσχεθεί, πως όταν πάρει τα ηνία της χώρας στα χέρια του, θα ασκήσει μια πιο κοινωνική πολιτική, θα τους αντιμετωπίσει με δικαιοσύνη, θα τους ξαναδώσει πίσω ότι έχασαν τα τρία τελευταία χρόνια.

Ποιο κόμμα μπορεί να τα κάνει αυτά; Ποιο κόμμα μπορεί να υποσχεθεί ότι θα προσπαθήσει να τα κάνει;

Ας μη γελιόμαστε.

Πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ποια Ελλάδα πραγματικά θέλουμε και μετά να αναζητήσουμε τον πολιτικό φορέα μέσω του οποίου θα το πετύχουμε.

Η Ιστορία μας έχει διδάξει, πως πολλές κυβερνήσεις έχουν ανατραπεί, αλλά η επόμενη κυβέρνηση, αυτή που εμπιστεύθηκε ο λαός με την ψήφο του, ήταν χειρότερη.

Μπορεί ο ψηφοφόρος να βλέπει πίσω από λέξεις όπως «λεφτά υπάρχουν»;

Μπορεί ο πολίτης να διακρίνει ποιος πολιτικός είναι ενάρετος, έχει όραμα για την χώρα του;

Μπορεί ο πολίτης να διακρίνει τον εξουσιαστή, τον δυνάστη, από τον ταπεινό αλλά και τόσο μεγάλο, ταγμένο υπηρέτη του λαού;

Γνωρίζει ο πολίτης τις υποχρεώσεις του απέναντι στη χώρα του;

Γνωρίζει ο πολίτης πως μέσα στις υποχρεώσεις του είναι και η υπεράσπιση της πατρίδας του, της ελευθερίας του;

Ποια Ελλάδα θέλουμε λοιπόν; Του καναπέ, του φραπέ, της ανεξέλεγκτης «ελευθερίας»;

Αν πολιτικοί και πολίτες, συζητήσουν έστω και για μία φορά με ειλικρίνεια, για το ποια Ελλάδα θέλουμε, τότε πραγματικά, θα είμαστε ελεύθεροι.

Μέσα από τις διαφωνίες, τις συγκρούσεις, τις καταθέσεις προτάσεων, είναι βέβαιο πως θα συνειδητοποιήσουμε όλοι οι πολίτες, όχι μόνο τον ρόλο των κομμάτων και των πολιτικών, αλλά και τον δικό μας, των πολιτών.

Ποια Ελλάδα λοιπόν θέλουμε εμείς οι πολίτες;

Ας σκεφτούμε…

olympia.gr