Το «πόστο» του
είναι ένα κομμάτι πεζοδρομίου της
Πανεπιστημίου, απέναντι από έναν
χρηματοοικονομικό ναό, το κτίριο της
Τραπέζης της Ελλάδος. Η «αναπηρία» του,
άγνωστη. Ο (μισογεμάτος) καθετήρας που
κρέμεται από το αριστερό χέρι του
μαρτυρεί ασθένεια, αλλά δεν αποκαλύπτει
λεπτομέρειες. Στο δεξί χέρι του
-«κοκαλωμένου» στο σκαμπό, με το πρόσωπο
κρυμμένο σχεδόν ανάμεσα στα πόδια-
ζητιάνου υψώνεται το χαρτόνι της
επαιτείας: «Παρακαλώ, πεινάω».
Στη θέα του
μοναχικού επαίτη με τον καθετήρα, στην
καρδιά της πρωτεύουσας, δίπλα σε κεντρικές
τράπεζες, φαρμακεία, κλινικές και
εμπορικά καταστήματα, «ξυπνούν» η
ανθρώπινη ευαισθησία, η συμπόνοια και
η λύπηση. «Γεννώνται» όμως και ερωτήματα:
Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να κυκλοφορεί
στους δρόμους «φορώντας» καθετήρα;
Νοσηλεύτηκε; Και αν ναι, πού; Και τελικά
ποιος τον άφησε στην τύχη του; Είναι
στην πραγματικότητα ασθενής ή πρόκειται
για... κόλπο;
Μετά και το
πρόσφατο περιστατικό με τον δήθεν
ανάπηρο επαίτη στο μετρό Συγγρού – Φιξ,
ο οποίος... έβγαλε πόδια στη λήξη της
«βάρδιάς» του για το «μεροκάματο», η
(σοκαριστική) εικόνα του ανθρώπου με
τον καθετήρα προβληματίζει και φέρνει
στο προσκήνιο το θέμα της «βιομηχανίας»
ζητιάνων, που φέρεται ότι δρα απτόητη
στην Ελλάδα της ανέχειας. Οργανωμένα
κυκλώματα φημολογείται ότι κερδίζουν
πολλά εκμεταλλευόμενα αστέγους ή παιδιά,
«δημιουργώντας» ανάπηρους επαίτες και
ελέγχοντας πόστα, μοιρασιά των κερδών
και ανταγωνιστές. εφημερίδα δημοκρατία
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.