Μας δουλεύουν κι απο πάνω..ΔΝΤ : Το ελληνικό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί με ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων

Διαβάστε τι είπε για το πρόγραμμα της Ελλάδας, η αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής του ΔΝΤ σε πρόσφατη ομιλία της
Greece
Let’s turn to one of the most challenging cases—Greece—which has been going through wrenching adjustment for the past five years. The crisis in Greece is rooted in a loss of competitiveness and a massive fiscal deficit caused by unsustainable increases in pensions and wages.

Take wages, which have outpaced productivity growth for years. Unit labor costs—a key measure of competitiveness—increased by over 35 percent in Greece during 2000-10, compared to just below 20 percent in the eurozone. Since the start of the drive to make Greece’s economy more competitive, unit labor costs have dropped by 15 percent from their pre-crisis peak.
On pensions, it’s a similar story. Greece was spending 17 percent of its GDP in 2012 on pensions compared to the euro area average of 12 percent of GDP. Reforms under the program will reduce pension spending to about 14 percent of GDP in 2013. Pensions below €1000 per month have been left untouched, to ensure that the most vulnerable are protected.
This speaks to a more general point: The Greek program has been designed with a particular emphasis on protecting the most vulnerable social segments, both in terms of spending and tax measures.
The Fund has also insisted that tackling tax evasion to improve fairness and burden sharing is a major plank of the program. We have had mixed success. Progress requires simplifying the tax code and improving tax collection, particularly for the better off who are not paying their fair share. But we understand that asking a society to make such major sacrifices is only possible if the burden is shared fairly.
Και στα Ελληνικά 
Ελλάδα
Ας στραφούμε σε μία από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις την Ελλάδα, η οποία περνάει μια βαθιά κρίση τα τελευταία πέντε χρόνια. Η κρίση στην Ελλάδα έχει τις ρίζες της σε μια απώλεια της ανταγωνιστικότητας και ένα τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα που προκαλείται από μη βιώσιμες αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
Πάρτε τους μισθούς, οι οποίοι είχαν ξεπεράσει την αύξηση της παραγωγικότητας για χρόνια. Το κόστος εργασίας το βασικό μέτρο της ανταγωνιστικότητας αυξήθηκε κατά περισσότερο από 35 % στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 2000-10, σε σύγκριση με μόλις κάτω από το 20 % στην ευρωζώνη. Από την αρχή της νέας πορείας, για να καταστεί η οικονομία στην Ελλάδα πιο ανταγωνιστική, το κόστος εργασίας μειώθηκε κατά 15 % από την προ κρίση κορυφή του.
Στις συντάξεις, είναι μια παρόμοια ιστορία. Η Ελλάδα δαπανά το 17 % του ΑΕΠ της το 2012, για τις συντάξεις σε σύγκριση με το μέσο όρο της ευρωζώνης που είναι 12 % του ΑΕΠ. Οι μεταρρυθμίσεις στο πλαίσιο του προγράμματος θα μειώσουν τις δαπάνες συντάξεων στο περίπου 14 % του ΑΕΠ το 2013. Οι συντάξεις κάτω των 1000 € ανά μήνα έχουν μείνει άθικτες, για να εξασφαλιστεί ότι οι πιο ευάλωτοι προστατεύονται.
Αυτό μιλάει για μια πιο γενική παρατήρηση: Το ελληνικό πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί με ιδιαίτερη έμφαση στην προστασία των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, τόσο από την άποψη των δαπανών όσο και φορολογικών μέτρων.
Το Ταμείο έχε επίσης επιμείνει ότι η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής για να βελτιωθεί η δικαιοσύνη και η κατανομή των βαρών είναι ένα σημαντικό στοιχείο του προγράμματος. Είχαμε μικτή επιτυχία. Η πρόοδος απαιτεί την απλούστευση του φορολογικού κώδικα και τη βελτίωση της είσπραξης των φόρων, ιδιαίτερα για αυτούς που δεν πληρώνουν το μερίδιο τους. Αλλά καταλαβαίνουμε ότι όταν ζητάς από μια κοινωνία να κάνει τέτοιες μεγάλες θυσίες, αυτό είναι δυνατό μόνο εάν το βάρος μοιράζεται δίκαια.