Ο ψεύτικος μύθος της δύναμης ελληνικής διασποράς.

Ο κάθε ανεύθυνος και ανίκανος πολιτικάντης στην Ελλάδα, φτιάχνει  και καλλιεργεί έναν μύθο τον οποίο πουλά ως ελπίδα και παρηγοριά στους κουτόφραγκους ψηφοφόρους  για δύο λόγους:  α) για να καλύψει την δική του δεδομένη ανεπάρκεια και β) για να έχει ένα άλλοθι η έτσι και αλλιώς σίγουρη αποτυχία του.

Αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνο για συγκεκριμένα πρόσωπα πολιτικών, ισχύει και ολόκληρα κόμματα, αλλά και ακόμη περισσότερο για σχεδιασμένες πολιτικές και στρατηγικές σε επίπεδο όλων των κυβερνήσεων τα τελευταία τριάντα τουλάχιστον χρόνια.

Οι μισοί Έλληνες πολιτικοί στηρίζουν τις ελπίδες τους στην ομάδα Ε, άλλοι στον Παϊσιο, άλλοι είναι φεντεραλιστές όπως ο Πάγκαλος, άλλοι είναι φιλορώσοι Πουτικοί, άλλοι είναι Φιντελικοί θαυμαστές του Κάστρο, άλλοι μας προκύπτουν όπως ο Τσίπρας Φιλοκολομβιανός, έχουμε τους Τουρκολάγνους τύπου Ρεπούση Μπουτάρη, άλλοι ονειρεύονται ακόμη τον Στάλιν όπως η Κανέλη, άλλοι νομίζουν ότι θα αναστηθεί ο Χίτλερ στο πρόσωπο Μιχαλολιάκου όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος τον κάνει σαπούνι, άλλοι είναι μόνιμα φιλογερμανοί οπαδοί της Ζήμενς όπως η  μισή ΝΔ και το μισό ΠΑΣΟΚ, Κτλ Κτλ, βέβαια, όλοι μαζί αυτοί οι ανίκανοι που είναι στην βουλή τα τελευταία τριάντα χρόνια συμφωνούν  και συντηρούν το μεγαλύτερο ψέμα, αυτό δηλαδή ότι υπάρχει μια μεγάλη πλούσια ακμάζουσα και οργανωμένη ομογένεια Ελλήνων της διασποράς σε Αμερική Αυστραλία Γερμανία Αγγλία, οι οποίοι είναι σε θέση να επηρεάσουν καταστάσεις υπέρ των ελληνικών συμφερόντων στα μεγάλα κέντρα εξουσίας.

Ξέρω θα φανώ απαξιωτικός αλλά θα το πω ξεκάθαρα,, η δύναμη και η δράση της ελληνικής διασποράς του εξωτερικού, είναι η ίδια με τις διάφορες εμποροπανηγύρεις που γίνονται κάθε καλοκαίρι στα ελληνικά χωριά, όπου μαζεύονται για ένα βράδυ οι γύρο κάτοικοι της κάθε περιοχής υπό την αιγίδα κάποιου πολιτιστικού Συλλόγου και έναντι 10 Ευρώ το άτομο τρώει μια μπριτζόλα σε πλαστικό πιάτο και δύο μπύρες σε κουτάκια.

Η μόνη διαφορά μεταξύ της κοιλιόδουλης ανίκανης ελληνικής διασποράς με τους χωριάτες στις εμποροπανηγύρεις, είναι ότι οι Έλληνες της διασποράς έχουν μεγαλύτερες κοιλιές, από αυτές των Ελλήνων χωρικών.

Ξέρω, κάποιοι από εσάς που τώρα διαβάζετε αυτό το κείμενο, ενδεχομένως να δυσανασχετείτε, γιατί ήσασταν και εσείς από αυτούς που νομίζουν ότι κάπου στο υπερπέραν υπάρχουν κάποιοι Έλληνες οργανωμένοι προστάτες και συνειδητοί πατριώτες που σε μόνιμη και αγαστή συνεργασία με τους εν Ελλάδι φωστήρες Έλληνες πολιτικούς, σηκώνουν το έθνος ψηλά!!!

Λυπούμε που σας χάλασα την μόστρα της ελληνικής διασποράς, αλλά εγώ, όσο και να έχω ψάξει δεν βρήκα καμιά πτυχή της ελληνικής πολιτικής η οποία να έχει πετύχει κάτι το αξιόλογο σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Αντίθετα, αυτό που βλέπω είναι μόνο χαστούκια και διεθνής εξευτελισμούς, απομόνωση και ήττες.

Η ελληνική διασπορά, όχι απλώς είναι ανύπαρκτη ως δύναμη, αλλά είναι και 100% βλαπτική για το μέλλον των νέων Ελλήνων οι οποίοι νομίζοντας ότι τους φταίει η Ελλάδα και δεν προοδεύουν, φεύγουν κατά χιλιάδες για το εξωτερικό μιμούμενοι τις προηγούμενες γενεές Ελλήνων τις οποίες τους παρουσιάζουν οι ντόπιοι πολιτικάντηδες ως οργανωμένους και διαπρεπείς.

Δεν υπάρχουν συνειδητοποιημένοι ούτε οργανωμένοι ούτε επιτυχημένοι Έλληνες της διασποράς, αλλά και αν κάποιοι υπάρχουν αυτοί είναι πολλοί υποδεέστεροι και αδύναμοι, σε σχέση πάντα με την διασπορά άλλων λαών.

Που να αναφερθώ: Στο Κυπριακό, στο Μακεδονικό, στις σχέσεις μας με την Τουρκία, στα θέματα του πατριαρχείου, στην στήριξη των Ελλήνων της Αλβανίας, ή μήπως στην ανάδειξη της γενοκτονίας των Ποντίων, ή στην ανάδειξη της προκλητικής  συμπεριφοράς της άγκυρας στο Αιγαίο.

Δυστυχώς, ως Έλληνες, είτε ευρισκόμενοι εντός ή εκτός της Ελλάδος, είμαστε πλέον ανύπαρκτοι ως υπολογίσιμη δύναμη στους κύκλους των ζωντανών εθνών.

Ίσως αν πάψουμε να πιστεύουμε στους διάφορους μύθους, ίσως λέω, ίσως μπορέσουμε να ξανακάνουμε ένα βήμα μπροστά, στηριζόμενοι μόνο στην δική μας εσωτερική ατομική δύναμη.

Δυστυχώς ο Παίσιος η ομάδα Ε, οι Έλληνες πολιτικοί και η ελληνική διασπορά, ως μύθοι, μας τελείωσαν και αυτοί.

Ειδικά όμως η ελληνική διασπορά ποτέ δεν υπήρξε ως δύναμη, απλώς  την συντηρούν  ως μυθοπλασία οι Έλληνες πολιτικοί μαζί με μια κάστα καλλιτεχνών, για να δικαιολογούν οι πρώτοι την αποτυχία τους και οι δεύτεροι να νομίζουν ότι κάνουν διεθνή καριέρα γιατί τραγούδησαν ένα βράδυ στον σύλλογο  Κάτω  Ραχούλας Πελλοπόνησου  που βρίσκεται στην Νέα Υόρκη πχ.

Ο κτηνοτρόφος από την Κρήτη.