‘‘Et preterea censeo: Carthago delenda!’’
Η Ελλάδα δοκιμάζεται
από την βαθύτερη και πιο πολύπλευρη κρίση της σύγχρονης, μετά τη Μικρασιατική
Καταστροφή και την δεκαετία του 1940, ιστορίας της. Οι ηγέτες της νεοοθωμανικής Toυρκίας αισθάνονταν ότι η χώρα τους
είναι αρκετά ισχυρή ώστε να διεκδικεί ηγεμονικό ρόλο στον μουσουλμανικό κόσμο.
Η επιδίωξή ξετυλιγόταν μέσα στην ευρύτερη γεωπολιτική ρευστότητα, ενώ ήταν
ασαφές πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στον μεταεξεγερσιακό αραβοϊσλαμικό
κόσμο και στο γεωπολιτικό σύστημα Βαλκάνια-Ανατολική Μεσόγειος-Μέση Ανατολή-
Καύκασος. Η επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή έμεινε ανολοκλήρωτη. Το μεγάλο πλήθος των σημερινών νεοελλήνων δεν γνωρίζει το έργο και το όραμα αυτού του μεγάλου επαναστάτη. Yπάρχουν διάφοροι παράγοντες και λόγοι για το κατάντημά μας. Η σύγχρονη Ελλάδα χαρακτηρίζεται από χρόνιο μεταπρατικό παρασιτισμό της οικονομίας της, πνευματική και πολιτική εξάρτηση, μιμητισμό έναντι ετερόχθονων πολιτισμικών προτύπων, εκτεταμένη ατομοκρατία κτλ. Η πλειονότητα των εγχώριων ελίτ κρατούν ενδοτική στάση τόσο έναντι της Τουρκίας, του νεοοθωμανισμού τα τελευταία χρόνια, όσο και έναντι των ισχυρών διεθνών δρώντων, κυρίως της Δύσης. Την τελευταία εικοσαετία περίπου βιώνουμε και τη λαίλαπα της μαζικής παράνομης μετανάστευσης αλλοδαπών, που παίρνει διαστάσεις εποικισμού. Την τελευταία τριετία μας επέβαλαν τα Μνημόνια της κοινωνικής εξαθλίωσης, της παραίτησης από την εθνική κυριαρχία, της ξενοκρατίας. Η τρικομματική συγκυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική αυτών που μετέτρεψαν τη χώρα σε χρεοαποικία. Η τρόικα την αντιμετωπίζει εξευτελιστικά. Σφίγγει η θηλιά των εθνικών ζητημάτων.
Σε εφαρμογή της λεγόμενης «λειτουργικής λογικής
παραγωγικών σχέσεων», στο
πλαίσιο της 2ης συνόδου του Ανώτατου Συμβούλιου Συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας, συναντήθηκαν στις 4 Μαρτίου την
Κωνσταντινούπολη οι πρωθυπουργοί Ερντογάν και Σαμαράς. Συζήτησαν και προήδρευσαν απο κοινού αυτού του
Συμβουλίου, με τη συμμετοχή των Υπουργών Εξωτερικών ως συντονιστών και των
αρμόδιων Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού /
Εθνικής Παιδείας - Νέας Γενιάς και Αθλητισμού, Δικαιοσύνης, Ανάπτυξης,
Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων / Οικογένειας και
Κοινωνικής Πολιτικής / Ναυτιλίας και Αιγαίου / Δικτύων, Ναυτιλίας και
Επικοινωνιών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων / Γεωργίας και Κτηνοτροφίας,
Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη / Εσωτερικών, Τουρισμού / Πολιτισμού
και Τουρισμού, Υγείας καθώς και των Υπουργών Επικρατείας, Εθνικής Άμυνας,
Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. Οι δύο πρωθυπουργοί πανηγύρισαν
για την ‘‘καλή μέρα’’ στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτά που πληροφορηθήκαμε
είναι οι κοινοτοπίες των “ιθυνόντων” μπροστά στις κάμερες που καταναλώνονται
εύκολα. Ιδιαίτερα από ένα φιλοθεάμον κοινό που ψυχαγωγείται και διαμορφώνει τις
αντιλήψεις του για την γειτονική χώρα και την ιστορία του ευρύτερου χώρου από
τα τουρκικά σήριαλ. Συνυπογράφηκαν 25 κείμενα (πρωτόκολλα και ‘‘μνημόνια
κατανόησης’’) διμερούς συνεργασίας. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται Σχέδιο Δράσης μεταξύ των Υπουργείων
Εξωτερικών, Πρωτόκολλο για την δημιουργία θεσμικού πλαισίου μεταξύ του
Ελληνικού Κέντρου Ευρωπαικών Μελετών (ΕΚΕΜ) του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών
και του Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών (SAM) του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών, Πρόγραμμα Ανταλλαγών στους τομείς Πολιτισμού,
Εκπαίδευσης, Επιστημονικό, Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, Νεολαίας και Αθλητισμού για τα έτη 2013-2015, κοινή Διακήρυξη για τους
θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, συμφωνίες στους τομείς: της Γεωργίας, για
την απαγόρευση και πρόληψη της παράνομης διακίνησης και μεταφοράς πολιτιστικής
περιουσίας, για τις Υπηρεσίες Υγείας σε Περιπτώσεις Καταστροφών, για την
Ενίσχυση των Συστημάτων Υγείας κλπ.[1]
Ο πρωθυπουργός δήλωνε πως η Ελλάδα είναι
“προσηλωμένη στο διεθνές δίκαιο σχετικά με τις ΑΟΖ”. Πως μπορεί άραγε να το
κάνει αυτό ένα κράτος προτεκτοράτο, που υπακούει στις εντολές των τοκογλύφων
δανειστών και των “οίκων” για χάρη των οποίων έχουν μετατραπεί - πρώτα από το
ΠΑΣΟΚ και μετά από την συγκυβέρνηση - το Σύνταγμα σε φάντασμα; Είδαμε και τον
Ρετζέπ Eρντογάν να μιλάει για
“λύση που θα είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές”. Η “λύση” αυτή θα
βασίζεται στις μέχρι τώρα θέσεις και ενέργειες της νεοοθωμανικής Τουρκίας,
εγκεκριμένες από τις ΗΠΑ και την υπό γερμανική ηγεμονία ΕΕ, και στους περιορισμούς
που έθεταν στην Ελλάδα τα Μνημόνια. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας λύσης θα γίνουν π.χ
η “συνεκμετάλλευση (αρχικά) της “θάλασσας της Ανατολικής Μεσογείου” (έτσι
αποκαλείται τώρα το Αιγαίο), η τουρκοποίηση της Θράκης, η “καντονοποίηση” των
άλλων τμημάτων της καλλικρατικής Ελλάδας στα πρότυπα ενός “ανανικού” Κυπριακού
κράτους, η συρρίκνωση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και η παραχώρηση από την
ελληνική κυβέρνηση ενός μέρους της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε τουρκικούς
επιχειρηματικούς ομίλους.
Μακάρι η συνάντηση Ερντογάν-Σαμαρά να μην ήταν ένα ακόμα φιάσκο στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Αλλά η Αγκυρα την
εκμεταλλεύτηκε. Παρέτεινε κατά 3 χρόνια τις άδειες ερευνών της τουρκικής
Κρατικής Εταιρείας Ερευνών Πετρελαίου (TPAO) στην ανατολική Μεσόγειο, που
βρίσκονται εκτός τουρκικών χωρικών υδάτων, αλλά όπως αναφέρει είναι «τουρκικής
δικαιοδοσίας». Πρόκειται για τις περιοχές TPO/XVI/A και TPO/XVI/B, οι οποίες
βρίσκονται απολύτως καθαρά εντός της ελληνικής ΑΟΖ στην περιοχή του
Καστελόριζου και μέχρι την κυπριακή ΑΟΖ. Είναι οι περιοχές αυτές που η ελληνική
πλευρά κατέθεσε, υποτίθεται, τη ρηματική διακήρυξη στον ΟΗΕ για να απαγορεύσει
στους Τούρκους να κάνουν έρευνες. Η άκρως προκλητική αυτή κίνηση δημοσιεύτηκε
στην τουρκική εφημερίδα της κυβερνήσεως και οι άδειες επεκτείνονται χρονικά έως
το 2016. Το μελάνι μπήκε τη στιγμή που ο Αντώνης Σαμαράς και ο Δημήτρης
Αβραμόπουλος βρίσκονταν ακόμη στην Κωνσταντινούπολη.
Το θέμα της
ΑΟΖ δεν πρέπει επ’ ουδενί
λόγο να αποτελεί εργαλείο επικοινωνιακής πολιτικής. Πολύ περισσότερο, τέτοιες αποφάσεις
δεν πρέπει να εντάσσονται στις συνήθεις κοινοβουλευτικές συγκρούσεις, ούτε να
επιτραπεί στους έχοντες συμφέρον να επιβάλλουν τις απόψεις τους. Κυκλοφορούν φήμες
ότι υπάρχουν «εθνικοί εργολάβοι» που πιέζουν την κυβέρνηση να ανακηρύξει αμέσως
την ΑΟΖ, με το επιχείρημα ότι «η Κύπρος που το έπραξε, δεν έπαθε τίποτε». Είναι
σημαντικό ζήτημα η εξασφάλιση της σύμφωνης γνώμης και των κρατών -Αιγύπτου,
Λιβύης-, τα οποία επηρεάζονται σε σημαντικό βαθμό από την Άγκυρα. Και στις 7 Μαρτίου
ήρθε η είδηση που μας προσγείωσε. Ότι στην αιγυπτιακή Βουλή έγινε συζήτηση για
την ακύρωση της συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, όπως
δημοσίευσε το αραβικό πρακτορείο «Μένα».
Mια ομάδα στο Facebook με τίτλο ''Φτάνει πιά!
Κυριακή 10 Μαρτίου όλοι στο Σύνταγμα 6 μμ. Η Πορτογαλία δείχνει το δρόμο''
διοργάνωσε μια νέα συγκέντρωση ‘‘Αγανακτισμένων’’ και ανακοίνωσε άλλη μιά στις
31 Μαρτίου. Δεν γνωρίζω από ποιούς και πώς ξεκίνησε. Αυτοί που γνωρίζουν
περισσότερα, ας μας πληροφορήσουν. Ιδιαίτερα σπουδαίο ζήτημα είναι σήμερα η
αυτοοργάνωση των πολιτών στη βάση λογικών (άμεσης) δημοκρατίας. Αυτό είναι βάση
του πολιτικού επαναπροσδιορισμού, της πολιτισμικής αναγέννησης και της
παραγωγικής ανασυγκρότησης συνάμα που χρειαζόμαστε επειγόντως. Να
δημιουργήσουμε ανεξάρτητες δημοκρατικές κινήσεις πολιτών και δομές αλληλεγγύης στις
γειτονιές, πόλεις, χωριά, χώρους εργασίας και σπουδών. Με αλληλεγγύη,
δημοκρατία, αυτονομία... Αυτές να καθορίσουν κοινούς στόχους. Π.χ.: Επαφές ομάδων
πολιτών και βιοκαταναλωτικών συνεταιρισμών με ομάδες και συνεταιρισμούς
παραγωγών από διάφορες περιοχές της χώρας για άμεση προμήθεια και ανταλλαγές
προϊόντων, ιδιαίτερα
διατροφικών. Οργάνωση παλλαϊκών εκδηλώσεων και
συλλογή υπογραφών πολιτών που να απαιτούν την ακύρωση των δανειακών συμβάσεων,
Μνημονίων και εφαρμοστικών νόμων. Και σύντομα σχετικό ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ. Προετοιμασία
και σύγκληση Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης. Σε κάθε συλλαλητήριο να στήνονται τραπεζάκια
για συλλογή υπογραφών. Και αυτό να γίνεται και διά μέσου του Διαδικτύου.
Μπορούν να συνδυαστούν! Χρειάζεται να συμφωνήσουμε ο μεγαλύτερος δυνατός
αριθμός Ελλήνων πολιτών σε 1 ή 2 ή 3 απλά και κατανοητά ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ...
Κάθε ιδέα δεκτή για την ανάπτυξη συμπράξεων... Βεβαίως, αυτές οι κινήσεις
πολιτών χρειάζεται να επικοινωνούν και να συντονίζονται. Ωστε να διασφαλίζεται
η αποτελεσματικότητά τους. Και να συγκλίνουν στην συγκρότηση ενός ενωτικού
δημοκρατικού πατριωτικού απελευθερωτικού Μετώπου! Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να έχει ως
βασικούς πολιτικούς άξονες την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση,
την δημοκρατία, την οικολογία, την αγροτική αναγέννηση!
Θόδωρος Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής Universite Paris VIII, Νομικός
[1] Bλ. «Ολες οι συμφωνίες που υπέγραψε η Ελλάδα με την Τουρκία
στην Κωνσταντινούπολη», 06.03.2013, http://theodorosbatrakoulis.blogspot.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.