Στα μέσα του 19ου
αιώνα η Αγγλία μεσουρανούσε ως η
θαλασσοκράτειρα δύναμη σε ολόκληρο τον
κόσμο. Όπως και η Αθήνα των κλασικών
χρόνων, οι Βρετανοί κυριαρχούσαν στο
θαλάσσιο εμπόριο έχοντας τον ισχυρότερο
στόλο πολεμικών πλοίων να προστατεύουν
τις ωκεάνιες οδούς. Επίσης, όπως η Αθήνα
πριν την οριστική της ήττα στους Αιγός
Ποταμούς το 404π.Χ., το πανίσχυρο πολεμικό
Ναυτικό της Βρετανίας είχε τη δυνατότητα
να επιβάλλει την πολιτική των Λόρδων
σε όλες σχεδόν τις χώρες της Γης, τη
γνωστή σε όλους μας «Πολιτική των
Κανονιοφόρων» (gunboat
diplomacy). Κυρίαρχη φιγούρα
στην υιοθέτηση αλλά και εφαρμογή αυτής
της αποικιοκρατικής πολιτικής ήταν ο
Υπουργός των Ναυτικών και αργότερα
Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας υποκόμης
του Πάλμερστον.
Θύμα και αυτής της
πολιτικής ήταν και η Ελλάδα όταν το 1849
όχλος μπήκε μέσα στο σπίτι του εβραϊκής
καταγωγής και βρετανού υπηκόου, πρόξενου
της Πορτογαλίας Δον Δαυίδ Πατσίφικο
και προξένησε σημαντικές ζημιές. Ο
Πατσίφικο ζήτησε αστρονομική αποζημίωση
από το ελληνικό δημόσιο και όταν δεν
την έλαβε απευθύνθηκε στη βρετανική
κυβέρνηση που απάντησε με πρωτοφανή
για τις διεθνείς σχέσεις μέτρα κατά της
Ελλάδος. Το 1850 ο βρετανικός στόλος
απέκλεισε εμπορικά την Ελλάδα και
προχώρησε σε κατάσχεση δεκάδων ελληνικών
πλοίων στο Αιγαίο, αναγκάζοντας την
ελληνική κυβέρνηση να υποκύψει. Ο
Πάλμερστον υπερασπίστηκε με πάθος αυτές
τις κινήσεις ακόμη και μέσα στο βρετανικό
κοινοβούλιο. Αυτή η υπόθεση είναι από
τις πλέον κλασικές στη μελέτη της
γεωπολιτικής αλλά και της διπλωματίας,
όσον αφορά την άσκηση αφόρητης πίεσης
από μία υπερδύναμη σε μία αδύναμη χώρα
για να εφαρμοστούν οι πολιτικές αλλά
και οι επιθυμίες της πρώτης.
Πολλά έχουν αλλάξει
από τότε. Η Βρετανία δεν είναι πια
υπερδύναμη και η Ελλάδα είναι μία χώρα
που, παρά το μικρό της μέγεθος,
συγκαταλέγεται ανάμεσα στις ισχυρότερες
του κόσμου όσον αφορά τις αεροναυτικές
δυνατότητες των Ενόπλων Δυνάμεων της,
αλλά και τις αποτρεπτικές ικανότητες
του συνόλου των Ε.Δ. Εκτός από τις 3
υπερδυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) και αυτές
υπό την αίρεση πως δεν θα υπάρξουν
διεθνείς αντιδράσεις, καμία άλλη χώρα
στον κόσμο αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να
εφαρμόσει την πολιτική των κανονιοφόρων
στην Πατρίδα μας. Η ποιότητα των
αεροσκαφών αλλά και των πολεμικών μας
πλοίων αλλά και ο πατριωτισμός και
επαγγελματισμός των στελεχών του
Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής
Αεροπορίας, μπορούν να εξασφαλίσουν
πως οποιαδήποτε δύναμη εισβάλλει στο
Αιγαίο, είναι πιθανόν να βρεθεί στον
πυθμένα του μέσα σε λίγες μέρες!
Παρά την υπέρμετρη
ισχύ των αεροναυτικών μας δυνάμεων
όμως, τις τελευταίες δύο δεκαετίες,
αρχής γενόμενης της κρίσης των Ιμίων,
οι Ελληνικές Κυβερνήσεις ακολουθούν
μια πρωτοφανή πολιτική κατευνασμού
απέναντι στην Τουρκία. Σε μια Τουρκία
που μπορεί σε ορισμένα οπλικά συστήματα
να έχει ποσοτικό πλεονέκτημα, αλλά σε
καμία περίπτωση δεν διαθέτει την ποιοτική
διαφορά που μπορεί να της εξασφαλίσει
την νίκη σε περίπτωση ένοπλης αντιπαράθεσης
με την Ελλάδα. Μια πολιτική κατευνασμού
που μοιάζει με αυτή των συμμάχων προς
τον Χίτλερ πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,
που οδήγησε τον τότε Βρετανό Υπουργό
Εξωτερικών κ. Ήντεν σε παραίτηση. Μία
πολιτική «Φιλανδοποίησης» της Ελλάδος.
Να θυμίσω πως η Φιλανδία ασκούσε
αντίστοιχη πολιτική κατευνασμού απέναντι
στη Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, και το
μόνο που κατάφερε ήταν να δεχθεί εισβολή
το 1937 με πολύ δυσμενέστερους όρους από
όταν ξεκίνησε αυτή η πολιτική κατευνασμού.
Δεινός διπλωμάτης της
Άγκυρας και ουσιαστικά νέος Πάλμερστον
για την Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον
σκιώδη ηγέτη της Τουρκίας στο εξωτερικό,
τον Υπουργό Εξωτερικό κ. Αχμέτ Νταβούτογλου.
Ο Τούρκος ΥΠΕΞ διαβλέποντας τη προφανή
δειλία των ελληνικών κυβερνήσεων αλλά
και την ποιότητα των περισσοτέρων
πολιτικών στην Ελλάδα που δεν είναι
τίποτε περισσότερο από αχυράνθρωποι
που εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα, επέλεξε
την πολιτική των κανονιοφόρων για να
εξυπηρετήσει τις επεκτατικές βλέψεις
της χώρας του στο Αιγαίο, και μόλις
πρόσφατα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η
¨κρουαζιέρα¨ της τουρκικής φρεγάτας
λίγα μόλις μίλια μακριά από το σπίτι
του πρώην πρωθυπουργού κ. Καραμανλή!
Η Τουρκική φρενίτιδα
εξοπλισμών εν’ όψει ανακηρύξεων ΑΟΖ
στην Ανατολική Μεσόγειο έχει μείνει
μέχρι στιγμής αναπάντητη από την Ελλάδα
εκτός των δηλώσεων, αλλά όχι πράξεων,
περί της ενίσχυσης του Π.Ν από νέες
φρεγάτες και Αεροσκάφη Ναυτικής
Συνεργασίας από τη Γαλλία. Αλλά η Τουρκία
θα έχει υπεροπλία στο ανοικτό πέλαγος
της Αν. Μεσογείου και όχι μέσα στον
δαιδαλώδη λαβύρινθο του Αιγαίου και
αυτό μόνο μετά από 4-5 χρόνια που θα έχουν
αρχίσει να ολοκληρώνονται τα τεράστια
εξοπλιστικά της προγράμματα. Μέχρι
τότε, και σε όλο το φάσμα της Ελληνοτουρκικής
αντιπαράθεσης, θα πρέπει η Ελληνική
κυβέρνηση να καταδείξει τόσο στον κ.
Νταβούτογλου πως δεν είναι ο Πάλμερστον,
όσο και στον υπόλοιπο κόσμο πως δεν
βρισκόμαστε στο 1850 και οι Ε.Δ της είναι
ικανές να υπερασπιστούν κάθε σπιθαμή
του ζωτικού χώρου της Πατρίδας! Και
αυτό δεν γίνεται ούτε με δηλώσεις
αυτοσυγκράτησης, ούτε με πολιτική
κατευνασμού και πρωτοφανούς δειλίας
εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων .
Όσο περισσότερο μένουν αναπάντητες οι
προκλήσεις του κ. Νταβούτογλου, τόσο
πιθανότερο είναι να έχουμε ένα νέο 1850
ή μία καταστροφή ανάλογη της Φιλανδίας
του 1937. Η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων
Δυνάμεων είναι μέσον διπλωματίας σε
όλες τις χώρες του κόσμου πλην της
Ελλάδος.
Ας ελπίσουμε η επόμενη
κυβέρνηση θα αποτελείται από ανθρώπους
που κατανοούν τα διδάγματα του Θουκυδίδη
αλλά έχουν και αυτό που απαιτείται για
να τα εφαρμόσουν.
Νίκος Τοπούζης
Ιστορικός Συγγραφέας
Μέλος των Ανεξαρτήτων
Ελλήνων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.