Η «σφαγή» των στρατιωτικών

Γράφει ο Γρηγόρης Ιγγλέσης
Υποπτέραρχος ε.α.
Δημοτικός Σύμβουλος Βόλου
Η χώρα βρίσκεται πλέον στο απόγειο της κρίσης. Η αγορά νεκρή, συνωστισμός στις εκκλησιές κι όπου αλλού για δωρεάν φαγητό, ραγδαία αύξηση των καταθλιπτικών και μόνιμα εκνευρισμένων, ακόμη και μάχες γύρω από κάδους σκουπιδιών.
Απ’ την άλλη άβουλοι και χαμηλού επιπέδου πολιτικοί, αστέρια συνδικαλιστές -οπουλοι της «πλάκας» και κόμματα παλαιάς, πολύ παλαιάς κοπής, με βαθιά ενσωματωμένη στην πρακτική τους τη στήριξη κάθε συντεχνιακής ακραίας λογικής με στόχο μόνο τα ψηφαλάκια, υπεραμύνονται θρασύτατα των προνομίων τους. Επιλέγουν στόχους που, κατά τη διαστροφική τους άποψη απεχθάνεται η κοινωνία ή στην καλύτερη περίπτωση παραμένει αδιάφορη έως αμέτοχη, και τους διαλύουν.
Προνομιακός χώρος άσκησης της συγκεκριμένης πολιτικής οι Ένοπλες Δυνάμεις. Ενοχοποιώντας διαχρονικά τους ένστολους εξ’ αιτίας της χούντας (χιλιοπαιγμένο αλλά πάντα πιάνει) και υποβαθμίζοντας το αξιόμαχό τους παρά επιδιώκοντας την αξιοκρατία και τον εκδημοκρατισμό τους χάνουν ουσιαστικά το «δάσος» αφού μετέτρεψαν τον χώρο σε δημοσιοϋπαλληλικό, αντίστοιχο εκείνου που διαμόρφωσαν στη χώρα και μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Υπονόμευσαν την αποστολή τους και χρησιμοποιώντας κομματικά ανθρωπάκια του συστήματος ως πραιτοριανούς αρχηγίσκους και υπουργούς, αποδεδειγμένα πλέον, απατεώνες, έκαναν πάρτι με μίζες προμήθειας άχρηστων ή υπερτιμημένα χρήσιμων εξοπλιστικών. Τέλος, αποδίδοντας δήθεν δικαιοσύνη, επέπεσαν στους μισθούς και τις συντάξεις των ενστόλων, αφού αυτοί πρέπει και πάλι να πληρώσουν για τα προπατορικά τους αμαρτήματα.
Οι γνωρίζοντες, επειδή η ημιμάθεια είναι προσόν στη χώρα αυτή και αποτελεί επιδημία, αδυνατούν να κατανοήσουν κατά πόσο o μεγάλος δημοσιογράφος που το παίζει υπουργός Άμυνας και πρέπει να αναλώνει τουλάχιστον δύο ώρες για την εμφάνισή του, έχει καταλάβει κατ’ ελάχιστο το μέγεθος των προβλημάτων που θα κληθεί, εφ΄ όσον απαιτηθεί, να αντιμετωπίσει με επιτυχία. Πλαισιωμένος από αρχηγίσκους επιλογής του, με πολυτιμότερο προσόν τη συνεπή κομματική τους πορεία και την έκδηλη δουλικότητα στα ενίοτε κομματικά κελεύσματα, παρακολουθεί, φτιάχνοντας πάντα το μαλλί, την οικονομική εξαθλίωση των στρατιωτικών (εν ενεργεία και συνταξιούχων), αδυνατώντας καταφανώς να διαμορφώσει προτάσεις και να αντιτάξει ισοδύναμα.
Συνεπής και διαχρονική η απέχθεια και ο πόλεμος του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου ενάντια στους στρατιωτικούς. Όμως δυστυχώς το μαχαίρι έφτασε στο κόκαλο και ο πατριωτισμός πλέον δεν επαρκεί για ν’ αντέξει κανείς το ερωτηματικό βλέμμα του παιδιού του όταν δεν έχει να φάει. Βραχίονα άσκησης υπερήφανης εξωτερικής πολιτικής και όχι ταπείνωσης μιας χώρας αποτελούν οι ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Αυτές οι ένοπλες δυνάμεις, με τόσες δάφνες στην πορεία δημιουργίας και ανάτασης του έθνους, έχουν κυριολεκτικά ισοπεδωθεί. Οι μειώσεις μισθών και συντάξεων σε ποσοστό ακόμα και 60% έχουν οδηγήσει οικογένειες στα συσσίτια και τα σκουπίδια, ενώ άλλες έχουν δει τα σπίτια τους να βγαίνουν σε πλειστηριασμό. Οι στρατιωτικοί δεν ήταν ποτέ πλούσιοι. Ζητούμενο γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους ήταν πάντα η λιτή αξιοπρεπής διαβίωση της οικογενείας τους και όχι η χλιδή. Τους εξουθενώσατε, τους περιφρονήσατε, τους ταπεινώσατε. Ξεχνάτε πως ουσιαστικά, ταπεινώνοντας τους ενόπλους της χώρας, εκείνους που φυλάν Θερμοπύλες και ορκισμένους να δώσουν το αίμα τους για την ασφάλεια και ακεραιότητα της πατρίδας, ταπεινώνετε τη χώρα. Όμως οι περισσότεροι από εσάς δεν έχετε καν υπηρετήσει. Τι να νιώσετε από τον πόνο του στρατιωτικού; Ντροπή σας.

Ταχυδρόμος, Πανθεσσαλική Εφημερίδα