Η ιστορία του ευρώ είναι μια ιστορία παραβίασης κανόνων. Και η ιστορία
της διάσωσης του κοινού νομίσματος ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Όμως μπορεί
μια νομισματική ένωση να επιβιώσει χωρίς κανόνες;
Ο ιάπωνας οικονομολόγος Κεντίτσι Ομάε έγραφε πριν από 4 χρόνια ότι το
ευρώ αντλεί την ισχύ του από την αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία. Ο
οικονομολόγος εννοούσε το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Σταθερότητας και
Ανάπτυξης, αποστολή του οποίου ήταν η συνετή διαχείριση των κρατικών
προϋπολογισμών.Αυτό που ο ιάπωνας δεν είδε τότε είναι το γεγονός ότι τα μέλη της ΟΝΕ δεν πήραν ποτέ στα σοβαρά το εν λόγω σύμφωνο. «Με την ένταξη του Βελγίου, της Ελλάδας και της Ιταλίας επετράπη στην πραγματικότητα η ένταξη χωρών με δημόσιο χρέος υψηλότερο από το 60% του ΑΕΠ τους», παρατηρεί ο Νικολάους Χάινεν, αναλυτής της Deutsche Bank στο βιβλίο του «Αποστολή Εμπιστοσύνη». Ο Χάινεν απαριθμεί στο δοκίμιό του τις παραβιάσεις από τις χώρες-μέλη των κανόνων δημοσιονομικής σταθερότητας. Περισσότερες από 100 ήταν οι σχετικές περιπτώσεις και κυρώσεις δεν επεβλήθησαν ποτέ.
Πρόκειται γα ένα πολιτισμικό ζήτημα, αποφαίνεται ο γερμανός οικονομολόγος και διευκρινίζει: «Οι κανόνες, που είχαν σχετικά βορειοευρωπαϊκό χαρακτήρα, συνοδεύονταν από δεσμευτικούς στόχους, τους οποίους και επεδίωκαν να πετύχουν μόνο οι Βορειοευρωπαίοι. Οι Νοτιοευρωπαίοι αντιμετώπιζαν τους κανόνες ως απλές συστάσεις». Deutsche Welle
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.