Πάλι “ζωγράφισε” ο Μανιτάκης στο ξεπούλημα του Δημοσίου..

Με τη θέρμη του νεοφώτιστου και την απάθεια των ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τις παλιές αρχές τους στα αβαθή της κομματικής σκοπιμότητας, ο υπουργός Εσωτερικών Α. Μανιτάκης υπερασπίστηκε την Τετάρτη και την Τρίτη στη Βουλή το νομοσχέδιο για τις συγχωνεύσεις δημόσιων οργανισμών με το οποίο η τρόικα επελαύνει στο Δημόσιο.
Στόχος δεν είναι η ουσιαστική και αναγκαία όσο ποτέ μεταρρύθμισή του, αλλά η εφαρμογή των γνωστών οριζόντιων περικοπών, που στην περίπτωσή μας μεταφράζεται σε χωρίς πρόγραμμα και συνοχή ρυθμίσεις.
Με όχημα μια δήθεν αριστερή ρητορική που νομικά αποδεικνύεται άκρως προβληματική και ασταθής, αποθεώνεται πάλι η πελατειακή λογική, την ώρα που οι εμπνευστές της επιχείρησης διακηρύττουν θεαματικά πως θέλουν να τελειώνουν μαζί της!…
Πρόκειται για φθηνά προσχήματα… Διότι, πάνω στον οίστρο του, ο Μανιτάκης εξομολογήθηκε στη Βουλή, χωρίς περιστροφές, ότι σκοπός του είναι «να διατηρήσουμε μόνο τις αναγκαίες και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο δημόσιες υπηρεσίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιτελέσουν οι ιδιωτικοί φορείς, υπό την απαράβατη όμως προϋπόθεση ότι το κόστος λειτουργίας τους δεν θα επιβαρύνει υπέρμετρα ή αδικαιολόγητα τον Έλληνα φορολογούμενο». Πιο ξεκάθαρη παραδοχή δεν γινόταν να υπάρξει:

◆ Ό,τι συμφέρει να πάρουν οι άπληστοι ιδιώτες και έχει κερδοσκοπική αξία, όπως λόγου χάρη νερό, υπηρεσίες Υγείας, Παιδεία και εν γένει δημόσια φιλέτα, θα ξεπουληθεί.
◆ Ό,τι… περισσέψει θα ξεπέσει στα όρια ενός υποτυπώδους πλέγματος παροχής δημόσιων υπηρεσιών που θα λειτουργεί πάντα υπό τη δαμόκλειο σπάθη και την ανοχή του δημοσιονομικού κόστους.
Πίσω από εύηχες θέσεις για την κατάργηση του πελατειακού κράτους που οργάνωσε ο δικομματισμός, μόλις υποχωρήσουν τα νερά, αποκαλύπτεται η ολοσχερής παράδοση του κράτους στις μνημονιακές δυνάμεις.
Η πρόβλεψη για τη δημιουργία μιας θέσης γενικού γραμματέα συντονισμού, που περιελήφθη στο επίμαχο νομοσχέδιο με το επιχείρημα ότι «θα βοηθά τον πρωθυπουργό στην καθοδηγητική και συντονιστική αποστολή του από το Σύνταγμα», στην πράξη βάζει ένα μασούρι δυναμίτη στο άρθρο 1 του Συντάγματος, όπου ορίζεται ακριβώς τι σόι πολίτευμα έχει η Ελληνική Δημοκρατία.
«Μα ο γ.γ. θα επικουρεί την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής», επέμεινε θεατρικά ο καλός υπουργός, κάνοντας πως αγνοεί ότι κυβερνητική πολιτική δεν υφίσταται την εποχή που οι δανειστές επιβάλλουν ωμά τις διαθέσεις τους και ότι το Υπουργικό Συμβούλιο είναι από καιρό ένας ανήμπορος και έκθετος θίασος που έχει ξεμείνει από ρεπερτόριο.
Παρενέργειες
Όμως οι παρεμβάσεις τρόικας – Μανιτάκη αποδεικνύονται εξίσου προβληματικές και στο ζήτημα της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς φαίνεται ότι το μέτρο δεν υπακούει σε καμιά διοικητική λογική, ενώ προκαλεί και σοβαρές νομικές παρενέργειες. Ήδη οι πρώτες αποφάσεις των δικαστηρίων αποτελούν ράπισμα στις επιδιώξεις της κυβέρνησης. Ειδικότερα όμως με την υπαγωγή στο καθεστώς και υπαλλήλων οι οποίοι διορίστηκαν στο Δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ καταρρίπτεται εν τοις πράγμασι και το μοναδικό άλλοθι της κυβέρνησης περί δήθεν εφαρμογής του μέτρου στους υπαλλήλους που «μπήκαν από το παράθυρο».
Πλέον είναι ξεκάθαρο ότι η διαθεσιμότητα εφαρμόζεται οριζόντια, χωρίς αξιολόγηση, αδιακρίτως τρόπου πρόσληψης, και δημιουργεί έτσι προνομιακό πεδίο για κάθε είδους πελατειακές – ρουσφετολογικές διευκολύνσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι στις διατάξεις του νόμου δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για ανθρώπους οι οποίοι εισήχθησαν μέσω των διαδικασιών του ΑΣΕΠ.
Δεν υπήρξε πρόβλεψη ούτε καν για τους αποφοίτους της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι εισήχθησαν μέσω του πλέον απαιτητικού και αδιάβλητου διαγωνισμού του Δημοσίου και οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν με χρήματα του ελληνικού λαού για να αποτελέσουν τη «ναυαρχίδα» της Δημόσιας Διοίκησης. Αλήθεια, ποιος περίμενε ότι επί ημερών του «αριστερού» υπουργού Μανιτάκη θα αναβίωναν το κομματικό κράτος και η «πλατεία Κλαυθμώνος» σε όλο τους το αποτρόπαιο μεγαλείο…
Η «οριζόντια» Δημοκρατία μυρίζει ανθρώπινο κρέας
Για να μιλήσουμε με πιο τεχνικούς όρους, έχουμε και λέμε: Με την από 12.12.2012 Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του Μανιτάκη και ειδικότερα με το άρθρο 5 εισάγεται ερμηνευτική διάταξη σχετικά με το καθεστώς της διαθεσιμότητας της παρ. Ζ του Ν. 4093/2012 (ΦΕΚ 222 Α’). Σχετική είναι και η αριθμ. ΔΙΠΙΔΔ/οικ. 30457/19.12.2012 εγκύκλιος του ίδιου υπουργού. Με τις ανωτέρω ορίζεται ότι σε καθεστώς διαθεσιμότητας τίθενται υπάλληλοι κατηγορίας Δ.Ε. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ειδικοτήτων Διοικητικού, Διοικητικού – Λογιστικού, Διοικητικού – Οικονομικού και Διοικητικών Γραμματέων, οι οποίοι:
◆ Είτε προσελήφθησαν με διαγωνιστική διαδικασία, για ειδικότητες διαφορετικές από τις αναφερόμενες στη διάταξη της υποπαρ. Ζ4 της παρ. Ζ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012 και στη συνέχεια μετατάχθηκαν στην ως άνω κατηγορία και ειδικότητες ή προσελήφθησαν με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, που στη συνέχεια μετετράπη σε αορίστου χρόνου.
◆ Είτε προσελήφθησαν πριν από την εφαρμογή του ν. 2190/1994, έπειτα από δημόσια προκήρυξη, αλλά χωρίς γραπτό διαγωνισμό, ή με γραπτό διαγωνισμό, αλλά χωρίς δημόσια προκήρυξη.
◆ Είτε προσελήφθησαν μετά την εφαρμογή του ν. 2190/1994, εκτός διαγωνιστικής διαδικασίας του ΑΣΕΠ ή με διαδικασία κατά την οποία, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε συμμετοχή του, το ΑΣΕΠ δεν κατήρτισε τον οριστικό πίνακα διοριστέων.
Απαξίωση
Με τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις διογκώνονται τα προβλήματα λειτουργίας των δημόσιων υπηρεσιών και επεκτείνεται περαιτέρω η απαξίωση του δημόσιου τομέα. Πέραν τούτου, καθίσταται πλέον σαφές και στον πλέον καλόπιστο ότι η λεγόμενη διαθεσιμότητα αντίκειται σε κάθε έννοια νομικής και διοικητικής λογικής. Ειδικότερα:
1 Άνθρωποι οι οποίοι διορίστηκαν στο Δημόσιο μέσω της διαγωνιστικής διαδικασίας του ΑΣΕΠ, δηλαδή του πλέον αδιάβλητου και αξιοκρατικού τρόπου εισαγωγής, τίθενται σε διαθεσιμότητα επειδή υπέπεσαν… στο αδίκημα της μετάταξης σε άλλον κλάδο! Αλήθεια από πότε η μετάταξη συνιστά πειθαρχικό αδίκημα και διώκεται με διαθεσιμότητα; Από πότε το ελληνικό κράτος απέκτησε την πολυτέλεια να εξωθεί στο πυρ το εξώτερον ανθρώπους που εισήχθησαν στο Δημόσιο με τον πλέον αξιοκρατικό και διαφανή τρόπο; Αλήθεια πώς συνάδει η περιβόητη κινητικότητα που επαγγέλλεται ο υπουργός με τον διωγμό των υπαλλήλων που μετατάχθηκαν απολύτως νόμιμα, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Δημοσίων Υπαλλήλων;
2 Τίθενται σε διαθεσιμότητα υπάλληλοι οι οποίοι προσελήφθησαν μετά την εφαρμογή του ν. 2190/1994, με διαδικασίες οι οποίες τελούσαν υπό την αιγίδα και εποπτεία του ΑΣΕΠ, αλλά το τελευταίο δεν κατήρτισε τον οριστικό πίνακα διοριστέων. Με άλλα λόγια η συμμετοχή του ΑΣΕΠ κρίνεται α λα καρτ και ο ίδιος ο υπουργός αμφισβητεί διαδικασίες οι οποίες έλαβαν χώρα υπό την εποπτεία της ανεξάρτητης αρχής. Αλήθεια ήταν παράνομες αυτές οι διαδικασίες; Γιατί ο υπουργός υπονομεύει με αυτό τον τρόπο το κύρος του Συμβουλίου;
3 Αναφορικά με αυτούς που προσελήφθησαν πριν από τη θέσπιση του ΑΣΕΠ, πέραν του αυτονόητου επιχειρήματος ότι τότε δεν υπήρχε Συμβούλιο και σε κάθε περίπτωση δεν εισήχθησαν στο Δημόσιο με παράνομο τρόπο, αλλά με τις τότε προβλεπόμενες διαδικασίες, επανέρχεται στην επιφάνεια το αμείλικτο ερώτημα το οποίο αφορά το μέτρο της διαθεσιμότητας στο σύνολό της: Υπήρξε κάποια αξιολόγηση γι’ αυτούς τους υπαλλήλους; Μετρήθηκε ποτέ η αποτελεσματικότητα και αποδοτικότητά τους; Βεβαίως όχι. Με τον πιο βάρβαρο τρόπο άνθρωποι με πολυετή προσφορά βρίσκονται επί ξύλου κρεμάμενοι. Αυτή η «οριζόντια» Δημοκρατία μυρίζει ανθρώπινο κρέας!.. L1