«Πού πήγαν τα λεφτά;» Νο 2

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης
Στο πρώτο αρθρίδιο με τον ανωτέρω τίτλο (εδώ) έγραφα χθες ότι...
  Με την απόφαση 2/43219/ 0025/6.5.2011  του Υφυπουργού  Οικονομικών παρεσχέθη [βάσει άλλων διατάξεων] εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου ύψους € 15 δισ. προς την ΤτΕ για την ενίσχυση των τραπεζών.

       Το εν λόγω ποσό αυξήθηκε σε € 30 δισ. με την ΠΝΠ της 14.11.2011,  η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4031/2011, ενώ με το άρθρο δεύτερο του ίδιου νόμου το ποσό αυτό αυξήθηκε σε € 60 δισ.  
Λυπούμαι για την ελλιπή ενημέρωσή σας, αλλά υπέπεσα σε ένα τραγικό σφάλμα. Μου διέφυγε το άρθρο 21 του ν. 4056/2012, με το οποίο ορίσθηκε ότι

               «1. Το προβλεπόμενο, στο πρώτο εδάφιο της υπ. αριθμ. 2/43219/0025/6.5.2011 απόφασης του Υφυπουργού Οικονομικών (Β` 1143), όπως τροποποιήθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 1 της, από 14.9.2011, Πράξης Νομοθετικού Περιεχόμενου (Α` 203), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4031/2011 (Α` 256) και αυξήθηκε με το άρθρο δεύτερο του ν. 4031/2011, συνολικό ποσό εγγύησης, αυξάνεται κατά πενήντα τοις εκατό (50%).»

               Άρα, το ποσό της περίπτωσης αυτής δεν είναι € 60 δισ. Είναι € 90 δισ. Έτσι, το συνολικό ποσό που έχει διατεθεί στις τράπεζες για την άντληση κεφαλαίων ανέρχεται σε € 328 δισ. και όχι € 298 δισ., όπως εσφαλμένως έγραψα χθες. Αν, μάλιστα, προσθέσουμε και το € 1 δισ. που παρανόμως τοποθέτησε ο Βενιζέλος στην PROTON, για να διασώσει τον Λαυρεντιάδη, αλλά νομιμοποίησε στη συνέχεια με την ψήφο των αξιολάτρευτων, πανάγαθων και άδολων σωτήρων-βουλευτών μας, όπως ο κ. Ντινόπουλος, τότε φθάνουμε αισίως στα € 329 δισ.
               Ας μου πει κάποιος ότι κάνω λάθος. Είναι πολύ χοντρό για να γίνει πιστευτό. Και να σκεφθεί κανείς ότι έχουμε πλακωθεί στα κουρέματα του χρέους μας, έχουν διαλυθεί τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια, έχουμε εξαθλιωθεί και εξακολουθούμε να οφείλουμε ως χώρα € 341 δισ. [επίσημο μέγεθος βάσει του κρατικού προϋπολογισμού 2013].
               Αυτά τα ιλιγγιώδη μεγέθη προκαλούν άλλο ένα τεράστιο ερωτηματικό: μία χώρα που χρωστάει € 341 δισ. και κουρεύει συνεχώς τα χρέη της, προφανώς επειδή αδυνατεί να τα αποπληρώσει, τί είδους πιστοληπτική ικανότητα και αξιοπιστία έχει, ώστε οι εγγυήσεις της να είναι σεβαστές και να επιτρέπουν στους διεθνείς τοκογλύφους να δανείζουν στους εγχώριους συναδέλφους τους € 328 δισ. με εξασφάλιση των δανείων τις εγγυήσεις αυτές; Εκτός και συμβαίνει κάτι άλλο, το οποίο αδυνατώ  να συλλάβω εγώ ο  μικρόνους.
               Εξακολουθούν τώρα οι ευρωλάγνοι να πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ πάση θυσία;
               Εύχομαι και προσεύχομαι ο Μπερλουσκόνι να τα κάνει όλα λίμπα. Αφού αυτός έχει χώρα με τεράστια βιομηχανία και παραγωγή, ώστε να μη μείνουν χωρίς  τρόφιμα, φάρμακα, πρώτες ύλες και ανταλλακτικά οι Ιταλοί, εξ ου και δεν ισχύει για την Ιταλία το επιχείρημα των Ελλήνων ευρωλάγνων ότι με τη δραχμή θα είμαστε χειρότερα, ας αρχίσει να ξηλώνει το πουλόβερ της κ. Μέρκελ και του κ. Σόιμπλε μήπως και δούμε άσπρη μέρα.

Σωτήριος Καλαμίτσης

Τaxalia