Πάλι ονειρεύτηκα

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

[τα ίδια και τα ίδια με άλλα λόγια, αλλ’ επανάληψη μήτηρ εμπεδώσεως]

Είδα ένα όνειρο χθες κ. Φουχτελάκο. Ήταν λέει καλοκαίρι του 2010. Σε πλήρη ανάπτυξη η εαρινή επέλαση κατά των εισοδημάτων των Ελλήνων πολιτών με θωπευτικές κινήσεις και παραμυθίες τύπου «η πατρίς εν κινδύνω, δώστε ένα μισθό» και ταυτόχρονο διορισμό «ημετέρων» στο Δημόσιο Ταμείο μαζί με την ίδρυση νέων οργανισμών για να χωρέσουν και άλλοι «ημέτεροι», αλλά και..

με ποταμό επιδοτήσεων/επιχορηγήσεων στους κολλητούς και στις ΜΚΟ τους με το αζημίωτο. Η αγορά στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου του Αίμου έχει αρχίσει να δείχνει τα πρώτα σημάδια κόπωσης, την οποία οι οικονομολόγοι ονομάζουν ύφεση. Το «λεφτά υπάρχουν» έχει μετατραπεί σε Μνημόνιο Ι καθώς 173 αντιπρόσωποι του Έθνους [ΠΑΣΟΚ 157, ΛΑΟΣ 15 και Ντόρα 1 (αλλά λέαινα) για να μην ξεχνιόμαστε] οδηγούσαν την πατρίδα στη θριαμβευτική Σωτηρία Ι. Στον αντίποδα το θνησιγενές Ζάππειο Ι, ενώ, αν δεν με απατά η μνήμη μου, είχε κυκλοφορήσει και η τελευταία έκδοση του Playstation II.

Ο Ιδιωτικός Τομέας φυλλορροούσε και χιλιάδες υπαλλήλων συνωστίζονταν χωρίς την κ. Ρεπούση στο Ταμείο Ανεργίας. Ο κ. Προβόπουλος, υποκαταστηματάρχης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στην Ελλάδα, μας ενημέρωνε ότι το 2011 θα έλθει η ανάκαμψη, αφού είχε ανοίξει την Κερκόπορτα στους γνωστούς-άγνωστους αεριτζήδες μετατρέποντας το Τ3 σε Τ10. Το ίδιο και ο ΙΟΒΕρης ή Ιωάννης Στουρνάρας. Καμμία κότα δεν μιλούσε για το άθλιο έργο που παιζόταν στις πλάτες του ελληνικού λαού, μολονότι εγνώριζε, αν δεν μετείχε στη διαμόρφωσή του. Καμμία κότα που έβλεπε τα πράγματα από μέσα δεν προειδοποιούσε για τα δεινά που απεργάζονταν ξένα και ντόπια συμφέροντα εις βάρος της χώρας μας.

Και τότε Ιωάννη σε είδα να προβάλλεις μέσα από ένα σύννεφο με το φωτοστέφανο του λυτρωτή. Κράδαινες μία πύρινη ρομφαία πάνω από τα κεφάλια των εργοδοτών που αποδεκάτιζαν τους υπαλλήλους τους. Με τη βροντερή φωνή σου εκραύγαζες «Φτάνει πια, όχι άλλη ανεργία». Το μάτι σου θόλωνε καθώς προέβλεπες προφητικά ότι οι χαλυβουργοί θα κατέβουν σε πολύμηνη απεργία, την οποία θα κηρύξουν παράνομη τα δικαστήρια, η απόφαση των οποίων θα εκτελεσθεί μόνον με την παρέμβαση του επερχόμενου πρωθυπουργού Σαμαρά. Προς αποκατάσταση της έννομης τάξης.

Πίσω σου όλοι οι δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι σε πανστρατιά εβρυχώντο δίκην ορκς υπέρ των συναδέλφων τους υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα απειλούντες με ανασκολοπισμό τούς ανάλγητους εργοδότες. Έδιναν και πατριωτικές διεξόδους, όμως, αφού ούρλιαζαν κάθε λίγο και λιγάκι: «Μειώστε τους δικούς μας μισθούς για να περισταλούν οι κρατικές δαπάνες και να σωθούν τ’ αδέλφια μας των ιδιωτικών επιχειρήσεων». Η κοινωνική αλληλεγγύη σε όλο της το μεγαλείο. Και μπροστάρης εσύ Φουχτελάκο, απόγονος ηρωϊκών τέκνων της Μάνης. Κονταροχτυπιόσουν με τον Πρόεδρο του ΣΕΒ έχοντας στο πλευρό σου τους Προέδρους της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να καλύπτουν τα πλευρά σου. Στα νώτα σου χιλιάδες πανώ που έγραφαν «Πώς θα θρέψουν αυτοί οι άνθρωποι τα παιδιά τους χωρίς δουλειά;».

Κάποια στιγμή σε άκουσα να λες: «Εσείς του Προξενείου κάντε πέρα. Έρχεται η Νέμεσις». Κι’ έριξες στους συμπατριώτες σου μερικές σβουριχτές ως προκαταβολή. Ήταν τόσο ηχηρές που ξύπνησα κάθιδρως. Έζησα ένα τόσο όμορφο όνειρο σκέφτηκα. Πέρασε κι’ αυτό, όπως όλα τα όμορφα όνειρα. Τόσο αιθέρια ομορφιά που εξανεμίζεται μπροστά στη χαλύβδινη πραγματικότητα, την οποία σφυρηλατεί η φροντίδα για την πάρτη μας. Το ραδιόφωνο μετέδιδε ότι κατ’ ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες 55 δήμαρχοι είναι έτοιμοι να παραιτηθούν προκειμένου να αναγκάσουν τον ΣΕΒ να επιβάλει στα μέλη του να διακόψουν τις απολύσεις. «Αυτό κι’ αν είναι όνειρο» μονολόγησα και άλλαξα πλευρό μεσημεριάτικα.

Σωτήριος Καλαμίτσης 

Τaxalia