Απόψεις: " Αισχρή Ανθελληνική πρόταση: Συνεκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου με την Τουρκία, η μόνη λύση... "

...κατά τους δημοσιο-γραφικούς εγκέφαλους της «Καθημερινής».
Ο Σωτήρης Δημόπουλος του «Άρδην», απαντά στον Κώστα Ιορδανίδη της «Καθημερινής», για το ανθελληνικό άρθρο του «Η ανατολική προοπτική», με το οποίο ο αρθρογράφος μας προτρέπει «να συνεργαστούμε (εννοεί να υποταχθούμε) με την Τουρκία, εκμεταλλευόμενοι τα οποιαδήποτε κοιτάσματα», αφού «ο συσχετισμός δυνάμεων είναι αρνητικότατος εις βάρος της Ελλάδος». 
(Αν οι της Καθημερινής έχουν τέτοιες απόψεις, τότε τί να....
πούνε κάποιοι άλλοι...).


Έλληνες γρηγορείτε, η σαπίλα κοντεύει να γίνει γάγγραινα...
Πετσοκόψτε και πετάξτε ΑΜΕΣΑ την άχρηστη και επικίνδυνη σαπίλα, διότι είναι ήδη αργά...

Ιδού το τουρκοπρεπέστατο άρθρο του Κώστα Ιορδανίδη στην Καθημερινή 
"Η ανατολική προοπτική» 
Παρέλκει η ενασχόληση με τον ερεθισμό που δημιουργήθηκε λόγω συγχύσεως του μεταφραστού στη διάρκεια δηλώσεων του προέδρου της Βουλής κ. Ευάγγελου Μεϊμαράκη και του Τούρκου υπουργού επί των Εξωτερικών κ. Αχμέτ Νταβούτογλου. Οι θέσεις των δύο κυβερνήσεων στο θέμα του Αιγαίου είναι τόσο γνωστές ώστε καθίσταται αδιανόητη η «αναίρεσή» τους και μάλιστα με αυτόν τον τρόπο. Θα ήταν σκόπιμο να αποφεύγονταν παρεξηγήσεις της μορφής αυτής, αλλ' ου προς θάνατον σε οποιαδήποτε περίπτωση.  Η επίσκεψη του κ. Νταβούτογλου ήταν σημαντικότατη όχι ως προς τα αποτελέσματά της, αλλά ως προς τη νέα δυναμική που πρέπει να δοθεί στις σχέσεις των δύο χωρών και ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία. Μπορεί να θίγει τη φιλοτιμία των Ελλήνων, αλλά η Τουρκία έχει αναδειχθεί σε δύναμη περιφερειακή, διόλου αμελητέα.

Η ρευστότητα που επικρατεί στην περιοχή και η αποφασιστικότητα που επιδεικνύει, με την παρέμβασή της λόγου χάρη στη Συρία, αναδεικνύουν τη στρατηγική σημασία της χώρας αυτής στο νέο περιβάλλον που δημιουργήθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενώσεως. Εκ παραλλήλου, η οικονομική ανάπτυξή της μπορεί να την καταστήσει σημαντικότατο εταίρο της Ελλάδος, εάν η ελληνική επιχειρηματική κοινότητα ήταν περισσότερο δημιουργική και εάν δεν εξηρτάτο από κρατικές αναθέσεις, κάτι που ούτως ή άλλως θα παύσει πλέον να ισχύει.

Για περισσότερο από τριάντα χρόνια η Ελλάς είναι πλήρες και ισότιμο μέλος του ευρωπαϊκού συστήματος. Το αποτέλεσμα ήταν η τρομακτική διόγκωση του δημόσιου τομέα, η ανάδειξη μεγάλων κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων και η αλόγιστη κατανάλωση δανείου χρήματος.


Η παρουσία των ελληνικών επιχειρήσεων στον ευρωπαϊκό -και πολύ περισσότερο στον παγκόσμιο- χώρο ήταν, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, ανύπαρκτη. Η Ελλάς ετέθη εκτός ευρωπαϊκού συστήματος -επί της ουσίας- από μία απίστευτη τάση ευδαιμονισμού και οκνηρίας. Η συνεργασία με την Τουρκία στον οικονομικό τομέα -και όχι μόνον- είναι μία από τις δυνατότητες για την ισχυροποίηση της θέσεως της Ελλάδος και εντός του ευρωπαϊκού συστήματος.

Επί σαράντα χρόνια, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δοκιμάσθηκαν δεινώς εξ αφορμής του θέματος των πετρελαίων του Αιγαίου. Σήμερα αναδύεται νέο θέμα αντιπαραθέσεως εξ αφορμής των κοιτασμάτων αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
 Οταν το θέμα των πετρελαίων στο Αιγαίο ανεφύη στη δεκαετία του '70, η Ελλάς διέθετε υπεροχή αέρος και θαλάσσης - αεροσκάφη Φάντομ και υποβρύχια. Εις ουδέν ωφέλησαν και επί πλέον κατελήφθη το βόρειο τμήμα της Κύπρου. Σήμερα ο συσχετισμός δυνάμεων είναι αρνητικότατος εις βάρος της Ελλάδος και η ανάγκη αξιοποιήσεως των ενεργειακών κοιτασμάτων επιτακτικότατη.

Η σωφροσύνη υπαγορεύει την ad hoc αξιοποίηση των όποιων κοιτασμάτων στην ελληνοτουρκική μεθόριο από κοινού, δίχως την εσπευσμένη λύση των προβλημάτων που υφίστανται. Η ιδεολογική αποφόρτιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι η αναγκαία και ίσως η μοναδική προϋπόθεση. Ορθώς ο κ. Νταβούτογλου επανέλαβε παλαιότερη ρήση του Τουργκούτ Οζάλ ότι «είμαστε κομμάτι της ίδιας ιστορίας και γεωγραφίας».. .

Και η ελληνοπρεπέστατη απάντηση του Σωτήρη Δημόπουλου στο   Άρδην 
Η άλλη προοπτική...
Το άρθρο του Κώστα Ιορδανίδη,
«Η ανατολική προοπτική» στην εφημερίδα «Καθημερινή» καταγράφεται ως η κορύφωση του έρποντος φιλο-οθωμανισμού που για πολλά χρόνια απλώνει τα πλοκάμια του στην ελληνική κοινωνία και καθορίζει τις απόψεις και αποφάσεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.

Ο εκφραστής συντηρητικών, κατ' εξοχήν, θέσεων στην «Καθημερινή», που η συνεισφορά του έγκειτο στην ύστατη διατήρηση, ως καρικατούρας, του αρώματος της Καθημερινής της Βλάχου, με το κείμενό του πετά ξεδιάντροπα και το τελευταίο «φύλλο συκής» που και οι πιο ακραιφνείς υπερασπιστές της ελληνοτουρκικής προσέγγισης έντυναν τις, καταφανείς κατά τ' άλλα, προθέσεις τους.

Με αφορμή την επίσκεψη του Νταβούτογλου, ζητά χωρίς περιστροφές την υπαγωγή της Ελλάδας στην τουρκική σφαίρα επιρροής, διότι η Τουρκία «έχει αναδειχθεί σε δύναμη περιφερειακή». Και φέρνει ως παράδειγμα -ατυχέστατο, διότι η ελάχιστη γνώση των δεδομένων και των συσχετισμών που διαμορφώνονται καταδεικνύουν το αντίθετο- τη αποφασιστικότητα που δείχνει απέναντι στη Συρία του Άσαντ.
Μάλιστα, η επιχειρηματολογία του δεν εμπεριέχει ούτε καν, και εδώ διαφέρει από τους προηγούμενους ουκ ολίγους οπαδούς του νεο-οθωμανισμού, το στοιχείο της συμμετοχής μας στην ευρωπαϊκή δύση.

Με μια μεγαλειώδη «κωλοτούμπα» διαπιστώνει ότι η Ελλάδα ετέθη εκτός ευρωπαϊκού συστήματος και χρειάζεται την Τουρκία για να ξαναμπεί σε αυτό! Χρειάζεται πραγματικά πολύ θράσος για να υποστηρίζεις μετέτοια αταραξία παρόμοια θέση.
 Ιδιαίτερα από τις σελίδες μιας εφημερίδας που, για δύο σχεδόν δεκαετίες, κατακεραύνωνε οποιονδήποτε μιλούσε για τον τουρκικό κίνδυνο με το επιχείρημα του ακλόνητου ευρωπαϊκού οικοδομήματος του οποίου είμαστε αναπόσπαστο κομμάτι.

Η αλήθεια είναι, όμως, ότι αυτή είναι η κρυφή σκέψη σημαντικού τμήματος των ελληνικών ελίτ. Αφού οδήγησαν τη χώρα στην έσχατη κατάντια, ζητούν «σωφροσύνη» για την τελική παραίτηση από όποια κυριαρχικά δικαιώματα μας έχουν απομείνει, ακόμη και της ελληνικής ταυτότητας.

Με ποιο σκοπό; Μα για να διατηρηθούν τα προνόμια των ίδιων παρασιτικών στρωμάτων που έχουν την ευθύνη της ήττας, για να συνεχίσουν ασκούν εξουσία επί των ιθαγενών, ως εντολοδόχοι της νεο-οθωμανικού σουλτανάτου. Εθισμένοι σε αυτό τον επαίσχυντο ρόλο για δεκαετίες ως υπηρέτες διαφόρων αφεντάδων.

Έτσι, ο ενθουσιώδης οπαδός του Νταβούτογλου, κ. Ιορδανίδης, τον επαινεί εκτός των άλλων που επαναλαμβάνει τη «σοφή» ρήση του Οζάλ ότι «είμαστε κομμάτι της ίδιας ιστορίας και γεωγραφίας».

Το αν αυτή η ιστορία είναι η Ιστορία αντίστασης του ελληνικού λαού για να διατηρήσει την ταυτότητά και την ελευθερία του, αν κέρδισε με αίμα τη κυριαρχία σε όσα εδάφη είναι σήμερα ελληνικά αυτό είναι προφανώς λεπτομέρεια.

Όπως φαίνεται, από την ιστορία ο κ. Ιορδανίδης ίσως έχει συγκρατήσει κυρίως το βίο του Γεώργιου Αμιρούτζη που, μετά την Άλωση και τη καταστροφή της Πόλης, αυτός, ο σώφρων, έγινε ομοτράπεζος του νικητή του Μωάμεθ του Πορθητή.
Για ελληνικό φιλότιμο θα μιλάμε τώρα;

ΕΥΓΕ ΣΩΤΗΡΗ !

ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ:
ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ Ο ΣΚΑΪ ΠΡΟΕΒΑΛΕ ΠΡΟ ΜΗΝΩΝ ΤΟ ΦΙΛΟ-ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ «1821»... ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ «ΤΣΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ»

ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ... ΕΡΩΤΗΣΗ:
ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΙ «ΑΝΩΘΕΝ» ΣΤΗΝ «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ «ΟΜΟΪΔΕΑΤΕΣ» ΤΟΥ ΠΕΡΙΓΥΡΟΥ, ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ...ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΝΥΧΤΕΣ;
ΛΕΜΕ ΜΗΠΩΣ...

Δ.Μ. 
Ο απλός Έλληνας πολίτης

http://www.epirus-ellas.gr/2012/10/blog-post_4644.html