Στην Ελλάδα του 2012 οι εμπλεκόμενοι με την εκπαίδευση σε Πανεπιστήμια, ΤΕΙ, Λύκεια, Γυμνάσια, Δημοτικά, Νηπιαγωγεία και ειδικά σχολεία καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τις αρχές και τη φιλοσοφία λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων. Για το σχολείο η κρίση δεν είναι πρωτίστως οικονομική, παρότι η βαθιά οικονομική ύφεση που πλήττει τη χώρα μας και οι προσπάθειες της τρικομματικής κυβέρνησης να εκπληρώσει τις επιταγές της τρόικας οδηγούν σε συρρίκνωση όλα τα σχολεία, τα ΤΕΙ και τα Πανεπιστήμια. Η κρίση για το ελληνική σχολείο είναι βαθύτερη.
Είναι κρίση αρχών και αξιών.
Η ελληνική οικογένεια και ειδικότερα η θεσσαλική οικογένεια τις τελευταίες δεκαετίες μάτωσε για να σπουδάσει τα παιδιά της και στη συνέχεια να γεμίσει τις φαρέτρες τους με επιπρόσθετα εφόδια, με τίτλους μεταπτυχιακών και διδακτορικά. Ήταν η ίδια οικογένεια που συντήρησε το νοσηρό πολιτικό κατεστημένο που οδήγησε την Ελλάδα στη σημερινή θλιβερή κατάσταση και τους πολίτες της στην εξαθλίωση. Ήταν η ίδια οικογένεια που στήνονταν στις ουρές των πολιτικών γραφείων για να διοριστεί τουλάχιστον ένα μέλος της στο δημόσιο ή σε μία ΔΕΚΟ. Ήταν η ίδια οικογένεια που διακύβευσε τις τύχες των παιδιών της αφήνοντάς τη στα χέρια πολιτικών τύπου Μαυρογιαλούρου.
Οι πολιτικοί που είχαν τα ηνία της χώρας και οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας έκοβαν και έραβαν στα μέτρα τους κάθε φορά τη λεγόμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την ίδρυση Πανεπιστημίων, ΤΕΙ και Ιδρυμάτων σε κάθε πόλη και χωριό. Με όραμα των πολιτικών και των τοπικών αρχόντων το σλόγκαν «κάθε πόλη και Πανεπιστήμιο κάθε χωριό και ΤΕΙ» οι ελληνικές πόλεις γέμισαν Σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Τα περισσότερα φυσικά Τμήματα ιδρύθηκαν στους τόπους καταγωγής των υπουργών και υφυπουργών Παιδείας για να ικανοποιηθούν οι τοπικές κοινωνίες και να στηρίξουν την άνθηση της οικονομίας τους στις γκαρσονιέρες που θα νοίκιαζαν οι ψηφοφόροι τους και στα σουβλάκια που θα πουλούσαν τα οβελιστήρια και τα ταχυφαγεία.
Κανείς από τους πολιτικούς δεν έβαλε τον πήχη ψηλά για να επενδύσει στους νέους επιστήμονες με προτεραιότητα να παραμένουν, να εργάζονται και να προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες. Σήμερα χιλιάδες νέοι με μία βαλίτσα εφόδια (πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά), ξενιτεύονται στις γειτονιές του κόσμου για να μπορέσουν να εργαστούν ως εξειδικευμένα στελέχη. Τα μυαλά της χώρας παίρνουν το δρόμο της μετανάστευσης για να ζήσουν, να εργαστούν και να κάνουν καριέρα στο εξωτερικό. Αλήθεια, χωρίς αυτά τα νέα παιδιά πως μπορούμε να επενδύσουμε ως χώρα στις προκλήσεις του μέλλοντος;
Oι πολιτικοί τύπου Μαυρογιαλούρου, μισό αιώνα μετά τη διαχρονική κωμωδία του Αλέκου Σακελάριου, δυστυχώς παραμένουν επίκαιροι και σήμερα. Παραφράζοντας τον τίτλο της ταινίας του, «Υπάρχει και φιλότιμο», οι ίδιοι Μαυρογυαλούροι έταζαν Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, οι ίδιοι μας είπαν πως «Υπάρχουν λεφτά», αλλά μόνο γι΄αυτούς. Πέρυσι η σχολική χρονιά στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ξεκίνησε χωρίς βιβλία αλλά με φωτοτυπίες, φέτος θα ξεκινήσει με τις μισές επιλογές στις ξένες γλώσσες κ.α. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να βαδίζει χωρίς σχέδιο και με πειραματισμούς στην Παιδεία.
Η κρίση όμως γεννά και ευκαιρίες. Και μία από αυτές, παρότι θα αργήσει λίγα χρόνια, θα είναι η μόνιμη απαλλαγή από τους Μαυρογυαλούρους. Κι αυτό θα το πετύχουν τα νέα παιδιά και τα δυνατά μυαλά του τόπου που θα ξαναχτίσουν τη χώρα σε άλλη βάση αποκαθηλώνοντας κάθε τύπο Μαυρογιαλούρου.
Υ.Γ. Μόνο που ο αείμνηστος Λάμπρος Κωνσταντάρας, που ερμήνευσε το ρόλο του Μαυρογιαλούρου, είχε φιλότιμο και παραιτήθηκε…
larissanet.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.