Η ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΕΙΝΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ

Η κίνηση του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Μάριο Ντράγκι να διαρρεύσει την πιθανότητα της μαζικής αγοράς νοτιοευρωπαϊκών ομολόγων, κόντρα στη σιδηρά πειθαρχία της
δημοσιονομικής σύγκλισης που επιβάλλει ο γερμανοπρεπής καθωσπρεπεισμός ανοίγει έναν διαφορετικό δρόμο γιά την αποσυμφόρηση των αντίστοιχων οικονομιών, σε σχέση με τις πλεονασματικές του βορρά.
Είναι δύσκολο να φανταστούμε μιά Τράπεζα του βεληνεκούς της ΕΚΤ να κάνει αγαθοεργίες και να περισώζει οικονομίες των μεσογειακών χωρών εν μέσω νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας και απαξίωσης του ζωντανού και παραγωγικού τμήματος της κοινωνίας που είναι απλά και μόνο οι εργαζόμενοι της Ευρώπης, χωρίς να εκπληρώνει κάποια διατεταγμένη υπηρεσία των εργοδοτών τους.

Γραφει ο Μπαγασάκος γιά τα Αληθινά Ψέματα

Ευαισθητοποιήθηκε μήπως ο Ντράγκι ως προς την ιταλική καταγωγή του ή αποφάσισε ξαφνικά να πάει κόντρα στον Παγγερμανισμό της φράου Μέρκελ και του χέρρ Σόϊμπλε;
Μήπως γνωρίζει κάτι ο Ντράγκι που δεν επιτρέπεται να γνωρίζουμε οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί;
Βλέπει μήπως "το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει";
Αισθάνεται ίσως οτι η μεθοδευμένη μέσω του παραπειστικού χρέους εξαθλίωση, δεν θα αποβεί μακροπρόθεσμα κερδοφόρα ούτε γιά τα "αλογομούρικα" κεφάλαια, των παραγώγων και των σύνθετων χρηματιστηριακών προϊόντων, αλλά ούτε και βοηθάει τα μεγαλεπίβολα σχέδιά τους περί παγκοσμιοποιημένου ελέγχου μέσω προσωπικού ή κρατικού χρέους;
Μήπως και το σχέδιο της γερμανικής ηγεσίας που λέγεται "γερμανική οικονομική μπότα" δεν βγαίνει από την στιγμή που η γερμανική οικονομία εξαρτάται πλήρως από τις εξαγωγές στην Κίνα και Ινδία;
Μήπως η φράου Μέρκελ αναλογίστηκε οτι αν κάτι πάει στραβά και καταρρεύσει η Ισπανική ή η Ιταλική οικονομία, ανεξάρτητα αν η Ελλάδα συνεχίζει να κάνει φιλότιμες προσπάθειες να γεμίζει το βαρέλι
των πιστωτών με το κουταλάκι του γλυκού, εξανδραποδίζοντας τους Ελληνες, τότε η κατάρρευση αυτή θα μεταδοθεί σαν παλλιροϊκό κύμα στην Γερμανία αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο;
Μήπως γιά αυτό τον λόγο "την πήρανε τα ζουμιά" γιά τους πράγματι αναξιοπαθούντες συνταξιούχους γιά να ρίξει αμέσως την μπηχτή γιά τους πλούσιους Έλληνες, που "ειναι ευέλικτοι και μετακινούνται
εύκολα" στις χώρες που έστειλαν προπομπό τα κλοπιμαία ως επί το πλείστον κεφάλαια, τα οποία αυγαταίνουν σε τράπεζες συμφερόντων της Γερμανίας;
Μήπως είναι μιά κίνηση προειδοποίησης των "δικών" της Γερμανών ή και Ελλήνων εν Ελλάδι δραστηριοποιούμενων επιχειρηματιών, οτι δόθηκε το πράσινο φώς γιά ανοίγματα λογαριασμών στις
Άλπεις, να σπεύσουν να περισώσουν ότι περισώζεται;
Μήπως βλέποντας την συσσίφεια προοπτική της ελληνικής οικονομίας αναγνωρίζει η φράου Μέρκελ το timing, το πλήρωμα του χρόνου γιά την αυτόματη αποφορολόγηση των προαναφερθέντων κλοπιμαίων
καταθέσεων Ελλήνων ή αλλοδαπών που δραστηριοποιούνται οικονομικά στην Ελλάδα, ως εξυπηρέτηση των δανείων που χρωστάει το ελληνικό κράτος;
Μήπως αυτή η αποφορολόγηση πρέπει να απαιτηθεί από τώρα σαν ισοδύναμα μέτρα γιά την σύγκλιση των εσόδων του δημοσίου ως προς τα έξοδα, έτσι όπως ουσιαστικά προαναγγέλθηκε από την φίλη μας
την "Αγγελικούλα ζάχαρη, Αγγελικούλα μέλι";
Μήπως αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος που αφήνει ανέγγιχτες τις συντάξεις των Ελλήνων και τις αποδοχές των ένστολων, γιά να καλύψουμε το άνοιγμα των 18,5 δις που ονομάζουν τον εαυτό τους 11,5 δίς;
Επειδή δεν μας είχε συνηθίσει σε κάτι τέτοιες δηλώσεις η "Ευρωπαϊάρχης" παραθέτουμε τα προηγούμενα ερωτήματα τα οποία μάλλον σύντομα θα απαντηθούν.
Επειδή τα έθνη-κράτη, στην σημερινή τους τουλάχιστον δομή, χρειάζονται λίγα εικοσιτετράωρα γιά να ξεκινήσουν έναν πόλεμο ή ακόμα πιό γρήγορα γιά να αμυνθούν απέναντι σε έναν επιτιθέμενο, θα
πρέπει να σταθμίσουν τις επιπτώσεις της προνομιακής μεταχείρησης του κεφαλαίου που αρνούμενο να συνταχθεί με τις ζωντανές δυνάμεις της εργασίας, να υπηρετηθεί από αυτές και συγχρόνως να
τις υπηρετήσει, μετατρέπει την συσσωρευμένη εργασία σε αποθησαυριζόμενο τζόγο και να επιδείξουν αυτά τα έθνη-κράτη, τα ίδια πολεμικά ανακλαστικά, αμυνόμενα εναντίον αυτού του ανθρωπομορφοποιημένου κεφαλαίου, που δεν θα διστάσει στον βωμό της αλογομούρικης κερδοσκοπίας και της τερατώδους φοροδιαφυγής/φοροκλοπής να καταστρέψει τις ίδιες τις κοινωνίες.

Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012
21 τρις δολάρια στα χέρια μιας χούφτας ανθρώπων!
Από τον Κώστα Ράπτη / capital.gr
Πού διοχετεύεται ο πλούτος ο οποίος συσσωρεύεται στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας; Αντί να "κατασταλάζει" προς τη βάση της, όπως το θέλει η δημοφιλέστερη εκδοχή, αποθησαυρίζεται σε μυστικούς λογαριασμούς και φορολογικούς παραδείσους: η παγκόσμια οικονομία κρύβει μια μαύρη τρύπα, ύψους τουλάχιστον 21 τρισ. δολαρίων, γεγονός που σημαίνει ότι η οικονομική ανισότητα, αλλά και οι συσχετισμοί μεταξύ χωρών-πιστωτών και χωρών-δανειστών είναι στην πραγματικότητα πολύ διαφορετικοί από ό,τι είχαμε έως τώρα αντιληφθεί.
Αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα της έρευνας "The Price of Offshore Revisited" η οποία δημοσιεύθηκε την Κυριακή και για πρώτη φορά μελετά με τόσο συστηματικό τρόπο την έκταση της φοροδιαφυγής
στον πλανήτη. Η έκθεση αυτή, που συντάχθηκε για λογαριασμό του Δικτύου για τη Φορολογική Δικαιοσύνη (Tax Justice Network), συμπληρώνεται από μία δεύτερη υπό τον τίτλο "Ανισότητα:
δεν γνωρίζεις παρά τη μισή".
Διασταυρώνοντας στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, εθνικών κεντρικών τραπεζών, του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των Ηνωμένων Εθνών, με στοιχεία για τη ζήτηση συναλλάγματος κ.ο.κ., ο James Henry, άλλοτε επικεφαλής οικονομολόγος της McKinsey& Co. καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα εξωχώρια χρηματοπιστωτικά αποθέματα των υπερπλουσίων του πλανήτη ανέρχονται κατά τη συντηρητικότερη εκτίμηση στα 21 τρισ. δολάρια (ποσό αντίστοιχο με το άθροισμα του αμερικανικού και του ιαπωνικού ΑΕΠ), ενώ δεν αποκλείεται να ανέρχονται στα 32 τρισ. – χωρίς να συνυπολογίζονται
μη χρηματοπιστωτικά στοιχεία ενεργητικού όπως τα ακίνητα, τα έργα τέχνης, οι θαλαμηγοί, τα άλογα κούρσας, κτλ.
Συνολικά, 10 εκατομμύρια κάτοικοι του πλανήτη διαθέτουν εξωχώρια περιουσιακά στοιχεία, ωστόσο περίπου το ήμισυ του εκτιμώμενου συνόλου (9,8 τρισ. δολάρια) ανήκει σε περίπου 92.000 άτομα.
Το προσφιλές στο Κίνημα Occupy σύνθημα περί του "1%" του παγκόσμιου πληθυσμού αποδεικνύεται άκρως επιεικές, διότι στην πραγματικότητα μιλάμε για το 0,001%… Αν υποθέσουμε, πολύ συντηρητικά, ότι ο πλούτος που κρύβεται στους φορολογικούς παραδείσους έχει μιαν ετήσια απόδοση της τάξης του 3% και αν οι αποδόσεις αυτές φορολογούνταν με έναν συντελεστή της τάξης του 30%, τότε τα φορολογικά έσοδα που θα εξασφαλίζονταν θα έφθαναν τα 190 με 280 δισ. δολάρια -ήτοι το διπλάσιο της διεθνούς αναπτυξιακής βοήθειας που διαθέτουν όλες οι χώρες του ΟΟΣΑ- χωρίς να συνυπολογίζονται φόροι κληρονομιάς ή άλλες επιβαρύνσεις.
Η επίλυση μεγάλων πλανητικών προβλημάτων, συμπεριλαμβανομένων λ.χ. των επιπτώσεων της κλιματικής μεταβολής, αποκτά, στο φώς αυτών των διαφυγόντων φορολογικών εσόδων, διαφορετική προοπτική.
Η ανάλυση του Henry καταδεικνύει ότι η διευκόλυνση της φοροδιαφυγής δεν αποτελεί προνόμιο αποκλειστικά μικροσκοπικών εξωτερικών προορισμών όπως λ.χ. οι Νήσοι Κέιμαν, αλλά κεντρική λειτουργία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Έτσι, στα τέλη του 2010, οι 50 μεγαλύτερες ιδιωτικές τράπεζες του κόσμου διαχειρίζονταν για λογαριασμό ιδιωτών πελατών τουλάχιστον 12,1 τρισ. δολάρια σε διασυνοριακά τοποθετημένα περιουσιακά στοιχεία (έναντι μόλις 5,4 τρισ. δολαρίων το 2005, στοιχείο που παραπέμπει σε ετήσιο ρυθμό αύξησης της τάξης του 16% και συμβαδίζει και με εκτιμήσεις του ΔΝΤ για σοβαρή επιδείνωση την τελευταία δεκαετία της ανισότητας, όπως αυτή καταγράφεται από τον συντελεστή Gini).
Οι τρεις τράπεζες που διαχειρίζονταν το μεγαλύτερο μέρος αυτών των εξωχώριων περιουσιακών στοιχείων για λογαριασμό των υπερπλούσιων του πλανήτη είναι η Credit Suisse,η UBS και η Goldman Sachs.Η διευκόλυνση της φοροδιαφυγής έχει ονοματεπώνυμο και αυτό παραπέμπει στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά κέντρα του Πρώτου Κόσμου και όχι σε εταιρείες-φαντάσματα της Καραϊβικής. Οι εξαγγελίες της G20 και των κυριότερων διεθνών οργανισμών, μετά την κρίση του 2008, για πάταξη της φοροδιαφυγής αποκαλύπτονται υποκριτικές, στον βαθμό που τα κρίσιμα δεδομένα βρίσκονται μπροστά στα μάτια τους…
Η γεωγραφία της προέλευσης του εξωχώριου πλούτου είναι άκρως διαφωτιστική: λ.χ. 300 δισ. δολάρια έχουν εγκαταλείψει την πετρελαιοπαραγωγό Νιγηρία από το 1970 μέχρι σήμερα και 141 δισ. την Ακτή Ελεφαντοστού. Η κλεπτοκρατία μπορεί επίσης να επαίρεται για τις επιδόσεις της στην (Κίνα 1,19 τρισ.), την Ρωσία (789 δισ.) ή ακόμη και την Ουγγαρία (242 δισ.) μέσα σε μόλις δύο δεκαετίες απορρύθμισης.
Εστιάζοντας σε μια υποομάδα 139 οικονομικά "μικρομεσαίων" κρατών, ο Henry διαπίστωσε ότι το, κατά τα παραδεδομένα στοιχεία, συνολικό χρέος τους των 4,1 τρισ. δολαρίων, στην πραγματικότητα μεταφράζεται, αν συνυπολογισθεί ο εξωχώριος πλούτος των υπερπλουσίων ιδιωτών, σε αρνητικό χρέος, ύψους 10,1 έως 10,3 τρισ. δολαρίων. Η εικόνα του ποιος είναι ο πιστωτής και ποιος ο υπερχρεωμένος αντιστρέφεται και πάντως η δοκιμαζόμενη Ευρώπη αποκαλύπτεται αίφνης πλεονασματική.
Πηγή: capital.gr


Τα στοιχεία της τελευταίας παραγράφου ειναι σοκαριστικά, συνάμα διαφωτιστικά και το μόνο σχόλιο που χωράει είναι οτι αν τιθασσευόταν και το άλλο μαρτύριο της οικονομίας, που λέγεται σύνθετα χρηματιστηριακά προϊόντα, π.χ. το στοίχημα πάνω σε ένα ασφαλιστήριο ζωής, ποιός θα προβλέψει με ακρίβεια πότε θα πεθάνει ο ασφαλισμένος, τότε θα φανεί οτι ο παραγόμενος από την ζωντανή εργασία πλούτος αρκεί και περισσεύει γιά την αξιοπρεπή διαβίωση των κοινωνιών και της κοινωνικής μέριμνας στο σύνολό τους. Αν σκεφθεί κανείς οτι τα αλογομούρικα και τζογαδόρικα χρηματιστηριακά προϊόντα ανακυκλώνονται μεταξύ τους, αλλάζοντας χέρια και αυγαταίνουν από κέρδη επιχειρήσεων που θέλουν να "αποδράσουν" από τίς μίζερες και "ελάχιστα" κερδοφόρες επενδύσεις παραγωγής προϊόντων, κατανοούμε οτι τα κεφάλαια αυτά, ουδόλως συμμετέχουν στην εξυπηρέτηση της ζωντανής κοινωνίας, απλώς και μόνον επιτυγχάνουν τον υπέρμετρο πλουτισμό του "εξουσιαζόμενου" από αυτά, ή την οικονομική του καταβαράθρωση.

Ασφαλώς και είναι θέμα πολιτικής βούλησης και νομο-θεσίας που θα υπαγορεύει αυστηρά τα όρια και την ουσία των συναλλαγών. Μία κίνηση έκανε η Σερβία, το κακό παιδί των Βαλκανίων που σφυροκοπήθηκε κατά πλήρη αναντιστοιχία ως προς τις κατά τα άλλα κατάφορες εκκαθαρίσεις στις οποίες προέβη, νομοθέτησε δηλαδή, την σύμφωνα με τα συμφέροντα του Σερβικού λαού λειτουργία των τραπεζών και την απαγκίστρωση του Σερβικού Τραπεζικού Συστήματος από το διαβόητο ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό καθεστώς. Ο τιτάνιος αγώνας γιά την αποσιώπηση του σερβικού εγχειρήματος είναι προφανής και θα διαρκέσει μέχρι να δούν πώς μπορούν να απαλείψουν το ενδεχόμενο μιάς επιδημικής εξάπλωσης, οπότε και θα ανοίξουν τους κρουνούς της ελεγχόμενης και παραπειστικής πληροφόρησης.
Οι αιρετικοί οικονομολόγοι έχουν περιγράψει κατά καιρούς τις συντεταγμένες ενός τέτοιου εγχειρήματος και επαφίεται πλέον στους πολιτικούς να αποσύρουν την αμέριστη συμπαράσταση και την προνομιακή μεταχείρηση των σφετεριστών του ανθρώπινου μόχθου γιά να πάψει ο τελευταίος να καταντάει "παιχνίδι για ενήλικες" και παραγωγική μηχανή παραχαραγμένου εικονικού χρήματος. Γιά να πραγματωθεί κάτι τέτοιο πρέπει να εκπληρωθούν οι εξής τέσσερις συνθήκες:

1ον: Να απεμπολήσουν οι πολιτικοί την εν δυνάμει χρήση του χρηματοπιστωτικού συστήματος γιά ίδιο πλουτισμό και να ελέγχονται αενάως η περιουσία τους και οι καταθέσεις τους.
2ον: Να υπαγορευθεί νομοθετικά, αυτό που πολλοί οικονομολόγοι αναλυτές έχουν ήδη διατυπώσει, το πλαίσιο λειτουργίας των συναλλαγών και των χρηματιστηριακών προϊόντων και παραγώγων, έτσι ώστε να μήν γίνεται παραγωγή εικονικού, πλαστού, παραχαραγμένου χρήματος.
3ον: Να γίνει κατανοητό οτι η εξαθλίωση, ο βασανισμός και η ανέχεια των λαών, προκύπτει από την γιγάντωση των κεφαλαίων που προήλθαν από την ζωντανή τους εργασία, μετουσιωνόμενα σε πολλαπλασιαστικές μηχανές, χωρίς να επενδυθούν με σκοπό την παραγωγή υλικών προϊόντων, παρά μεταμφιεζόμενα σε προϊόντα τα ίδια. Τό αποτέλεσμα είναι να γίνεται σπανιότερο το χρήμα γιά
τον απλό πολίτη και να εμφανίζεται ένας ιδιότυπος πληθωρισμός, που δεν περνάει ποτέ στις μετρήσεις σαν τέτοιος.
4ον: Να συστρατευθούν οι λαοί ενάντια στην παρασιτική και αλογομούρικη εκτροπή της οικονομίας και να αποποιηθούν τον ρόλο του ξενιστή των παρασίτων που τρέφονται από την ίδια την ζωντανή τους εργασία. Ο κύκλος εργασία-κατανάλωση ειναι το εργαλείο που οι λαοί κατέχουν, τόσο στην Ελλάδα, όσο στην Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και μπορούν να διαταράξουν, αντιστρατευόμενοι την αφαίμαξη των εισοδημάτων τους από τους κοινούς παραχαράκτες, που ελλείψει νομοθεσίας παραμένουν αλώβητοι στην κορυφή των οικονομικών κύκλων.

Είναι απέραντα βαρετό και άχαρο να προσπαθεί κανείς να συνδράμει τον καπιταλισμό να λειτουργήσει σωστά, όπως πρίν πενήντα χρόνια που βασιζόταν στον ιδρώτα και στην παραγωγή προϊόντων από
τους εργαζόμενους. Είναι απέραντα βαρετό να βλέπει κανείς τον άχρηστο μυθικό πλούτο, που απλώς επιζητεί με άγριες  διαθέσεις να πολλαπλασιάσει τον εαυτό του, μετερχόμενος κάθε μέσου και καθιστώντας υποζύγιο τον ίδιο του τον αφέντη γιά να πετύχει την μακροημέρευσή του, αδιαφορώντας γιά την παραμονή του τελευταίου στην ζωή. Είναι σαφές οτι αυτή η διαδικασία, αυτή η "φάμπρικα" αποτελεί μιά καλολαδωμένη μηχανή πού συντηρείται, επισκευάζεται και εξελίσσεται από ανθρώπους, τους ίδιους που συγχρόνως ιδιότυπα εξουσιάζει. Και ενώ στον χώρο της τεχνολογίας, με συνοπτικές διαδικασίες μπορούμε να διακόψουμε την λειτουργία μιάς καλολαδωμένης μηχανής, εδώ θα δυσκολευτούμε λόγω ελειμματικής κατανόησης να διακόψουμε την τροφοδοσία ή την περιστροφή της μηχανής αυτής, που δεν είναι παρά η εργασία και η κατανάλωση αντίστοιχα.
Αναγνωρίζω τις υπέρμετρες ρητορείες που εμπεριέχονται στο παρόν κείμενο και είμαι έτοιμος γιά κάθε καλόπιστη κριτική.
Η κατανόηση όμως και μόνον του φαύλου κύκλου της παραχάραξης εικονικού χρήματος, που μαζί με την διαφθορά, την τερατώδη φοροδιαφυγή, φοροκλοπή και την γενικευμένη "μασαμπούκα", διαφεντεύει και απαξιώνει την ύπαρξή μας, αποτελεί το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα, την συσσωρευμένη οργή που μέχρι τώρα εξαπολυόταν επ' αδίκω στον σύντροφό μας ή συμπολίτη μας, η οποία πρέπει να κατευθυνθεί στους κατάλληλους παραλήπτες, με μαζική αποφασιστικότητα και δεξιοτεχνικό τρόπο, μία οργή, της οποίας την μαζική εκτόνωση, θα σας αποκαλύψουμε τις επόμενες μέρες.

Προς βρώσιν και συμμόρφωσιν των παραχαρακτών της ανθρωπινότητας

Ο Μπαγασάκος για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ