Το μακρύ κομματικό χέρι.

Tου Λευτέρη Παπαστεργίου

Όταν διεξάγονται εκλογές στη Μεγάλη Βρετανία, η δημόσια διοίκηση της χώρας, τα επιτελικά της στελέχη δηλαδή, επιφορτίζονται με ένα επιπλέον καθήκον, πέραν φυσικά του αυτονόητου που είναι να συνεχίσουν να κάνουν τη δουλειά τους: διαβάζουν εξονυχιστικά τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων και καταρτίζουν δυο φακέλους, έναν για την περίπτωση που εκλεγεί το συντηρητικό κόμμα και ένα για την περίπτωση που εκλεγεί το εργατικό.

Τι περιλαμβάνουν οι δυο αυτοί φάκελοι; Τη μετατροπή των προεκλογικών εξαγγελιών των δυο κομμάτων σε άμεσο κυβερνητικό έργο.

Γνωρίζοντας πολύ καλά, γιατί αυτή ακριβώς είναι η δουλειά τους, τις δομές και τις δυνατότητες της δημόσιας κρατικής μηχανής, τα επιτελικά στελέχη προετοιμάζουν τα πρώτα νομοθετήματα των νέων υπουργών. Έτσι μόλις ο νέος υπουργός κάθεται στο γραφείο του, το μόνο που έχει να κάνει είναι ν’ ανοίξει τον έτοιμο φάκελο και να ξεκινήσει τη δουλειά του. Φυσικά οι γενικοί γραμματείς των αγγλικών υπουργείων είναι μόνιμα στελέχη, τα οποία δεν αλλάζουν μαζί με τον εκάστοτε υπουργό, όπως επίσης και ολόκληρη η ιεραρχία της διοίκησης.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Διαβάζω την εισήγηση του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας κ. Κώστα Αγοραστού προς το νέο υπουργό Εσωτερικών κ. Στυλιανίδη στη χθεσινή συνάντησή τους, με την οποία του ζητά την κατάργηση των Αποκεντρωμένων Περιφερειών. Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών «ο νέος υπουργός βρήκε ενδιαφέρουσα την ιδέα Αγοραστού». Επίσης, πάντα κατά την ίδια ενημέρωση, ο νέος υπουργός Εσωτερικών ζήτησε από τους Περιφερειάρχες τρεις κοινές εισηγήσεις: "α) την καταγραφή των θεσμικών και λειτουργικών αδυναμιών που προέκυψαν μετά την εφαρμογή του «Καλλικράτη» ώστε να αντιμετωπιστούν άμεσα, β) την επισήμανση των σοβαρών ή έκτακτων θεμάτων που απασχολούν τις Περιφέρειες και χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης και γ) την καταγραφή θεμάτων που αφορούν την αρμοδιότητα και άλλων υπουργείων ώστε να αναληφθεί κοινή προσπάθεια για την αντιμετώπισή τους".

Δηλαδή με λίγα λόγια, ο νέος υπουργός Εσωτερικών ζήτησε από τους Περιφερειάρχες εισήγηση για όλα αυτά για τα οποία υποτίθεται πως έχουν μελετηθεί για όσο καιρό το κυβερνών κόμμα βρισκόταν στην αξιωματική αντιπολίτευση και ετοίμασε τις λύσεις για τις οποίες, υποτίθεται και πάλι, ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό! Δυστυχώς όμως ο απόλυτος παραλογισμός δεν σταματάει εδώ. Και αυτό γιατί για όλα όσα ζητά ενημέρωση ο νέος υπουργός Εσωτερικών υπάρχουν στο επεξεργασμένο προεκλογικό πρόγραμμα του κόμματός του! Απλά ο κυβερνητικός τομέας ευθύνης του νέου υπουργού δεν αποτελούσε πρότερο πεδίο ενασχόλησης για τον ίδιο.

Τι γίνεται λοιπόν στον δύσμοιρο αυτό τόπο; Οι υπουργοί επιλέγονται τις περισσότερες φορές με βάση κομματικές καραμπόλες ή λόγω εύνοιας του εκάστοτε αρχηγού, χωρίς να κατέχουν απαραιτήτως το αντικείμενο ευθύνης και επιπλέον δεν έχουν συμπαραστάτες μια δημόσια διοίκηση που θα μπορούσε να τους βοηθήσει.

Το σημαντικότερο φυσικά όλων είναι πως η πρόταση Αγοραστού, μιας και αυτό είναι το παράδειγμα, δεν προσκρούει στη λογική αλλά στην επιθυμία. Είναι γνωστό πως οι Αποκεντρωμένες Περιφέρειες δεν είναι τίποτε παραπάνω από το μακρύ αόρατο κομματικό χέρι της εκάστοτε κυβέρνησης, με το οποίο θα μπορεί να ελέγχει τον εκάστοτε εκλεγμένο Περιφερειάρχη. Οι άνθρωποι δηλαδή που αποφάσισαν τον «εκσυγχρονισμό» του κράτους, φρόντισαν να δημιουργήσουν και τα απαραίτητα στεγανά. Και αυτό φυσικά γιατί αν δεν συνεχίσει να υφίσταται ο κομματικός μηχανισμός, οι ίδιοι δεν θα έχουν καμία τύχη.

Έτσι αντί σήμερα, την ώρα δηλαδή που η χώρα παλεύει για να μην οδηγηθεί σε ασύντακτη χρεοκοπία, να θεωρούμε όλες τις προτάσεις τύπου Αγοραστού ως αυτονόητες ενέργειες, διαβάζουμε ανακοινώσεις του στυλ «ενδιαφέρουσες απόψεις». Αλήθεια πόσο αισιόδοξος μπορεί να είναι κάποιος σ’ αυτή τη χώρα;

 larissanet.gr