O διάσημος βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Paul Krugman, γράφει σε σημερινό του άρθρο στους New York Times.
Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι ακόμα και τώρα φαίνεται να υπάρχει απροθυμία να αποδεχθούν το γεγονός ότι αυτό δεν είναι ένα ελληνικό πρόβλημα, ή ακόμα ένα Ισπανικό/ Ιταλικό πρόβλημα.
Είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα.
Το παιχνίδι της ηθικής που παίζουν οι Γερμανοί για το πώς δημιουργήθηκε σε αυτές τις χώρες η κρίση δεν είναι αλήθεια, αλλά ακόμα και πέρα από αυτό, το ερώτημα είναι τι κάνουν τώρα.
Και το βασικό σημείο είναι ότι δεν υπάρχει διέξοδος για τις προβληματικές χώρες, αν η Ευρώπη ως σύνολο χαρακτηρίζεται από χαμηλή ανάπτυξη και χαμηλό πληθωρισμό.
Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, το να κάνεις διαλέξεις στους Έλληνες ψηφοφόρους σχετικά με τις ευθύνες τους, ενώ υπαινίσσεσαι ότι ίσως θα αλλάξεις τους όρους λίγο - αχ, και είναι σχεδόν χρόνος για τις καλοκαιρινές διακοπές! - Απλά δεν δουλεύει....
Χρειαζόμαστε μια εμπειρία μεταστροφής εδώ, όχι στην Αθήνα, αλλά στο Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη....
Με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα, το να κάνεις διαλέξεις στους Έλληνες ψηφοφόρους σχετικά με τις ευθύνες τους, ενώ υπαινίσσεσαι ότι ίσως θα αλλάξεις τους όρους λίγο - αχ, και είναι σχεδόν χρόνος για τις καλοκαιρινές διακοπές! - Απλά δεν δουλεύει....
Χρειαζόμαστε μια εμπειρία μεταστροφής εδώ, όχι στην Αθήνα, αλλά στο Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη....
Διαφορετικά, το παιχνίδι έχει σχεδόν τελειώσει.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.