Περιμένοντας την “κανονιά”

του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Για ακόμη μια φορά στη σύγχρονη ιστορία, η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός εναποθέτουν την ελπίδα και το μέλλον τους στις ξένες δυνάμεις, περιμένοντας από αυτές να δράσουν για λογαριασμό τους. Το ρόλο αυτόν πλέον φαίνεται να έχει ο σοσιαλιστής υποψήφιος για την γαλλική Προεδρία, Φρανσουά Ολλάντ, ο οποίος μεταξύ άλλων "υπόσχεται" αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη.
"Είναι καθήκον μου, και γνωρίζω πως με παρακολουθούν και εκτός των συνόρων μας, να βάλω την Ευρώπη πίσω στο μονοπάτι της ανάπτυξης και της απασχόλησης", ανέφερε ο κ. Ολλάντ αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών, στις οποίες ο Γάλλος πολιτικός έχει ένα σημαντικό προβάδισμα έναντι του νυν προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζύ.

Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν τελικά θα εκλεγεί ο κ. Ολλάντ και αν το πρώτο πράγμα που θα κάνει ως πρόεδρος της Γαλλίας, αν εκλεγεί, είναι να "σώσει" την Ελλάδα. Αλήθεια, γιατί ένας Γάλλος πρόεδρος, νεοεκλεγείς μάλιστα – και Σοσιαλιστής - θα ζητήσει κάτι για λογαριασμό της Ελλάδας. Προφανώς από τα πρώτα πράγματα που θα κάνει ο κ. Ολλάντ, αν εκλεγεί, θα αφορούν την Γαλλία και τους Γάλλους πολίτες που τον ψήφισαν ή δεν τον ψήφισαν. Δυστυχώς, για αυτόν ούτε οι Έλληνες, ούτε οι Πορτογάλοι, ούτε οι Ισπανοί, ούτε οι Ιταλοί ψηφίζουν στη Γαλλία.
Σίγουρα, πάντως, πρόκειται για μια στάση και πάλι υποτελική, από την πλευρά της Ελλάδας, να περιμένει να σωθεί και πάλι από τον ξένο παράγοντα. Με την ίδια λογική, εξάλλου, η τρόικα και το ΔΝΤ στην Ελλάδα έχουν έρθει για να την "σώσουν".
Με τις μνήμες του έθνους ακόμη νωπές από τη μικρασιατική καταστροφή, η εναπόθεση της σωτηρίας σου στους άλλους και ειδικότερα στις ξένες δυνάμεις δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι υπέρ σου. Και τότε ο ελληνικός στρατός περίμενε μία – και μόνο – κανονιά η οποία ήταν ικανή να αλλάξει το ρου της ιστορίας, η οποία, όμως, τελικά γράφτηκε με τα μελανότερα χρώματα για την Ελλάδα. Έτσι και τώρα περιμένει την ίδια "κανονιά". Αν όμως δεν έρθει;

Σχόλια