Πολιτική για τις επόμενες γενιές και όχι μικροπολιτική για τις επόμενες εκλογές.

olympiada 

“Άξιος είναι ο Έλληνας αιρετός που αντιλαμβάνεται πως δεν κερδίζει 4 χρόνια εξουσίας, αλλά επωμίζεται 4000 χρόνια ιστορίας”. 

Εάν κάποιος παρακολουθήσει τις συνεδριάσεις του δήμου Πειραιά, οπωσδήποτε θα εκπλαγεί για τον αριθμό των αποφάσεων που λαμβάνονται με ευρύτατη πλειοψηφία. Ειδικά αυτές τις εποχές πόλωσης και μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Η εξήγηση είναι απλή. Ο χρεοκοπημένος Πειραιάς, ο οποίος μάλιστα πολεμήθηκε λυσσαλέα από την κεντρική εξουσία λόγω της αντίστασης του Πειραϊκού λαού απέναντι στα κελεύσματα των βαρώνων π0υ οδήγησε στην εκλογή της νέας δημοτικής αρχής, κατάφερε να κερδίσει όλες τις μάχες ακόμα και τις πιο άνισες.

Την στιγμή μάλιστα που οι “εκλεκτοί” της αυτοδιοίκησης, βλέπουν τις πόλεις τους να μετατρέπονται σε γκέτο εξαθλίωσης και ανθρώπινης κατάθλιψης με την συνενοχή τους. Από την μάχη της καθημερινότητας στον μακρόπνοο επιχειρησιακό σχεδιασμό με μοναδικό όπλο την πολιτική αποφασιστικότητα του Βασίλη Μιχαλολιάκου. Την πολιτική αποφασιστικότητα που φανέρωσε έμπρακτα τον άλλον δρόμο, αυτόν της αξιοπρέπειας χωρίς Τρόικες, χωρίς επιτετραμένους και έπαρχους. Ενδεικτική η κατάληξη της διαπραγμάτευσης με την Αττικό Μετρό, όπου μέσα σε 12 μόλις μήνες διακυβέρνησης και μάλιστα σε περίοδο κρίσης επετεύχθει αυτό που δεν έγινε στις δεκαετίες “ανάπτυξης” όπου το δημόσιο χρήμα έρεε άφθονο σε τσέπες ημετερων. Να “κλειδώσει” όχι μόνο η έλευση του Μετρό στον Πειραιά αλλά να γίνουν και τεράστια έργα υποδομής που θα αρχίσουν άμεσα. Έργα που η θλιβερή αυτοδιοικητική οσφυοκαμψία των αρεστών θα βάφτιζε “επιστημονική φαντασία” και όμως πλέον αποτελούν πραγματικό “μνημόνιο συνεργασίας”. Από την καταβύθιση των γραμμών του ΗΣΑΠ, μέχρι την ανάδειξη του ιστορικού Τείχους κατά μήκος της Πειραϊκής, ελάχιστη υποχρέωση απέναντι στην ιστορική μνήμη. Που όμως θα προσελκύσει και χιλιάδες επισκέπτες με το πλήρες σχέδιο που εκπονήθηκε. Μονοδρομήσεις, πεζοδρομήσεις, υπόγειοι χώροι στάθμευσης, επέκταση του τραμ αντί του εγκληματικού μονορέιλ. Έργα για την Πόλη και όχι για τους εργολάβους και τους ημέτερους. Όταν στην διαπραγμάτευση ο Πολιτικός αγωνίζεται για το σύνολο και όχι για τους κολλητούς, την κάστα, τα μικροσυμφέροντα, τότε κάνει θαύματα. Ας γίνει μάθημα αυτό για την κεντρική εξουσία. Εννοείται ότι το σχέδιο πέρασε από το δημοτικό συμβούλιο με ευρύτατη, διαπαραταξιακή πλειοψηφία. Η πίστη στο δημόσιο συμφέρον γκρεμίζει τις περιχαρακώσεις της μικροπολιτικής και της ιδεοληψίας. Αρκεί ο Πολιτικός να εμπνέει πρωτίστως με την δική του δράση.