Σπύρος Γαληνός:Συνυπογράφω την ιδρυτική διακήρυξη των «Ανεξάρτητων Ελλήνων»

Φίλες και φίλοι, Το Σύνταγμά μας, στο πιο σημαντικό του άρθρο, στο άρθρο που είναι ο πυρήνας της ύπαρξης της Δημοκρατίας, απαιτεί την «ψήφο συνείδησης» των μελών της Εθνικής Αντιπροσωπείας σε κάθε περίπτωση, χωρίς εξαιρέσεις. 

Ο συνταγματικός νομοθέτης δεν βρήκε τίποτε ιερότερο να ακουμπήσει από την συνείδηση ενός εκάστου Εθνικού Αντιπροσώπου.

Οτιδήποτε συγκρούεται με αυτήν καταρρέει. Δεν αναγνωρίζει πουθενά ούτε παζάρια, ούτε κομματικές πειθαρχίες, ούτε «ψήφους ανάγκης» και μάλιστα «κατ επανάληψιν». 

Μια επανάληψη που τώρα τελευταία τείνει να γίνει «καθ΄ έξιν» Όλοι εμείς που έχουμε την ίδια αντίληψη για την κατά συνείδηση λειτουργία της Δημοκρατίας, όλοι εμείς που δεν δεχόμαστε την υπαγωγή της πατρίδας σε ξένο Δίκαιο, όλοι εμείς που δεν δεχόμαστε να υποθηκεύσουμε και τον τελευταίο βράχο των νησιών μας στους διεθνείς τραπεζίτες και τέλος, όλοι εμείς που θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας ελεύθερα, σε μια ελεύθερη πατρίδα και όχι δουλοπάροικους στα φέουδα κάποιου τοκογλύφου, συγκροτούμε σήμερα το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» δεν προέκυψαν από πολιτική τακτική κάποιου ή κάποιων που προσπαθούν, έστω και την τελευταία στιγμή, να επιβιώσουν όταν είδαν ότι το μνημόνιο δεν «πουλάει». Δεν είναι έργο της φιλοδοξίας κάποιων που αποχώρησαν προσωπικά χολωμένοι, επειδή δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν τις ηγετικές τους βλέψεις. Δεν είναι μια αιρετική φράξια που αμφισβητεί κάποια κομματική ορθοδοξία. Πολύ δε περισσότερο, δεν είναι το «δεξί» ή το «αριστερό» δεκανίκι κανενός. Συναπαρτίζεται από πολιτικούς με καταγεγραμμένη ιστορία, με ξεκάθαρη ιδεολογία και με δείγμα γραφής καθαρό και ευανάγνωστο. Όλοι εμείς που συναποτελούμε τους «Ανεξάρτητους Έλληνες», δοκιμαστήκαμε στο καμίνι του 2009, σταθήκαμε όρθιοι στις θυελλώδεις συνεδριάσεις, τους απίστευτους εκβιασμούς και τα σκληρά διλήμματα, της πιο κρίσιμης τριετίας των τελευταίων πενήντα χρόνων. Δεν απεμπολήσαμε τις αρχές και τις θέσεις μας, ακόμη και όταν κατέρρεε γύρω μας το ίδιο μας το σπίτι. Είμαστε ένα κίνημα που πιστεύει στην ελεύθερη οικονομία αλλά δεν δέχεται την εκτροπή της «δικτατορίας των διεθνών αγορών». Ένα κίνημα που δέχεται την συνεργασία των ισότιμων διεθνών εταίρων αλλά απορρίπτει την μονομερή υπαγόρευση όρων υπό το κράτος εκβιασμών. Ένα κίνημα που πιστεύει στις ικανότητες του Έλληνα αγρότη, του εργάτη, του υπαλλήλου, του επαγγελματία, του επιχειρηματία, του επιστήμονα για να βγει η χώρα από την κρίση με πολλή δουλειά, αλλά απορρίπτει την χυδαία οικονομική αποστράγγιση των κόπων μιάς ζωής, στο όνομα κάποιας εκ προοιμίου αποτυχημένης «δημοσιονομικής εξυγίανσης» Φίλες και φίλοι, Στη μικρή κοινωνία που ζούμε είμαστε όλοι γνωστοί. Η συνείδηση του καθενός μας έχει προ πολλού αποκαλυφθεί. Με τη δική σας εντολή, προσπαθούσα να γράφω πάντοτε στο φώς και με το δικό μου χέρι, τις λίγες αράδες που μου αναλογούν στην ιστορία του τόπου μας. Τώρα, με τον ίδιο τρόπο, σας δίνω το λόγο που οφείλω, για μία κορυφαία απόφαση. Να ακολουθήσω τη συνείδησή μου στην πιο ιστορική ψηφοφορία της μεταπολίτευσης, παραβλέποντας την απειλή και τον εκβιασμό του προσωπικού κόστους. Πώς να μετρήσεις άραγε ένα τέτοιας φύσεως κόστος, όταν κάποιοι, την ίδια στιγμή, μετρούν, ζυγίζουν και κοστολογούν ως εμπόρευμα, τη ζωή του κάθε Έλληνα, της κάθε Ελληνίδας, και την Ελλάδα ολόκληρη ως παραθαλάσσιο οικόπεδο! Με την ψήφο της εμπιστοσύνης σας το 2009, αυτήν την εντολή συνειδήσεως μου δώσατε. Με την ψήφο μου στις 12 Φεβρουαρίου 2012 ήλπιζα ότι την ερμήνευσα σωστά. Σήμερα, με την καθημερινή μας επαφή παντού, στους δρόμους, στις πλατείες, στα χωριά των νησιών μας, όπου και να βρεθούμε, η ελπίδα, τότε, ότι έπραττα το σωστό, έγινε πια ακράδαντη βεβαιότητα. Μου δίνετε το δικαίωμα να ζητήσω ξανά την εμπιστοσύνη σας, όπως πάντα: Ευθέως, πρόσωπο με πρόσωπο, μέσα από έναν χώρο, τους Ανεξάρτητους Έλληνες, όπου κανείς μας δεν παζάρεψε κάτι, κανείς μας δεν ζύγισε το κόστος και το όφελος, κανείς μας δεν δίστασε να φωνάξει το «όχι» όρθιος, με μέτωπο και χέρι ψηλά και συνείδηση καθαρή και γαλήνια. Φίλες και φίλοι Σας ζητώ να ψηφίσετε το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, επειδή στον πολύ λίγο αλλά πολύ πυκνό πολιτικό χρόνο που ζούμε, αποδείξαμε ότι δεν εγκαταλείπουμε τις θέσεις μας ξελογιασμένοι από την προοπτική της σίγουρης εξουσίας, δεν θυσιάζουμε τα πάντα στην προσωπική πολιτική μας επιβίωση και δεν εγκαταλείπουμε τη μάχη στη μέση, φοβούμενοι μήπως την κερδίσουμε… Ζητώ την τιμή να εκπροσωπήσω τον τόπο μας, όπως το έκανα πάντα, από όποια θέση μου εμπιστευθήκατε με την ίδια εντολή συνειδήσεως. Έχουμε πολύ κόπο και πολλή δουλειά μπροστά μας. Αλλά θα τα καταφέρουμε. Ανεξάρτητοι και ελεύθεροι, ως Έλληνες. 

Αθήνα 20 Μαρτίου 2012