Ο Πολυπολιτισμικός δήμαρχος Μαρκοπούλου-Μεσογαίας κ.Μεθενίτης ανεξάρτητος μεν, αλλά φίλος της…Ντόρας και το Δημοτικό συμβούλιο, αποφάσισαν να κάνουν αποτεφρωτήριο νεκρών στον Δήμο τους.
Μέχρι εδώ δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Ειναι νόμος τους κράτους, όποιος θέλει μπορεί να επιλέξει τον τρόπο που θα ταφεί.
Ξαφνικά και χωρίς λόγο στην “Απόφαση του Δήμου Μαρκοπούλου Μεσογαίας για κατασκευή Κέντρου Αποτέφρωσης Νεκρών και Οστών” προσθέτει την ακόλουθη παράγραφο :
Η εμπειρία από ομόδοξες χώρες, αλλά και κράτη όπου το Ορθόδοξο στοιχείο έχει έντονη παρουσία, πιστοποιεί ότι η αποτέφρωση είναι συμβατή με την Ορθόδοξη παράδοση, καθώς οι τοπικές Εκκλησίες τηρούν το τελετουργικό της Εξοδίου Ακολουθίας, πριν την καύση του νεκρού. Η επιλογή της αποτέφρωσης δεν πηγάζει από την απόρριψη ή παράβλεψη της σημασίας της Χριστιανικής ταφής και του (Κτιστού) ανθρώπινου σώματος και σίγουρα δεν είναι μια πράξη μηδενιστική!
Μα από πότε ένα δημοτικό συμβούλιο κάνει ερμηνίες πίστεως οποιασδήποτε θρησκείας; Ισως θα έπρεπε να κάνει και μια ανάλυση για τους Μουσουλμάνους Αδελφούς μας ή τους Χάρε Κρίσνα ή τους Ταοϊστές.
Τελικά Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος απήντησε πολύ λογικά με εγκύλιο :
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ δημιουργία τέτοιων χώρων ἔχει πλέον νομοθετικὰ ἀποφασισθεῖ καὶ ρυθμισθεῖ, ὁπότε περιττεύει κάθε πρωτοβουλία παρεμπόδισης ἢ καὶ δημόσιας κριτικῆς τέτοιων ἀποφάσεων, ἰδίως ὅταν αὐτὲς ἐκφράζονται ἀπὸ ἐκλεγμένα ὄργανα. Σὲ τελικὴ ἀνάλυση, ὁ καθένας εἶναι ἐλεύθερος νὰ πράξει κατὰ συνείδηση καὶ ἐπιλογή. Ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀναφαίρετο δικαίωμα.
Κατόπιν τούτου, ἀρχικὴ σκέψη μας ἦταν μᾶλλον νὰ σιωπήσουμε, παρὰ τὸ ὅτι ἡ ἐπιδειχθεῖσα σπουδὴ ἀπὸ τὸν Δῆμο Μαρκοπούλου, μάλιστα πρὶν ἀπὸ ἄλλους μεγάλους Δήμους, ὅπως τουλάχιστον τῆς Ἀθήνας καὶ τοῦ Πειραιᾶ, μὲ τὴν πρόφαση τῆς ἐπείγουσας ἀνάγκης ἢ τῆς ὑποδειγματικῆς εὐαισθησίας, ἀφήνει πολλὰ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὰ κίνητρα τῆς ἀποφάσεως καὶ ἐνδεχομένως τὴν ἀποτελεσματικότητά της.
Μὲ μεγάλη μας ὅμως ἔκπληξη εἴδαμε ὅτι ἡ Δημοτικὴ Ἀρχή, ποὺ πιστεύουμε νὰ μὴν ἀμφισβητεῖ τοὺς διακριτοὺς ρόλους τῆς Ἐκκλησίας καὶ πολιτείας, ἐντελῶς αὐθαίρετα, ἐπειδὴ προφανῶς πιστεύει ὅτι τὸ ὅλο θέμα σαφῶς ἀφορᾶ καὶ τὴν Ἐκκλησία, στὸ ἀνακοινωθὲν ποὺ ἐξέδωσε ἐξηγεῖ τὸ ποιὰ εἶναι ἡ ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἔχουμε τὴν ἐντύπωση ὅτι ὅπως ὁ Ἐπίσκοπος δὲν εἶναι ἁρμόδιος νὰ μᾶς πληροφορήσει περὶ τῶν ἀρχῶν λειτουργίας τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, κατὰ ἀνάλογο τρόπο καὶ ἡ ὅποια δημοτικὴ ἀρχὴ δὲν εἶναι ἁρμόδια νὰ μᾶς ἀναλύσει τὴν Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὴν ἀποτέφρωση τῶν νεκρῶν σωμάτων. Ἂν δὲν ὑπῆρχε σπουδή, καὶ μὲ δεδομένη τὴν καλὴ διάθεση, θὰ μποροῦσαν πρὶν ἀποφασίσουν οἱ Δημοτικοί μας ἄρχοντες –ἀφοῦ μάλιστα ἤθελαν νὰ λάβουν, ὅπως φαίνεται, ὑπόψη τους τὴν ἄποψη τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας- νὰ ἀπευθύνονταν στὸν τοπικὸ Ἐπίσκοπο ἢ νὰ συμβουλεύονταν τοὺς Ἱερεῖς τοῦ Μαρκοπούλου ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ρωτοῦσαν τὴν Ἱερὰ Σύνοδο. Δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν ἔγινε τότε ποὺ ἔπρεπε. Γι’ αὐτὸ κι ἐμεῖς ὀφειλετικῶς ἐπιχειροῦμε τώρα νὰ ἐνημερώσουμε τὸν πιστό μας λαό.
Ἡ ἐπίσημη θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅπως διατυπώθηκε μὲ ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας της εἶναι κάθετα ἀντίθετη μὲ τὴν πρακτικὴ τῆς καύσης τοῦ σώματος: «ἡ Ἐκκλησία ἀπορρίπτει τὴν καῦσιν τῶν νεκρῶν ὡς θεσμὸν ἀπάδοντα πρὸς τὴν παράδοσιν Αὐτῆς» (Ἐγκύκλιος ὑπ’ ἀριθμ. 2734 τοῦ 2002). Μάλιστα ἡ τελευταία ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας, στὴν Συνεδρία τῆς 12ης Μαΐου 2010, λέγει: «Γιά τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει καὶ συνιστᾶ ὡς μοναδικὸ τρόπο ἀποσυνθέσεως τοῦ νεκροῦ σώματος τὴν ταφὴ σύμφωνα μὲ τὴν ἁγία Διδασκαλία Της καὶ τὴν ἀπό αἰώνων Παράδοσή Της». Κατόπιν τούτου, ἡ τέλεση τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας γιὰ ὅσους ἀποφασίζουν προηγουμένως νὰ ἀποτεφρωθοῦν εἶναι προβληματική. Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀσφαλῶς δὲν ἔχει λόγο γιὰ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους καὶ φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιμείνει γι’ αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι εἴτε ἐπιλέγουν τὴν πολιτικὴ κηδεία εἴτε δέχονται νὰ φύγουν χωρὶς ἐκκλησιαστικὴ ἱεροπραξία. Ἀντιλαμβάνεται ὅμως κανεὶς τὸ πρόβλημα ποὺ θὰ δημιουργηθεῖ στὶς περιπτώσεις ποὺ κάποιοι ζητοῦν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία νὰ παραβεῖ τὶς ἀρχὲς καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ πράξη της. Οὔτε τὶς ἀκολουθίες μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε οὔτε φυσικὰ τὴν παράδοση καὶ τὴν πίστη μας νὰ ἀλλοιώσουμε.
Σε απλά Ελληνικά όποιος θέλει να ταφεί με τον Ορθοδοξο τρόπο θα πρέπει να ακολουθήσει την Ορθοδοξη παράδοση και κανόνες, όποιος δεν θέλει είναι ελεύθερος να το κάνει.
Τι ποιο απλό;
ο Δήμαρχος απάντησε
“Μόνο οι αγιατολάδες ή οι μουλάδες σε θεοκρατικές κοινωνίες έχουν αποφασιστικό λόγο επι των δικαιωμάτων των πολιτών”,
Μα απαγόρευσε σε κανέναν ο Μητροπολίτης να καεί ; ; ;
Τότε κι έγω θα ήμουν με τον Δήμαρχο, αλλά δεν είπε τίποτα τέτοιο ο Μητροπολίτης Νικόλαος!
Οι “προοδευτικοί” κι οι “πολυπολιτισμικοί” βρήκαν ευκαιρία να κατηγορήσουν τον Μητροπολίτη για “αφορισμούς” και “επιθετική” στάση και φυσικά για Αγιατολάδες!
Μάλλον δεν έχουν δει Αγιατολάδες ή δεν έχουν κατέβει στο κέντρο της Αθήνας.
Μάλλον είχαν τους Χαρακτηρισμούς έτοιμους από την αρχή, ο,τι και να απαντήσει κάποιος θα τον πουν Αγιατολά, εκτός αν δηλώσει Πολυπιλιτισμικός και κάνει περιτομή όπως εκκατομύρια “πολιτισμένοι” Ταλιμπάν.
Πρέπει να σεβόμαστε ΟΛΟΥΣ τους πολιτισμούς Κινέζικο, Ινδικό, Πακιστανικό, αλλά όχι τον Ελληνικό.
Οι κλειτοριδεκτομές, οι περιτομές, όχι στο αλκοολ, όχι στο χοιρινό, είναι σεβαστά, ό,τι αφορά τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ είναι….του Αγιατολά!
netakias.neta.sketa
Δυστυχώς πολλοί πολιτευόμενοι, είτε έχουν είτε δεν έχουν εξουσία, ανακατεύονται σε πράγματα που δεν γνωρίζουν και πολλάκις δεν κατανοούν. Μπερδεύονται οι ίδιοι και μπερδεύουν και τους πολίτες. Επι του προκειμένου οι δήμαρχοι είναι για να μαζεύουν τα σκουπίδια , να κρατούν την πόλη τους καθαρή και λειτουργική. Δεν είναι δουλεία τους να ανακατεύονται στις πνευματικές ανησυχίες και πιστεύω των πολιτών. Οι πολίτες είναι ελεύθεροι να πιστεύουν η να μη πιστεύουν, σε όποια θρησκεία θέλουν και για αυτό κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και βεβαίως ακολουθεί, αφού έτσι επέλεξε, τα παρεπόμενα αυτών. Είναι παράλογο ένας άθεος να θέλει, είτε αυτός είτε οι συγγενείς του, σε διάφορες περιπτώσεις να ακολουθήσει θρησκευτικές διαδικασίες, τις οποίες άλλωστε αρνήθηκε. Η συζήτηση αυτή δεν έχει νόημα.
ΑπάντησηΔιαγραφή