Μπορούμε και πρέπει να κόψουμε τώρα με το μαχαίρι τον γόρδιο δεσμό του κ. Παπανδρέου και να δώσουμε στον λαό τη μόνη πραγματικά δημοκρατική επιλογή των εκλογών!

ΟΜΙΛΙΑ

ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

(ΠΈΜΠΤΗ 03 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2011)

Kυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Η συζήτηση που διεξάγεται για την ψήφο εμπιστοσύνης προς την Κυβέρνηση βαρύνεται από μια ακόμα θλιβερή άκαιρη πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, αυτή της προσφυγής σε Δημοψήφισμα.

Tις τελευταίες μέρες, ζούμε μέσα στην κατάσταση του γενικευμένου πανικού που επικρατεί εξ αιτίας των σπασμωδικών και των πολιτικά τυχοδιωκτικών αποφάσεων του Γεωργίου Α. Παπανδρέου και των κυβερνητικών διαχειριστών, της ζωής και του μέλλοντός μας.

Δύσκολες ώρες για όλους μας, εδώ μέσα…

Πιο δύσκολες όμως για τον ελληνικό λαό, ο οποίος, επί δύο χρόνια έχει περάσει πολύ δύσκολες μέρες και νύχτες.

Και αλίμονο, κανείς δεν ξέρει πόσες ακόμα θα περάσει…

Γι’ αυτό και αισθάνομαι ότι αυτή την ώρα, πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις τεχνικές αναλύσεις, τους αριθμούς και τα οικονομικά προγράμματα και να μιλήσουμε για ανθρώπους…

Για τους ανθρώπους του τόπου μας εκεί έξω, οι οποίοι έπαψαν να χαμογελούν, να ελπίζουν, να πιστεύουν.

Επιμένει άραγε ο Πρωθυπουργός στις προχθεσινές θέσεις του;

Διαπιστώνω ότι χρησιμοποιεί μάλιστα, πολλές από εκείνες τις… ωραίες λέξεις,

με τις οποίες έχει συνηθίσει να περιγράφει τις πιο άσχημες πραγματικότητες, που ως συνήθως κρύβει.

Αναρωτιέμαι εάν επιμένει στο δημοψήφισμα, λέγοντας μάλιστα πως ήταν βασική προεκλογική αρχή του ΠΑΣΟΚ.

Για τούτο θέλω να σας ρωτήσω αγαπητοί συνάδελφοι της πλειοψηφίας:

Υπήρξε προεκλογική αρχή του κόμματός σας, ότι εφόσον φτάσει η χώρα ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία θα θέσετε δημοψήφισμα στον ελληνικό λαό,

εάν θέλει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή να φύγει και να επιστρέψει στην δραχμή;

Για να ξέρουμε και τι λέμε…

Ή για να το πω καλύτερα, για να ξέρουμε τι επιτέλους λέει ο πρωθυπουργός, αλλά και τι… δεν λέει.

Αλήθεια γιατί θυμήθηκε τώρα το δημοψήφισμα ο Πρωθυπουργός και όχι τον περασμένο Μάιο, όταν δέσμευε τη χώρα στο μνημόνιο;

Δεν μας είπε γιατί δεν μίλησε για δημοψήφισμα, ούτε καν πριν την απόφαση της 26^ης Οκτωβρίου.

Μας το κράταγε για έκπληξη, φαίνεται…

Έκπληξη, δήθεν δημοκρατικής διαδικασίας, από έναν Πρωθυπουργό που οδήγησε τον λαό του σε… παραφροσύνη, από την φτώχια και την ανέχεια που τον μαστίζει.

Βαρεθήκαμε την επαναλαμβανόμενη εναλλαγή υποσχέσεων και διαψεύσεων για τη σωτηρία της χώρας, οι οποίες όμως έχουν τραυματίσει το ηθικό και την αξιοπρέπειά μας, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

Πόσες φορές, αλήθεια, την έσωσε; Πέντε; Έξι; Επτά; Έχει χαθεί το μέτρημα…

Μέχρι που από το πολύ σώσιμο, δεν σωζόμασταν με τίποτα!

Για τούτο και αποφάσισαν, η Μέρκελ με τον Σαρκοζί να μας «κουρέψουν», μπας και γλιτώσουμε και εμείς και αυτοί τα χειρότερα…

Εν πάση περιπτώσει…

Πληροφορήθηκα ότι ο κ. Παπανδρέου μίλησε για συμφέροντα που… λύσσαξαν εις βάρος του και εις βάρος της απόφασης της 26^ης Οκτωβρίου.

Και να πω την αλήθεια, σε αυτό το σημείο μπερδεύτηκα πολύ.

Σκέφτηκα: «Ο Γιώργος καταγγέλλει τον… Παπανδρέου;»

Γιατί, δεν ξέρω αν το κατάλαβε ο Πρωθυπουργός – μάλλον το κατάλαβε πολύ καλά – αλλά οι δικές του εξαγγελίες προχθές, έβαλαν φωτιά στην απόφαση της 26^ης Οκτωβρίου και οι αγορές σε όλη την Ευρώπη βούλιαξαν.

Άρα, μάλλον ο Γιώργος λύσσαξε κατά του Παπανδρέου…

Είπα όμως, ότι ο κ. Παπανδρέου κατάλαβε πολύ καλά τι έκανε. Ναι.

Καταλαβαίνει πολύ καλά τι κάνει και τι λέει, όπως και τι αποτέλεσμα έχουν οι πράξεις τα λόγια του.

Καταλαβαίνοντας πως τα πανηγύρια του «κουρέματος», πολύ γρήγορα θα έδιναν τη θέση τους στην σκληρή πραγματικότητα, βλέποντας πως έχει χάσει την εμπιστοσύνη των εταίρων και δανειστών μας.

Ο Πρωθυπουργός αντιλαμβανόμενος πως οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, έχουν φτάσει στα όριά τους και δεν μπορούν να βάλουν πάλι την υπογραφή τους, σε νέα μέτρα εξαθλίωσης του λαού και παρακολουθώντας τον λαό να βρίσκεται πλέον σε πλήρη αντίθεση, με τον ίδιο και τη κυβέρνησή του, αποφάσισε να ρίξει τη διπλή «ζαριά» και όποιον πάρει ο Χάρος!

Επιχειρεί ο Γεώργιος Α. Παπανδρέου να βάλει «χειροπέδες» στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, που έχουν μείνει να ανέχονται ακόμα την αντιλαϊκή και αντεθνική πολιτική του και να δημιουργήσει ένα εκβιαστικό δίλημμα στον λαό, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο με την κορυφαία ίσως στρατηγική πολιτική αυτής της χώρας τα τελευταία 60-70 χρόνια, που θέλει την Ελλάδα να ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.

Ο κ. Παπανδρέου, ο άρχοντας του χάους, όπως πολύ εύστοχα κατά τη γνώμη μου χαρακτηρίστηκε σε πρωτοσέλιδο Αθηναϊκής εφημερίδας, προκειμένου να γαντζωθεί για λίγο ακόμα στην εξουσία, παίζει ρώσικη ρουλέτα με τον λαό του και την χώρα του!

Γι’ αυτό και ο πολιτικός που κάποτε… «με 153 δεν θα κυβερνούσε» - το σχετικό δημοσίευμα που αναφέρεται σε σχετική φράση του Πρωθυπουργού που δεν διαψεύστηκε ποτέ, βλέπει τώρα την κοινοβουλευτική ομάδα ψυχολογικά και ηθικά να έχει μείνει με πολύ λιγότερους, αλλά… δεν το κουνάει!

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Το νοιώθετε κι εσείς, είμαι σίγουρος, το αίσθημα πνιγμού που διακατέχει την πλειοψηφία των συμπολιτών μας και σίγουρα και αρκετούς από μας.

Δεν μπορεί χωρίς καμιά ελπίδα και εγγύηση η Κυβέρνηση να διεκδικεί ακόμα πιεστικά τα δάκρυα και το αίμα μας;

Είναι αυτονόητο ότι δεν αντέχουμε άλλο. Δεν είναι υπερβολή αυτό. Πρέπει όμως να το φωνάξουμε στα αυτιά, όσων ζητούν ή σκέφτονται να δώσουν την ψήφο της εμπιστοσύνης.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι

Ως εδώ! Δεν μπορούμε άλλο.

Ο Γεώργιος Ανδρέου Παπανδρέου έκανε τις επιλογές του.

Εκλέχτηκε λέγοντας τα πιο χονδροειδή ψέματα, ακολούθησε ως Πρωθυπουργός επί δύο χρόνια, την πιο ανθελληνική πολιτική που έγινε ποτέ. Μετέτρεψε την χώρα σε… χωριό και «γονάτισε» τον λαό του.

Τώρα δε που ουσιαστικά βλέπει πως χάνεται, μέσα στην μαύρη τρύπα των επιλογών του, χωρίς ελάχιστη τσίπα και φιλότιμο, δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να παρασύρει μαζί του, στο χάος και την ίδια την χώρα!

«Πάω για ψήφο εμπιστοσύνης και όποιος θέλει ας έρθει να με ρίξει» είπε ουσιαστικά.

Πιστεύει πως εδώ που έχει φτάσει η κυβέρνηση και η δυναμική του ως Πρωθυπουργού και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ - στο ναδίρ δηλαδή - η μόνη λύση που έχει, είναι να λειτουργήσει ως κοινός εκβιαστής.

Είτε λοιπόν θα πειθαναγκάσει τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, να βάλουν για μία ακόμα φορά, την ουρά κάτω από τα σκέλια, να στηρίξουν τη κυβέρνηση και τον ίδιο και κατά συνέπεια να το… «βουλώσουν», κατά τη διάρκεια των νέων επώδυνων νομοθετημάτων, του επομένου διαστήματος ή να τον ρίξουν.

Μια κίνηση αναντίστοιχη, με τις πραγματικές ανάγκες της πολιτικής μας ζωής και της κρίσης που βιώνουμε.

Μια πράξη ανευθυνότητας και καιροσκοπισμού.

Μια ενέργεια που κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτά που ήδη η ίδια η Κυβέρνηση έχει σχεδιάσει, εξαγγείλει και δεσμευτεί.

Ο στόχος είναι τόσο προφανής όσο και μικροπολιτικός.

Η Κυβέρνηση με τον έλεγχο του άχρηστου και επικίνδυνου Δημοψηφίσματος, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο παραμονής στην εξουσία, να αποφύγει την πάνδημη απαίτηση για εθνικές εκλογές και να εγκλωβίσει, να παρασύρει την Νέα Δημοκρατία σε μια τεχνητή σύμπλευση με τη λάθος πολιτική, που ακολουθείται δύο χρόνια τώρα.

Το αποτέλεσμα της ακατανόητης αυτής πράξης, είναι ήδη καταστροφικό.

Σοκ στις αγορές, εγχώριες και διεθνείς.

Η τόσο αναγκαία 6^η δόση βρίσκεται στον αέρα, οι Ευρωπαίοι αιφνιδιασμένοι και εξοργισμένοι τρέχουν για άλλη μια φορά να συμμαζέψουν τους Ελληνικούς παραλογισμούς.

Οι Ελληνες πολίτες, παρακολουθούν έκπληκτοι τη δημοσιονομική κρίση της πατρίδας μας, να μετατρέπεται σε κρίση του ευρώ και να διακυβεύεται η παραμονή της χώρας μας, στη ζώνη του ευρώ.

Αυτοί που χαίρονται , είναι μόνον οι κερδοσκόποι και οι διεθνείς ανταγωνιστές μας, στον περίγυρό μας.

Θεώρησα αναγκαίο να κάνω αυτές τις αναφορές στο Δημοψήφισμα, άλλωστε είναι κι αυτό μέρος του απολογισμού της Κυβέρνησης που πρέπει να εκτιμηθεί, για να είναι δίκαιη η ψήφος, θετική ή αρνητική, για την αιτούμενη εμπιστοσύνη προς την Κυβέρνηση.

Κατά την άποψή μου ο Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση μόνο έναν δρόμο έχουν για το συγκεκριμένο θέμα.

Να αναστείλουν, να αναβάλουν, να ξεχάσουν το Δημοψήφισμα.

Ευτυχώς υπάρχουν και άλλες λύσεις. Ίσως πιο δύσκολες, αλλά πιο αποδοτικές, πιο έξυπνες και σίγουρα πιο ανθρώπινες.

Αν δεν μπορούν, ας φύγουν, ας παραιτηθούν.

Πρέπει να το καταλάβουν, ότι δεν είναι μόνο οφειλέτες στους δανειστές, είναι οφειλέτες και στον λαό που ορκίστηκαν να υπηρετούν.

Τουλάχιστον αφού δεν καταφέρνουν την εθνική σωτηρία, είναι λαϊκή απαίτηση να καταθέσουν την εντολή και ο λαός να αποφασίσει.

Να επιλέξουν το «Mea Culpa», από τον ρόλο του «κουφού λιονταριού», στο πασίγνωστο ανέκδοτο, που όλοι γνωρίζουμε.

Η έντιμη και αξιοπρεπής απομάκρυνση από ένα λάθος, είναι πράξη γενναία, δημοκρατική και κυρίως ωφέλιμη για την πατρίδα μας.

Τα ξέρετε όλα αυτά.

Μην μου πείτε πως δεν τα έχετε ακούσει.

Όχι, λοιπόν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

Εδώ μέσα - και το φωνάζω αυτό – ξέρω πάρα πολλούς… ΕΛΛΗΝΟΨΥΧΟΥΣ ανθρώπους!

Από όλες τις πτέρυγες της Βουλής!

Μεταξύ μας, μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες και προσεγγίσεις, αλλά όλοι ξέρουμε πως ψηφιζόμαστε εξίσου, από συνταξιούχους και μισθωτούς, από βιοπαλαιστές και άνεργους, από νέους και γέρους αυτού του τόπου και έχουμε μια κοινή ευθύνη: Να τους κάνουμε τη ζωή λίγο καλύτερη, να φτιάχνουμε μια χώρα που καθημερινά θα γίνεται λίγο πιο καλύτερη.

Αν υπάρχουν και κάποιοι, ελάχιστοι, που πρόδωσαν τον λαό και την πατρίδα, δεν ευθυνόμαστε όλοι οι άλλοι.

Ευθυνόμαστε όμως γιατί τους επιτρέψαμε να αλωνίζουν.

Γιατί δεν τους κόψαμε τα ποδάρια σύριζα με την πρώτη. Γιατί ανεχτήκαμε τις ρουφιανές και τις δολοπλοκίες τους.

Ναι. Ευθυνόμαστε γιατί δεν θωρακίσαμε καλύτερα το κοινοβούλιο και τη δημόσια ζωή. Επ’ αυτού οφείλουμε όλοι ένα συγγνώμη στους Έλληνες.

Και μια υπόσχεση: Ποτέ ξανά!

Ποτέ ξανά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι!

Σε μια τέτοια στιγμή, αισθάνομαι πως έχουμε φτάσει τώρα, να πούμε, ποτέ ξανά!

Ποτέ ξανά κύριε Παπανδρέου!

Όχι άλλη υποχώρηση!

Όχι άλλα ωραία λόγια που κρύβουν τα πιο αισχρά νομοθετήματα!

Όχι άλλη απελπισία για τον λαό!

Καιρός πλέον. Τα πάντα πρέπει να αλλάξουν.

Ποτέ οι ανατροπές δεν έγιναν από συμβιβασμένους.

Έγιναν από ενεργούς και αποφασισμένους πολίτες και πολιτικούς.

Οι πρόωρες εκλογές, είπε ο Πρωθυπουργός, συνιστούν χρεοκοπία.

Αυτό θα ήθελα να ήταν το τελευταίο ψέμα…

Γιατί εδώ που φτάσαμε - όλοι το λένε και το αναγνωρίζουν - οι εκλογές είναι η μόνη γνήσια και δημοκρατική λύτρωση.

Η μόνη έξοδος που έχει απομείνει, ώστε η χώρα να μπορέσει να μαζέψει τα συντρίμμια που αφήνει πίσω της η περίοδος Παπανδρέου.

Να ανασυνταχθεί και να προσπαθήσει να συνομιλήσει ευθεία και ειλικρινά με τους δανειστές μας, αλλάζοντας όλα τα αποτυχημένα και άδικα για τη κοινωνία, «κομμάτια» του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Και, παρακαλώ, μην αρχίσουμε πάλι τα, «εσείς, στη Ν.Δ. τι θα κάνετε», «πως θα επαναδιαπραγματευτείτε», «η τρόικα είναι αντίθετη με τη μείωση φόρων», κλπ.

Αυτή τη στιγμή δεν θέλω να μιλήσω γι’ αυτά, γιατί δεν θέλω να μιλήσω με οικονομικούς και τεχνοκρατικούς όρους.

Ένα θα σας πω, όμως: Εγώ προσωπικά και εξ όσων γνωρίζω όλοι στη Ν.Δ. με πρώτο και καλύτερο τον Αντώνη Σαμαρά, έχουμε πάρει μια απόφαση.

Δεν πρόκειται να δεχτούμε τη σύνθλιψη του λαού!

Ό,τι και αν απαιτήσουν σημαίνει και όποιο κόστος κι αν έχει.

Και είτε θα πετύχουμε, είτε θα φύγουμε και θα πάμε σπίτια μας!

Θα κάνουμε παν δυνατόν για να επιστρέψει η ελπίδα και το χαμόγελο στους Έλληνες και για να ξαναβάλουμε μπροστά τη μηχανή της ελληνικής οικονομίας.

Ξέρουμε πως αυτός ο τόπος έχει μεγάλες δυνάμεις και τεράστια αποθέματα. Ξέρουμε ότι η Ελλάδα μπορεί.

Θα δώσουμε τη μεγάλη μάχη, λοιπόν. Με όλους!

Θα κάνουμε ό,τι απαιτηθεί για να φύγει η Ελλάδα το συντομότερο από το βάραθρο που την έριξε η διετή πολιτική Παπανδρέου, που ειλικρινά πιστεύω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι τελείωσε.

Η ψήφος εμπιστοσύνης σε αυτή την κυβέρνηση και σε αυτή την πολιτική, είναι ματαιοπονία.

Είναι ματαιοπονία γιατί δεν έχει δώσει δείγματα υπευθυνότητας και αποτελεσματικότητας αυτά τα δύο χρόνια η Κυβέρνηση.

Έχει πείσει ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί με επάρκεια τις σοβαρές προκλήσεις της οικονομικής συγκυρίας.

Διαχειρίστηκε τα θέματα με ένοχη ανικανότητα. Μας διέσυρε διεθνώς και μας οδήγησε στα στόματα των θηρίων από επιπολαιότητα είτε ενδεχομένως και από ύποπτες σκοπιμότητες. Και να που φτάσαμε.

Κυρίως όμως αξίζει την εμπιστοσύνη που σήμερα ζητά από το κοινοβούλιο;

Η απάντηση είναι δυστυχώς εύκολη, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς πραγματικό αντίλογο, με πλούσια τεκμηρίωση, αρνητική.

Αυτή η Κυβέρνηση δεν αξίζει της εμπιστοσύνης μας.

Ξεπεράσαμε τα όριά μας, αλλά αρνούμαστε να μας τελειώσετε μέσα από την οικονομική χρεοκοπία. Πρέπει να αρνηθούμε τη χρεοκοπία της αξιοπρέπειας, της εθνικής συνείδησης.

Μπορούμε και πρέπει να κόψουμε τώρα με το μαχαίρι τον γόρδιο δεσμό του κ. Παπανδρέου και να δώσουμε στον λαό τη μόνη πραγματικά δημοκρατική επιλογή των εκλογών!

Και ξέρετε κάτι; Πιστεύω ακράδαντα πως οι επερχόμενες εκλογές μπορούν και να αποτελέσουν την αρχή ενός νέου πολιτικού τοπίου στην χώρα.

Δεν μπορεί να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η Κυβέρνηση Παπανδρέου μ’ αυτόν τον αρνητικό απολογισμό.

Δύο χρόνια τώρα προσθέτει βάρη και παράλληλα αφαιρεί ελπίδα και αισιοδοξία.

Πολλαπλασιάζει τα προβλήματα.

Διαιρεί την κοινωνία και στρέφει τη μια κοινωνική ομάδα εναντίον της άλλης.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πετύχει κανένα από τους στόχους που η ίδια είχε θέσει τα δύο χρόνια που κυβερνά.

Είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη Ιστορία μας που μία κυβέρνηση στέρησε τόσα πολλά από τόσους πολλούς σε τόσο λίγο χρόνο, χωρίς να πετύχει χωρίς να φέρει καθόλου αποτελέσματα.

Τα δύο αυτά χρόνια, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι επιχειρηματίες, οι νέοι άνθρωποι, μετρούν θυσίες.

Πληρώνουν ένα βαρύ τίμημα και δεν βλέπουν καμία μια καμία προοπτική.

Η οικονομία βυθίζεται σε ένα πρωτοφανή κύκλο ύφεσης.

Η εσωτερική ζήτηση έχει καταρρεύσει.

Οι επενδύσεις έχουν μηδενιστεί.

Αλλά και στον τομέα εργασίας, της Κοινωνικής Ασφάλισης και την κοινωνική προστασία ο κυβερνητικός απολογισμός είναι απογοητευτικός.

Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 17%.

Οι άνεργοι πλησιάζουν το 1 εκατομμύριο.

Η «μαύρη» ανασφάλιστη εργασία διογκώνεται.

Τα ασφαλιστικά ταμεία κλονίζονται από την υστέρηση εσόδων και την αύξηση των ελλειμμάτων τους.

Οι στοιχειώδεις κοινωνικές παροχές περικόπτονται και οδηγούν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε απόγνωση.

Οι συντάξεις έχουν μειωθεί σε μεγάλο βαθμό.

Οι μισθοί οδηγούνται με το νέο μισθολόγιο σε επίπεδα κάτω από το όριο της φτώχιας ειδικά για τις οικογένειες των νέων εργαζομένων.

Η κυβερνητική πολιτική εκτός από τις περικοπές μισθών, συντάξεων και παροχών που με ιδιαίτερη επιμέλεια υλοποιεί δεν έχει καταφέρει να βελτιώσει κανέναν μα κανένα δείκτη.

Οι νομοθετικές του παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας, περιόρισαν εργατικά δικαιώματα, μείωσαν μισθούς αδρανοποίησαν τις κλαδικές συμβάσεις, άλλαξαν το πλαίσιο της μεσολάβησης και της διαιτησίας, μείωσαν τις αποζημιώσεις απολύσεων.

Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, η επιθεώρηση εργασίας επιβαρύνθηκαν με περισσότερη γραφειοκρατία και ένα εκτός εποχής γιγαντιαίο οργανόγραμμα που σήμερα λίγους μήνες μετά θα μειωθεί και θα περιορισθεί αναγκαστικά.

Κανένα ουσιαστικό μέτρο για τον περιορισμό της εισφοροδιαφυγής δεν υλοποιήθηκε.

Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση καθυστερεί σε πιλοτικό ακόμη επίπεδο.

Η μόνη «επιτυχία» για την οποία μπορεί να είναι υπερήφανη η Κυβέρνηση, είναι οι μειώσεις μισθών, συντάξεων, επιδομάτων παροχών.

Είναι πολιτικές που εφαρμόζονται άμεσα, χωρίς καθυστέρηση και ενδοιασμούς.

\Δυστυχώς όμως όλα αυτά τα μέτρα δεν έχουν φέρει αποτελέσματα.

Οι θυσίες των εργαζομένων δεν βελτίωσαν την ανταγωνιστικότητα και την παραγωγικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων.

Οι λεγόμενες μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας δεν συγκράτησαν την ανεργία, δεν διευκολύνουν την δημιουργία θέσεων εργασίας.

Συμπερασματικά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Με όποιο τρόπο και αν αποτιμήσει κανείς το κυβερνητικό έργο δεν μπορεί να καταλήξει σε θετική αξιολόγηση.

Η Κυβέρνηση δύο χρόνια τώρα κινείται αντίθετα με το στόχο που η βαθιά κρίση επιβάλλει να διεκδικήσουμε.

Αγνοεί την Ανάπτυξη.

Παραμελεί την τόνωση της Αγοράς.

Καθυστερεί την επανεκκίνηση της Οικονομίας.

Σπαταλά πολύτιμο χρόνο σε ατελέσφορες μικροκομματικές πρωτοβουλίες.

Αφήνει να λιμνάζουν οι πόροι του ΕΣΠΑ.

Στερεί από τους άνεργους και τους νέους ανθρώπους την ελπίδα και την προοπτική για το μέλλον.

Επιγραμματικά και κλείνοντας την τοποθέτησή μου, επιτρέψτε μου να επαναλάβω μια ιστορική αποστροφή.

«Κύριοι της Κυβέρνησης, εμείνατε πάρα πολύ στην εξουσία, σε σχέση με το καλό που έχετε κάνει και πρέπει να φύγετε.

Στο όνομα των συμφερόντων του Λαού, φύγετε».

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ας μου επιτρέψετε να σας πω με σεβασμό ότι οφείλουμε να σας πιέσουμε περισσότερο από όσο σας πιέζουν οι Ηρακλείς του Παπανδρεϊσμού.

Γιατί η ανάγκη μας για επιβίωση ξεπερνάει την ανάγκη τους να κυριαρχήσουν πάνω μας.

Γιατί η αξιοπρέπειά μας αξίζει περισσότερο από τα πάσης φύσεως πολιτικά, κομματικά οικονομικά συμφέροντα.

Γιατί ακόμα εμείς την Ευρώπη την βλέπουμε περισσότερο ως οικογένεια που κατανοεί την δυσκολία των λαών παρά ως θηλιά που οδηγεί σε ασφυξία τις κοινωνίες.

Οι εκλογές και όχι το Δημοψήφισμα της ντροπής είναι η λύση για την πατρίδα μας, το Λαό μας, τη Δημοκρατία.

Αν δεν πράξετε ούτε αυτό, γίνατε απλά μέρος μιας πολύ σκοτεινής εποχής της ελληνικής ιστορίας. Λυπάμαι, αλλά έτσι είναι…

Σας ευχαριστώ πολύ