Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος
Στη πολιτική σκηνή της χώρας από το 1974 και μετά κυριαρχούν, εκτός των γνωστών οικογενειών, και κάποια φαντάσματα που κάθε τόσο ανασύρονται για τη διάσωση του συστήματος και την ποδηγέτηση του φρονήματος τόσο των εκλεγμένων αντιπροσώπων του λαού όσο και τον ίδιο το κυρίαρχο λαό.
Ένα από αυτά τα φαντάσματα του παρελθόντος που ποδηγετεί τα πολιτικά δρώμενα είναι αυτό τα γνωστά γεγονότα του 1965
ή της λεγόμενης αποστασίας του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που παρότι μετά το 1974 εντάχθηκε ελέω Κων/νου Καραμανλή στη ΝΔ, εκλέχθηκε αρχηγός της παράταξης της δεξιάς παράταξης, αλλά και πρωθυπουργός, δεν εξιλεώθηκε από αυτό που έκανε το καλοκαίρι του 1965.
Έκτοτε, και οσάκις επιχειρήθηκε κάποιοι από τους βουλευτές μας να άρουν την ψήφο εμπιστοσύνης τους προς την κυβέρνηση, διάβαζε κόμμα , με το οποίο εξελέγησαν, αυτό το φάντασμα της αποστασίας, έρχεται ως δαμόκλεια σπάθη και τους πειθαναγκάζει, να υποκύψουν , παρά τις διαφωνίες τους ακόμη και με τη συνείδησή τους και ψηφίζουν αντίθετα με αυτό που προ ολίγου δημοσίως κατέκριναν.
Κάτι ανάλογο έγινε και την προηγούμενη εβδομάδα, με αρκετούς βουλευτές, άνδρες και γυναίκες που εξελέγησαν με το ΠΑΣΟΚ και οι οποίοι ενώ άλλα δήλωναν στο περιστύλιο του κοινοβουλίου αλλά και στα τηλεπαράθυρα των τηλεοπτικών σταθμών, τελικά λίγο μετά την 12η νυκτερινή ώρα της περασμένης Παρασκευής, έπραξαν αυτό με το οποίο δεν συμφωνούσαν και το διαλαλούσαν με πειθώ και έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σε κάποιον ο οποίος ζητούσε την ψήφο τους για να παραιτηθεί την επομένη!!! Παγκόσμια πρωτοτυπία και αυτή.
Ένα άλλο φάντασμα επίσης που κάθε τόσο ανασύρουν ως ‘μπαμπούλα’ της πολιτικής ζωής είναι το φάντασμα ενδεχόμενου πραξικοπήματος εκ μέρους των στρατιωτικών. Αυτό χρησιμοποιήθηκε και πρόσφατα, σύμφωνα με πληροφορίες που διακινούνται, για την δικαιολόγηση της καρατόμησης της ηγεσίας των ΕΔ της χώρας.
Και τα δύο παραπάνω φαντάσματα , όπως και αυτό της ενδεχόμενης χρεωκοπίας, πιάνουν τόπο και μάλιστα με αξιοπρόσεκτα αποτελέσματα.
Η κατ΄ επανάληψη όμως επίκλησή τους, ενδέχεται να εξυπηρετεί το κατεστημένο πολιτικό σύστημα, αλλά αυτό το σύστημα καλό θα είναι να μην νομίζει ότι και ο κυρίαρχος κατά το Σύνταγμα λαός ασπάζεται τις απόψεις του, διότι πλανάται πλάνη οικτρά.
Οι αντοχές του κόσμου έχουν εκμηδενισθεί, τόσο οικονομικά αλλά και πολιτικά και τα φαντάσματα πολλές φορές προκαλούν είτε μειδίαμα είτε προσδοκία για το ευκταίο.
Εξ ου και από ότι φαίνεται από όλες τις δημοσκοπήσεις, ψάχνουν τον ΚΑΝΕΝΑΝ και ο ΚΑΝΕΝΑΣ δεν συγκαταλέγεται στο φάσμα των εν ενεργεία πολιτικών.
Ίσως και οι παλιές αυτές ιστορίες θα έπρεπε να διερευνηθούν και αποτυπωθούν με πειστικότητα, χωρίς παρωπίδες και κομματικές εξαρτήσεις ώστε να καταλάβουν και οι νεώτεροι τι ακριβώς έγινε τότε. Τα συνθήματα εύκολα μένουν και έχουν χρονική διάρκεια ενώ η πραγματικότητα με τον χρόνο ξεθωριάζει, τουλάχιστον για τους μη γνωρίζοντες τα πράγματα. Και αν κάποιος γνωρίζει να μας πει γιατί ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο και Γέρος της Δημοκρατίας επονομαζόμενος, αποκαλείται έτσι. Τί ακριβώς έκανε για την Δημοκρατία;
ΑπάντησηΔιαγραφή