Άδωνις Γεωργιάδης :Η ένταξή μας στο ευρώ ήταν καταστροφική

Συνέντευξη στον Αντώνη Μποσνακούδη

Η συνάντηση με τον υφυπουργό Ανάπτυξης, που έχει αρμοδιότητα τη Ναυτιλία, έγινε στα γραφεία του υπουργείου στην Ακτή Βασιλειάδη του Πειραιά. Είχε προηγηθεί το επεισόδιο με την εισβολή του Λιμενικού στα γραφεία του υπουργείου, με εντολή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Παπουτσή.

Η συνέντευξη

- Ας μιλήσουμε στην αρχή για τις πρώτες ημέρες σας στο υπουργείο, για την καθημερινότητά σας μέχρι τώρα.

- Οι πρώτες μέρες είναι πάρα πολύ δύσκολες και πάρα πολύ διδακτικές. Είναι δύσκολες διότι μετά από τις αλλεπάλληλες διοικητικές μεταβολές που έχει υποστεί αντιμετώπισε μια κατάσταση που είναι πραγματικά χαώδης. Εγώ πρέπει να προσπαθήσω, σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα και σε μια εξαιρετικά μεταβατική περίοδο να βάλω σε μια σχετική σειρά οτιδήποτε μπορεί να μπει. Είναι δύσκολη εμπειρία αλλά είναι και πολύ μεγάλη ευθύνη.

- Ποιοί οι στόχοι σας και ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί που πρέπει οπωσδήποτε να τους πετύχετε.

- Σε 100 μέρες δεν θα προλάβουμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα της ναυτιλίας …

- Δηλαδή βλέπετε ότι θα έχουμε κανονικά τις εκλογές.

- Εγώ κινούμαι και εργάζομαι με βάση το χρονοδιάγραμμα της συμφωνίας των τριών αρχηγών μας. Πιστεύω ότι αφού έχει γίνει μια συμφωνία θα τηρηθεί. Στόχος είναι να αποκαταστήσουμε εμπιστοσύνη με τον χώρο της θάλασσας, ο οποίος έχει υποστεί ένα σοκ με την διετή ταλαιπωρία των αλλεπάλληλων μεταβολών και να περάσουμε μερικά επείγοντα νομοσχέδια που αν δεν περάσουν θα υπάρξει πρόβλημα. Αυτά είναι η άρση του καμποτάζ, όσον αφορά την κρουαζιέρα, η πάταξη της πειρατείας για τη ναυτιλία και ο θαλάσσιος τουρισμός. Θα κάνω επίσης περιοδεία στα νησιά σε όσα μπορέσω.

- Μπορείτε να αξιολογήσετε τις αλλαγές που έγιναν τα τελευταία χρόνια στη δομή του υπουργείου, με το Λιμενικό κ.λπ.;

- Υπήρξαν καταστροφικές. Πρόταση του ΛΑΟΣ είναι να επανασυσταθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το αυτόνομο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας με το Λιμενικό.

- Στις άλλες πολιτικές εξελίξεις, το βασικό θέμα είναι η συνεργασία του κόμματός σας με τη Ν.Δ. για το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Θα σας αναφέρω μια δήλωση που έκανε ο κ. Βορίδης στα Μέγαρα αν δεν κάνω λάθος, όταν ρωτήθηκε για την πιθανότητα να συγκυβερνήσει το κόμμα σας με το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Είχε αναφέρει ότι «το βλέπω χλωμό». Τώρα βλέπουμε ότι συνεργάζεστε και με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και με τη Ν.Δ.. Τι έγινε, δεν είναι χλωμό, πήρε χρωματάκι;

- Δεν υπάρχει καμία συγκυβέρνηση. Υπάρχει μια συγκεκριμένη κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης που βρίσκεται η πατρίδα, η οποία είναι η πιθανότητα χρεοκοπία της. Δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από αυτό.

- Η «συγκολλητική ουσία» που έφερε μαζί τα τρία κόμματα είναι αυτό;

- Είναι ο μεγάλος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα και αν δεν βρούμε τον τρόπο να συνεννοηθούμε για να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Θα περάσουμε αυτή την κρίση και μετά θα μπορούμε κάλλιστα να … θυμηθούμε όλες μας τις διαφορές.

- Δεν θα ήταν καλύτερη λύση οι εκλογές;

- Οι εκλογές, που πηγαίνουν και έρχονται πάνω στο τραπέζι, ως άμεση προτεραιότητα είχαν ένα μεγάλο πρόβλημα: Αν προκηρύσσονταν, θα σήμαινε ότι αυτομάτως η χώρα μας θα χρεοκοπούσε γιατί είχε τεθεί ως απαράβατος όρος από την Ε.Ε. ότι δεν θα γίνουν τώρα εκλογές. Άρα όταν έχεις ανάγκη δανεικών και ο δανειστής σου σού λέει ότι δεν θα κάνεις τώρα εκλογές διότι δεν εμπιστεύομαι αν μετά θα έχεις πολιτική σταθερότητα για να εφαρμόσεις τη συμφωνία, το να πεις ότι θα κάνω εκλογές (δηλαδή οι άνθρωποι θα χάσουν τις καταθέσεις τους, τα χρήματά τους, τις δουλειές τους) για να το παίξεις δημοκράτης, τότε αυτό είναι ανεύθυνη πράξη.

- Θα το έκανε πραγματικά αυτό η Ε.Ε.;

- Και ποιος μπορούσε να το ρισκάρει; Τι προτείνεται, να παίξουμε την Ελλάδα στα ζάρια; Κανένας δεν μπορεί να το πει. Τώρα τα λέει αυτά ο Τσίπρας από την ασφάλεια του «το έκαναν οι υπόλοιποι».

- Δηλαδή απ' αυτό βγαίνει ότι δεν έχουμε ουσιαστικά εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία σε αυτό το θέμα.

- Θέλω να είμαι εξαιρετικά ειλικρινής. Ο δανειζόμενος έχει περιορισμένα όρια στη λήψη αποφάσεων. Το ιδανικό στη ζωή είναι να μην χρειάζεσαι δανεικά, όπως εξηγεί ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του για την αυτάρκεια. Η Ελλάδα δεν έχει αυτάρκεια, άρα αργά θυμηθήκαμε τα όρια. Έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση, κακώς κάκιστα, που μας βάζει υποχρεωτικά σε ορισμένες αναγκαστικές αποφάσεις. Είναι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ότι στην ανάγκη πείθονται και οι θεοί. Τα υπόλοιπα είναι εξυπνάδες ανεύθυνων ανθρώπων.

- Για να δούμε ορισμένα σημεία για τις αιτίες που μας οδήγησαν σε αυτές τις αναγκαστικές αποφάσεις, ας δούμε ορισμένα πρόσφατα στοιχεία που κυκλοφόρησαν με περίεργες συμπτώσεις όπως για παράδειγμα την σχέση του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Μόντι, του δικού μας κ. Παπαδήμου να είναι μέλη της Τριμερούς Επιτροπής. Υπάρχει επίσης πρώτον παλαιότερη δήλωση του πρώην πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου ότι «χρειαζόμαστε παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε γρήγορα» όπως επίσης και η γνωστή δήλωση της πρώην Προέδρου της Βουλής κ. Μπενάκη στον νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας όταν αυτός αναλάμβανε καθήκοντα για τις αλλαγές που θα γίνουν στη θητεία του [περιορισμός συνόρων και εθνικής κυριαρχίας χάριν της ειρήνης, ευημερίας και ασφάλειας, μεταβολή ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και παραβίασή τους από αρχές και εξουσίες πέραν των καθιερωμένων και νέες μορφές διακυβέρνησης]. Θα ήθελα να σχολιάσετε κατά πόσο πιστεύετε ότι αυτά είναι τυχαία, διότι έχουν προβληματίσει πολλούς ακόμη και οπαδούς της παράταξής σας, διότι δείχνουν ότι υπάρχει ένα μεθοδευμένα σχέδιο για να καταλήξουμε εδώ που είμαστε. Στη λίστα της Τριμερούς Επιτροπής οι δύο πρωθυπουργοί βρίσκονται στην ίδια σελίδα με τον Αλέξη Παπαχελά, ο οποίος βρίσκεται στον όμιλο ΣΚΑΙ-Καθημερινής για τον οποίο παλαιότερα ο ίδιος ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ ουσιαστικά δήλωσε ότι λειτουργεί επικίνδυνα και υπονομευτικά για τη χώρα. Αυτά τα βλέπουμε να γίνονται. Είναι τυχαία και πώς μπορείτε εσείς να εξασφαλίσετε τους οπαδούς σας και τους πολίτες ότι το κόμμα σας δεν θα χρησιμοποιηθεί από αυτές τις δυνάμεις;

- Σχεδόν από την ίδρυση της Ε.Ε. υπάρχουν δύο μεγάλες δυνάμεις. Οι δυνάμεις των Ευρωπαϊστών και των Ευροσκεπτικιστών. Ο ΛΑΟΣ ανήκε πάντα στη δεύτερη ομάδα και έλεγε ότι θέλουμε μεν την Ε.Ε. αλλά θέλουμε μια ένωση εθνών-κρατών και όχι μια ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Πρέπει να σας πω ότι δυστυχώς ο ελληνικός λαός, ίσως και άλλοι λαοί κατανόησαν πολύ αργά τις συνέπειες από την ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ. Τόσο ο ΛΑΟΣ όσο και εγώ προσωπικά ήμασταν ενάντιοι στην ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ. Η πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ήταν ενάντια διότι στις εκλογές του 2004 που ήταν οι επόμενες μετά την ένταξη στο ευρώ, τα δύο μεγάλα κόμματα δεν θα έπαιρναν 85%. Άρα η πλειοψηφία του πληθυσμού είτε δεν είχε γνώμη για το θέμα ή είχε θετική γνώμη για το θέμα όπως αποδεικνύεται από την ψήφο στην κάλπη. Και να τελειώσει αυτό το παραμύθι του ανεύθυνου λαού. Ο λαός δεν είναι ανεύθυνος, ο λαός πηγαίνει στην κάλπη και ψηφίζει. Αν ο λαός είχε ψηφίσει κόμματα που έλεγαν όχι στο ευρώ, δεν θα ήμασταν σήμερα στο ευρώ. Αν ψήφιζε να είμαστε, δεν φταίω εγώ που χειρίζομαι το πρόβλημα μετά από δέκα χρόνια. Η ένταξή μας στη ζώνη του ευρώ ήταν καταστροφική. Δεν έπρεπε να μπούμε. Δυστυχώς για μένα είναι άλλο πράγμα και άλλης τάξης μεγέθους θέμα το να μην μπεις στη ζώνη του ευρώ (που δεν κοστίζει τίποτα και θα έχεις όφελος να μην μπεις) και άλλο πράγμα να βγεις και μάλιστα υπό καθεστώς χρεοκοπίας, όταν η οικονομία σου είναι τόσο μπλεγμένη με το ευρώ, έχεις τόσα ιδιωτικά και δημόσια δάνεια σε ευρώ που αν ερχόταν μια μέρα και διαλυόταν η ευρωζώνη, η ζωή μας δεν θα πήγαινε στο ’50 αλλά ίσως και πριν από το ’50. Τώρα έχουμε τεράστιο πρόβλημα το οποίο εμείς το είχαμε προβλέψει και πρέπει να το χειριστούμε αν και προέκυψε από χειρισμούς άλλων.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όταν το σπίτι σου πιάσει φωτιά θα καλέσεις πυροσβέστη, αν θέλεις να φτιάξεις πλοίο θα καλέσεις ναυπηγό, όταν θέλεις να χτίσεις οικοδομή θα καλέσεις οικοδόμο. Σήμερα το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι χρηματοπιστωτικό. Τον Παπαδήμο και τον Μόντι θα καλέσεις ως ειδικούς. Αυτοί ξέρουν τι είναι αυτό το πράγμα.

- Ο κ. Παπαδήμος όμως συμβαίνει να ήταν κορυφαίο στέλεχος όταν μπήκαμε στο ευρώ.

- Ο κ. Παπαδήμος κατάφερε να εκλεγεί αντιπρόεδρος της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας και σας διαβεβαιώ ότι αυτό είναι πολύ δύσκολο, δεν μπορεί εκεί να πάει κάποιος αν δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις και η Ελλάδα χρειαζόταν επειγόντως να έχει ένα πρωθυπουργό που έχει γνώση αυτού του πεδίου. Άρα, κατά τη γνώμη μου, δεν υπήρχε άλλος δρόμος γιατί δεν είχαμε κάποιον άλλο καλύτερο για αυτή τη δουλειά.

- Λογικά, όταν έχεις οικονομικά προβλήματα, το πρώτο πράγμα που ζητάς να σου δώσουν είναι αυτά που σου χρωστούν οι τρίτοι. Και να δώσεις τόσο μεγαλύτερη προτεραιότητα όσο μεγαλύτερη είναι η παρανομία ή ανηθικότητα της αιτίας που σου χρωστούν. Και ερχόμαστε στο θέμα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων και των κλεμμένων της διαπλοκής-διαφθοράς.

- Χάρη σε δική μου επίκαιρη ερώτηση η Ελλάδα έστειλε εκπρόσωπο στη Χάγη για τις γερμανικές αποζημιώσεις στο Δίστομο. Η Ελλάδα ασφαλώς χρειάζεται να ζητήσει τις γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις με ένταση και με πάθος. Δυστυχώς, ακόμη και αν τις ζητήσει η Ελλάδα αύριο δεν σημαίνει ότι αύριο θα πάρει χρήματα. Αν ξεκινήσει αύριο και υποθέσουμε ότι θα έχει θετικό αποτέλεσμα, κάτι που δεν είναι απολύτως βέβαιο διότι δεν εξαρτάται από εμάς, είναι διεθνή θέματα, θα πάρεις χρήματα μετά από 10 - 12 χρόνια. Η Ελλάδα έχει ανάγκη χρημάτων για τις επόμενες μέρες.

- Έχει παρουσιαστεί και η άποψη ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις, ως προς το διαδικαστικό, θα μπορούσαν να ξεκινήσουν να διεκδικούνται τοποθετώντας τις ως προβλεπόμενο έσοδο στον επόμενο προϋπολογισμό.

- Μόνο αριστεροί μπολσεβίκοι μπορεί να έχουν πει τέτοια πράγματα. Στον προϋπολογισμό βάζεις έσοδα που εισπράττεις. Αν το βάλεις έσοδα που δεν εισπράττεις, όπως ήταν πρακτική την οποία κατά κόρον είχε στο παρελθόν το ελληνικό κράτος, φθάνουμε στον κωδικό «ανείσπρακτες οφειλές». Σε μία κυβέρνηση όπου ο ΛΑΟΣ θα είχε βαρύνοντα λόγο (δεν αναφέρομαι σε μεταβατική κυβέρνηση) αυτό [οι αποζημιώσεις] θα γινόταν κατευθείαν. Από τη στιγμή που θέτουμε το θέμα, ασκούμε τεράστια πολιτική πίεση στη Γερμανία.

- Δεν μπορεί να το κάνει η παρούσα κυβέρνηση;

- Δεν είμαι βέβαιος ότι μπορούμε, σίγουρα όμως θα το θέσει ο ΛΑΟΣ.

- Το άλλο θέμα είναι τα κλεμμένα από τη διαπλοκή-διαφθορά.

- Γι’ αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα. Έχουν παραγραφεί. Το μόνο που μπορεί να γίνει και το έχω προτείνει στη Βουλή, είναι το κράτος να προχωρήσει σε πράξεις καταλογισμού σε ορισμένα στελέχη πολιτικά που έχουν μεγάλη περιουσία, η οποία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί και στην συνέχεια αυτοί να αποδείξουν ότι είναι αθώοι. Ακόμη και αυτό, όμως, θα μπορούσε να σταματήσει με μια αναστολή. Τα περισσότερα κλεμμένα είναι κρυμμένα σε υπεράκτιες εταιρείες και δεν φαίνονται.

- Δεν μπορεί να υπάρξει δίωξη σε ευρωπαϊκό επίπεδο με βάση τη νομοθεσία για μαύρο χρήμα;

- Αυτή είναι μια άποψη που ακούστηκε από ορισμένους πολιτικούς στην Ελλάδα είτε από άγνοια είτε από δημαγωγία. Το άρθρο 86 είναι στο Σύνταγμα της χώρας και δεν υπάρχει κανένας νόμος υπεράνω του Συντάγματος. Οι διεθνείς συμφωνίες είναι πράγματι υπεράνω των νόμων αλλά όχι υπεράνω του Συντάγματος. Η διεθνής συμφωνία για την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος δεν μπορεί να ακυρώσει το Σύνταγμα.

- Εδώ και πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα υπάρχει διαχωρισμός «Αριστερά και Δεξιά» που ήταν αντανάκλαση του παλιού κόσμου «Σοβιετικού και Δυτικού». Αν και δεν υπάρχει πια Σοβιετική Ένωση, εξακολουθεί να υπάρχει ο διαχωρισμός «Αριστερά και Δεξιά». Συμμερίζεστε την ύπαρξη αυτού του διαχωρισμού; Ποια είναι η θέση σας απέναντι στην ύπαρξη του άλλου διαχωρισμού «Καθεστωτικός και Αντικαθεστωτικός» χώρος που αφορά την παγκοσμιοποίηση και την αντιπαγκοσμιοποίηση για προστασία της παράδοσης κοινωνικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών κατά της ισοπέδωσης, δηλαδή ενός είδους νέας σοβιετοποίησης;

- Όλες οι διακρίσεις εξακολουθούν να ισχύουν.

- Πώς είναι δυνατόν; Για παράδειγμα υπάρχουν διάφορες θέσεις του ΚΚΕ που είναι κοντά με τις θέσεις της Ν.Δ. και του ΛΑΟΣ;

- Ποιος είπε ότι οι ιδεολογίες δεν συναντιούνται σε κάποια σημεία; Πάντα οι ιδεολογίες έχουν σταυροδρόμια, πάντα συνέβαινε σε όλες τις ιδεολογίες.

- Έχει υποστηριχθεί επίσης ότι σήμερα ως Αριστερά μπορούμε σήμερα να χαρακτηρίσουμε αυτούς που συμβαδίζουν με την αριστερή όχθη του Ατλαντικού, διότι υπάρχουν κοινές πολιτικές, όπως για παράδειγμα η λαθρομετανάστευση κ.λπ..

- Εγώ υποστηρίζω ότι ο άξονας που χωρίζει τους αριστερούς από τους δεξιούς είναι ο διεθνισμός. Όσο περισσότερο διεθνιστής είσαι, τόσο αριστερότερος είσαι.

- Και η παγκοσμιοποίηση αυτό κάνει. Ποιά διαφορά έχει;

- Όχι κατ' ανάγκη. Στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία υπήρχε ελληνισμός, άρα η ύπαρξη του ελληνικού έθνους υπήρχε στην περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο κομμουνιστής σου λέει «δεν υπάρχει ελληνικό έθνος».

- Και η παγκοσμιοποίηση ουσιαστικά.

- Η παγκοσμιοποίηση είναι διοικητική πράξη. Ο διεθνισμός είναι ιδεολογική πράξη.

- Δεν βλέπετε πολιτισμικό ή πνευματικό στοιχείο στην παγκοσμιοποίηση;

- Όχι, εγώ πιστεύω ξεκάθαρα ότι τα έθνη μπορούν να διατηρούν την ταυτότητά τους είτε σε μορφώματα κρατικά-μονοεθνικά όπως το έθνος-κράτος, είτε σε πολυεθνικά. Ο Ελληνισμός κράτησε την ταυτότητά του στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, είτε στην πρώτη φάση είτε στη Βυζαντινή της περίοδο και παρέμεινε ακμαίος. Δεν είναι το έθνος που καθορίζει την έννοια του έθνους. Κράτος και έθνος είναι διαφορετικές έννοιες. Έχει προκληθεί σύγχυση διότι εμείς έχουμε βιώσει μόνο το έθνος-κράτος. Οι ελληνικές παροικίες στη Βιέννη δεν ήταν Έλληνες; Δεν είχαν ελληνική παράδοση, τυπογραφεία, εφημερίδες; Για εμένα το κράτος είναι διοικητικό θέμα, είναι δευτερεύον θέμα.

- Βλέπετε για παράδειγμα ότι τα χαρακτηριστικά ενός έθνους, πνευματικά ή πολιτιστικά, δεν κινδυνεύουν από την μεθοδευμένη προσπάθεια …

- Η παγκοσμιοποίηση, όπως και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει συμφέρον να τους κάνει όλους περίπου ίδιους. Η ιστορική εμπειρία, όμως, έχει δείξει ότι αυτό δεν γίνεται. Η Σοβιετική Ένωση ήταν μία σκληρή διεθνιστική αυτοκρατορία. Κυβέρνησε για 75 χρόνια λαούς έχοντας ίδιο εθνικό ύμνο, ίδια γλώσσα, ίδιο νόμισμα, ίδιο πολιτικό σύστημα, ίδια εκπαίδευση, ίδιο ραδιόφωνο, ίδια τηλεόραση, ίδιες εφημερίδες, τα πάντα ίδια. Όταν εξαφανίστηκε, δεν είχαν χαθεί ούτε οι Αμπχάζιοι, ούτε οι Τσετσένοι, κλπ. Η Σοβιετική Ένωση ήταν ανηλεής διώκτης των εθνοτήτων και των Ελλήνων. Ιδιαίτερα τη σταλινική περίοδο ακολουθούσε αφομοιωτική πολιτική με τυραννικό τρόπο. Για 75 χρόνια και χωρίς επιρροή από τον υπόλοιπο κόσμο δεν χάθηκαν. Το έθνος υπάρχει είτε το θέλουμε είτε όχι. Δεν χρήζει προστασίας. Είναι αυθύπαρκτο. Ο Έλληνας φοβάται μόνο τον κακό του εαυτό.

- Πώς βλέπετε τώρα τις εξελίξεις στην Ελλάδα σε σχέση με τη χαλιναγώγηση αυτού του κακού εαυτού;

- Βρισκόμαστε στην πιο ρευστή ιστορική μας στιγμή. Θα μπορούσαμε να θυμόμαστε αυτή την κρίση ως την μεγαλύτερη ευκαιρία στα τελευταία χρόνια για να φτιάξουμε ένα κράτος όπως έπρεπε πριν από δεκαετίες, είτε να έχουμε ολοκληρωτική καταστροφή.

- Ποια στοιχεία βλέπετε ότι θα καθορίσουν το ένα ή το άλλο;

- Αν θα μπορέσουμε οι ηγεσίες του τόπου να εμπνεύσουμε το λαό μας, να του δώσουμε το όραμα και αξίες να φτιάξει την Ελλάδα. Διαφορετικά, θα βγει ο κακός μας εαυτός και θα ακολουθήσουμε το συνηθισμένο ιστορικό μοτίβο δηλαδή να καταστρεφόμαστε για να τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή.

Το πρώτο απόσπασμα των δηλώσεων του κ. Γεωργιάδη, που αποκαλύπτει απαράδεκτη και παράνομη συμπεριφορά των ηγετών στην Ε.Ε. είναι για την προκύρηξη εκλογών: «Αν προκηρύσσονταν, θα σήμαινε ότι αυτομάτως η χώρα μας θα χρεοκοπούσε γιατί είχε τεθεί ως απαράβατος όρος από την Ε.Ε. ότι δεν θα γίνουν τώρα εκλογές. Άρα όταν έχεις ανάγκη δανεικών και ο δανειστής σου σού λέει ότι δεν θα κάνεις τώρα εκλογές διότι δεν εμπιστεύομαι αν μετά θα έχεις πολιτική σταθερότητα για να εφαρμόσεις τη συμφωνία...». Ουσιαστικά δηλαδή αποκαλύπτει ανοικτό εκβιασμό από την Ε.Ε. να μην καταφύγουμε στο ιερότερο «εργαλείο» της δημοκρατίας: τις εκλογές. Αυτή η στάση, εκτός από το βαθύτατο υπόβαθρο ολοκληρωτισμού στο οποίο στηρίζεται, αποκαλύπτει ότι έχει εξουδετερωθεί το βασικότερο θεμέλιο δημιουργίας της ενιαίας Ευρώπης, αρχικά ως ΕΟΚ και σήμερα ως Ε.Ε.. Η δημοκρατικότητα, όπως εκφράζεται άρρηκτα μέσα από τη διενέργεια εκλογών, φαίνεται ότι πια δεν υπάρχει στην Ε.Ε. και αυτό είναι το ουσιαστικό θεμέλιο των προβλημάτων σήμερα. Οι ηγεσίες της Ε.Ε. οδηγούν τα κράτη-μέλη στη χαράδρα του ολοκληρωτισμού.

Επιπλέον, ο κ. Γεωργιάδης έμμεσα παραδέχεται ότι δεν έχουμε εθνική κυριαρχία και ανεξαρτησία, διότι αναφέρει ξεκάθαρα ότι οι εκλογές επιφέρουν ρίσκο η Ε.Ε. να μας κήρυξη σε πτώχευση και προσθέτει χαρακτηριστικά «Τι προτείνεται, να παίξουμε την Ελλάδα στα ζάρια;» και ότι «Ο δανειζόμενος έχει περιορισμένα όρια στη λήψη αποφάσεων».

Τόσο ο ίδιος όσο και οι συνάδελφοί του βουλευτές δεν έχουν αναφερθεί σε ένα ζωτικό θέμα σχετικά με εθνική κυριαρχία που προκύπτει από την είσοδό μας στην τότε ΕΟΚ και πρόσφατα στη ζώνη του ευρώ. Τόσο στην πρώτη όσο και στην δεύτερη περίπτωση, η Ελλάδα και όλες οι χώρες που συμμετείχαν, παρέδωσαν εθνική κυριαρχία ακόμη και στους τομείς της δικαιοσύνης και της οικονομίας - νομισματικής πολιτικής σε σημείο που ακόμη και την παραγωγή των νομισμάτων να την παραδώσουν σε υπερεθνικό φορέα. Όταν δίνεις κάτι παίρνεις κάτι σε αντάλλαγμα και όσο πολυτιμότερο και σημαντικότερο είναι αυτό που δίνεις τόσο μεγαλύτερο αντάλλαγμα περιμένεις και μεγαλύτερη δέσμευση από τους παραλήπτες απέναντί σου. Στην περίπτωση του ευρώ η Ελλάδα παρέδωσε εθνική κυριαρχία στην οικονομική και νομισματική πολιτική, απέσυρε τη δραχμή και παρέδωσε την εξουσία παραγωγής του νομίσματός της (ευρώ) στα ευρωπαϊκά όργανα της Ευρωζώνης. Τί λάβαμε ως αντάλλαγμα; Ας μην κρυβόμαστε και κοροϊδευόμαστε: δεν λάβαμε τίποτα. Η ελληνική οικονομία έπεσε στον πλήρη έλεγχο της γερμανικής ηγεσίας. Οι αρχικές υποσχέσεις για οικονομική ανάπτυξη, ευημερία, σταθερότητα κ.λπ. δεν ικανοποιούσαν τους πολίτες, οι οποίοι ήταν αντίθετοι στην απόσυρση της δραχμής αν και οι περισσότεροι δεν είχαν ενημερωθεί για τις επιπτώσεις της εισόδου στο ευρώ. Δεν έβλεπαν κανένα ουσιαστικό όφελος, αντίθετα η αύξηση των τιμών ήταν ο κυριότερος φόβος τους. Δεν γνώριζαν τί χάνουμε όταν μπαίνουμε στο ευρώ γιατί η κυβέρνηση δεν τους ενημέρωσε. Μετά από το τσουνάμι ακρίβειας με αύξηση των τιμών μόλις μπήκαμε στο ευρώ, το τελικό επιχείρημα καθησυχασμού ήταν ότι τουλάχιστον θα έχουμε Οικονομική Ασφάλεια και οποιαδήποτε επίθεση εναντίον της Ελλάδας θα αντιμετωπιζόταν από όλα τα κράτη της Ευρωζώνης. Δηλαδή ο μοναδικός λόγος που ανεχόμασταν την επιζήμια παραμονή μας στην Ευρωζώνη ήταν ότι οι υποτιθέμενοι μηχανισμοί ασφάλειας και προστασίας θα απέτρεπαν από το ενδεχόμενο να βρεθούμε στην φοβερή κατάσταση που βρεθήκαμε σήμερα και επίσης οποιοσδήποτε τρίτος προσπαθούσε να μας πλήξει θα αντιμετώπιζε όλη την Ευρωζώνη απέναντί του. Έγινε ακριβώς το αντίθετο, η Ευρωζώνη επέτρεψε να πάθουμε εκείνο που μας εγγυήθηκε ότι δεν θα πάθουμε. Από την αρχή η Γερμανία και οι άλλες μεγάλες χώρες δεν δημιούργησαν ένα μηχανισμό ασφαλείας και προστασίας (αν και ψευδώς και παραπλανητικά διαβεβαίωναν ότι υπάρχει) και σήμερα όχι μόνο δεν κινούνται ακόμη και νομικά εναντίον αυτή της νεφελώδους υπάρξεως που ονομάζεται «αγορές», αλλά αντίθετα νομιμοποιούν και ενισχύουν (αν δεν την προκαλούν και σε κάποιο βαθμό) την επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Συνεπώς, η Ελλάδα αν και παρέδωσε εθνική κυριαρχία στην Ευρωζώνη, όχι μόνο δεν έλαβε κανένα αντάλλαγμα, αλλά από την αρχή η Ευρωζώνη ήταν σχεδιασμένη για να μην δίνει τα ανταλλάγματα που υποσχέθηκε στην Ελλάδα, αλλά αντίθετα η Ε.Ε. ζητά από την Ελλάδα να δώσει και άλλη εθνική κυριαρχία για να λυθεί το πρόβλημα που η ίδια η Ε.Ε. της δημιούργησε από τη μη παροχή προστασίας από τις διεφθαρμένες ελληνικές, ευρωπαϊκές και διεθνείς πολιτικές και οικονομικές ηγεσίες. Η Ελλάδα θα έπρεπε να διεκδικήσει αποζημίωση από την Ευρωζώνη για παραβίαση της συμφωνίας εισόδου μας στο ευρώ, διότι η οικονομική κατάσταση στην οποία περιήλθαμε (άσχετα αν οι ελληνικές κυβερνήσεις χειρίστηκαν απαράδεκτα την οικονομική πολιτική λόγω της διαπλοκής και της διαφθοράς) δημιουργήθηκε κατά βάση από την αποτυχία της Ε.Ε. να προσφέρει την ασφάλεια και προστασία την οποία υποτίθεται ότι θα είχε η Ελλάδα όταν έμπαινε στην ευρωζώνη.

Δώσαμε αλλά δεν πήραμε.

Αυτή η προστασία και ασφάλεια προς τους Έλληνες πολίτες περιλαμβάνει και προστασία από αποτυχημένες ή κακόβουλες ενέργειες ελληνικών και ξένων κυβερνήσεων και ομάδων συμφερόντων. Εκεί δηλαδή που η Ε.Ε. απέτυχε να προσφέρει αντάλλαγμα στην Ελλάδα για την εθνική κυριαρχία που παρέδωσε στην Ευρωζώνη, έρχεται να ζητήσει επιπλέον παράδοση εθνικής κυριαρχίας για να διορθώσει την κατάσταση που δημιούργησε η ίδια σε συνδυασμό με τις διαπλεκόμενες και διεφθαρμένες ελληνικές και ξένες κυβερνήσεις Δυστυχώς, από τη συνέντευξη δεν υπήρξε καμία ένδειξη ότι η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην παρούσα κυβέρνηση θα αναδείξει αυτό το θέμα. Εκτός αν δεν το έχουν σκεφθεί.

Οι γερμανικές ναζιστικές πολεμικές αποζημιώσεις, όμως, είναι ένα θέμα ο κ. Γεωργιάδης ανέφερε μεν ότι θα το αναδείξει το κόμμα του, αλλά η αντιμετώπισή του δημιουργεί ερωτηματικά για την αποτελεσματικότητα της προσέγγισης που έχει υιοθετήσει το κόμμα του ΛΑΟΣ. Οι αποζημιώσεις έχουν άμεσο χαρακτήρα, άσχετα από την άρνηση της Γερμανίας. Με την άρνηση η Γερμανία διατηρεί εμπράκτως την προστασία (και έμμεσα εγκρίνει) των ναζιστικών ενεργειών κατά της Ελλάδας, διότι η αναγνώριση και θέσπιση διαδικασίας επιστροφής των κλεμμένων ελληνικών χρημάτων και οι αποζημιώσεις για τους φόνους και τις υλικές καταστροφές είναι ο μόνος αποδεκτός τρόπος αποδοκιμασίας και διόρθωσης των ναζιστικών παρανομιών και εγκλημάτων. Ουσιαστικά, δηλαδή, σήμερα οι γερμανικές κυβερνήσεις δεν έχουν πλήρως αποδοκιμάσει εμπράκτως το ναζιστικό παρελθόν, αλλά με την επιμονή τους να στηρίζουν τη μη απόδοση στην Ελλάδα των αποζημιώσεων από τη ναζιστική εποχή, συντηρούν δεσμό και επικροτούν στο ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο, τις ναζιστικές ενέργειες. Με έμπρακτη εξωτερίκευση ναζιστικού φρονήματος.

Κάποια στιγμή επιτέλους πρέπει να το δούμε: η ηγεσία της Γερμανίας εξακολουθεί εμπράκτως και συνειδητά να διατηρεί ναζιστικά χαρακτηριστικά στην ταυτότητά της. Ο Ναζισμός δεν έχει φύγει από τη γερμανική ηγεσία.

Η καταβολή των αποζημιώσεων bδιότι οι αποζημιώσεις είναι οι «εξετάσεις» που δίνει η Γερμανία προς τη διεθνή κοινότητα για να αποδείξει ότι δεν είναι πια ναζιστική χώρα: επιστρέφει όλα όσα αποκτήθηκαν επί ναζιστικού καθεστώτος. Οι αποζημιώσεις δεν εξετάζονται με νομικίστικο τρόπο και δεν τίθεται για αυτές θέμα παραγραφής, η έννοια της παραγραφής δεν κολλάει σε αυτές: παραγράφονται οι εξετάσεις αποναζιστοποίησης; Η άρνηση καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων (και η στήριξη της άρνησης καταβολής τους) αποτελεί έμπρακτη υποστήριξη των ναζιστικών ενεργειών κλοπής της ελληνικής περιουσίας κλπ. Δηλαδή, οι γερμανικές κυβερνήσεις έμπρακτα αποδεικνύουν ότι διατηρούν ακόμη και σήμερα το ναζιστικό στοιχείο της Γερμανίας, ίσως όχι στο βαθμό κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά σε αξιοσημείωτο βαθμό. Συνεπώς, η με οποιονδήποτε τρόπο παρεμπόδιση καταβολής των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων αποτελεί έμπρακτη στήριξη του Ναζισμού και εκθειασμό ναζιστικών ενεργειών.

Αυτά είναι υπεραρκετά, ακόμη και για μία προσωρινή κυβέρνηση όπως η σημερινή, για να αναδείξει τις ναζιστικές αποζημιώσεις ως το κεντρικό στοιχείο στην πολιτική της και για την οικονομική ανάκαμψη. Προβληματίζει ιδιαίτερα το γεγονός όταν στελέχη όπως ο κ. Γεωργιάδης και ένα κόμμα όπως το ΛΑΟΣ δεν το αναδεικνύουν στις διαστάσεις αυτές κυρίως όταν συμμετέχουν στην κυβέρνηση. Ίσως να το κάνουν αργότερα.

Ιδιαίτερα προβληματίζει η δήλωσή του ότι η παγκοσμιοποίηση είναι διοικητική πράξη και δεν σχετίζεται με τον διεθνισμό της σοβιετικής περιόδου, όπως επίσης ότι παρά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, εξακολουθεί να υπάρχει ο διαχωρισμός αριστερά - δεξιά ταυτόχρονα με τον διαχωρισμό υπέρ και κατά της παγκοσμιοποίησης (καθεστωτικός-αντικαθεστωτικός). Ο διαχωρισμός αριστερά - δεξιά ήταν αντανάκλαση της πραγματικότητας σοβιετικός κόσμος - δυτικός κόσμος και από τη στιγμή που δεν υπάρχει Σοβιετική Ένωση αυτός ο διαχωρισμός είναι εντελώς ξεκρέμαστος και πρακτικά ανύπαρκτος. Η δήλωση του κ. Γεωργιάδη «Όσο περισσότερο διεθνιστής είσαι, τόσο αριστερότερος είσαι» θα μπορούσε να είναι ένα κριτήριο για το σημερινό διαχωρισμό μεταξύ των υποστηρικτών του καθεστώτος της παγκοσμιοποίησης και των αντιπάλων της παγκοσμιοποίησης δηλαδή αυτών που επιθυμούν και διατήρηση των εθνών, την παράδοση και την αυτόνομη διακυβέρνηση. Αυτό όμως που ήταν στο παρελθόν ο διεθνισμός σήμερα είναι η παγκοσμιοποίηση και μάλιστα σε βαθύτερο επίπεδο, με μόνη διαφορά ότι στο παρελθόν ο διεθνισμός εκπορευόταν από τον σοβιετικό κόσμο ενώ η παγκοσμιοποίηση εκπορεύεται από την Ουάσιγκτον και διαβρώνει ακόμη και τα πνευματικά χαρακτηριστικά των εθνών. Παλιοί αριστεροί (ή άτομα που κινούνταν στον χώρο της Αριστεράς) αποτελούν την μαγιά της παγκοσμιοποίησης και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα κεφάλια, τουλάχιστον στην Ελλάδα, που στηρίζουν και προωθούν την παγκοσμιοποίηση μέσω των ΜΜΕ, πολιτικής, «μη κυβερνητικών» οργανώσεων, οργανώσεων «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», οικολογίας κ.λπ. στο παρελθόν ανήκαν (ορισμένοι εξακολουθούν να ανήκουν) σε αριστερές οργανώσεις και κόμματα. Στον δημοσιογραφικό χώρο το αριστερό DNA των πρωταγωνιστών της παγκοσμιοποίησης συμπυκνώνεται σε δύο γνωστές εκφράσεις «αλίμονό σου αν σου τύχει αριστερό αφεντικό» και «δεν τους έκατσε ο διεθνισμός, μπήκαν στην παγκοσμιοποίηση». Άλλοι το εκφράζουν σε σχέση με την «γενιά του Πολυτεχνείου» ότι δηλαδή οι πρωταγωνιστές εξαργύρωσαν την εμφάνισή τους μεταγενέστερα με θέσεις σε κυβερνητικά και άλλα κλιμάκια, όπως επίσης και με σοβαρά εισοδήματα. Υπάρχει ξεκάθαρη και άρρηκτη σύνδεση του χώρου της παλαιάς αριστεράς με το σημερινό καθεστωτικό χώρο της παγκοσμιοποίησης. Προφανώς, ένα μεγάλο μέρος των παλιών αριστερών, οι οποίοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι ο διαχωρισμός αριστερά - δεξιά υπάρχει και σήμερα, αντιτίθενται στην παγκοσμιοποίηση διότι αυτή ξεκάθαρα εκπορεύεται από την Ουάσιγκτον και γενικά από δυτικές πηγές, αλλά δεν μπορούν να απελευθερωθούν από τα συμπλέγματα του παρελθόντος. Τέτοια συμπλέγματα αποτελούν η εχθρότητα στην Εκκλησία και γενικά σε οτιδήποτε πνευματικό, η εχθρότητα στον τονισμό της πατρίδας και παράδοσης, η υποστήριξη της λαθρομετανάστευσης σε σημείο που να χαρακτηρίζουν τους λαθρομετανάστες «συντρόφους εργάτες» και ότι πρέπει να ενταχθούν στο εργατικό δυναμικό της Ελλάδας (!!!) τη στιγμή που δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες εργάτες δεν έχουν δουλειά, κ.λπ.. Αυτά αποτελούν κατάλοιπα της σοβιετικής περιόδου, τα οποία κάποιοι «αριστεροί» βρήκαν τώρα ευκαιρία με τις ευλογίες της Ουάσινγκτον να τα προωθήσουν διότι η Μόσχα έχει αλλάξει και δεν είναι πια πρόθυμη.

Το δήθεν δίλλημα «ευρώ ή δραχμή» είναι λυμένο, αν και δεν ξέρουμε σε λίγο καιρό αν θα υπάρχει Ε.Ε. και σε ποια μορφή. Το δίλλημα θα μπορεί να τεθεί σε υγιείς βάσεις όταν αποκατασταθεί η συνταγματική νομιμότητα μετά από μία ή περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις και ξεκινήσει η διαδικασία των δομών της οικονομίας, η καταβολή των γερμανικών αποζημιώσεων και η επιστροφή των κλεμμένων της διαφθοράς-διαπλοκής. Μόνο τότε μπορεί να τεθεί σε υγιή βάση η πιθανή αποχώρηση από το ευρώ (αν υπάρχει Ευρωζώνη) όταν η Ελλάδα θα έχει απαλλαγεί από τις αρρώστιες της διαφθοράς και διαπλοκής που τροφοδοτήθηκαν και συντηρήθηκαν και από ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η διαφθορά είναι βαλς που το χορεύουν δύο.

farosradio