Ηγέτες και ανδρείκελα

Νίκος Ναούμης

Ποτέ δεν μ’ άρεσαν οι κλισέ εκφράσεις του τύπου… βγήκε λευκός καπνός κι άλλες παρόμοιες ανοησίες. Όμως, σήμερα, έντεκα ενδεκάτου του δυο χιλιάδες έντεκα, ύστερα από πολλές μέρες ακυβερνησίας και πολιτικής αστάθειας, η χώρα θα ορκίσει έναν νέο πρωθυπουργό και μια νέα κυβέρνηση, που για ένα διάστημα εκατό περίπου ημερών, θα έχουν σαν αποκλειστικό τους στόχο, να σταθεροποιήσουν την κατάσταση εντός των συνόρων, να αποκαταστήσουν το διεθνές κύρος της χώρας και συντεταγμένα να μας οδηγήσουν στις κάλπες, τερματίζοντας με αυτό τον τρόπο μια διετία όλεθρου και καταστροφής. Αν τα καταφέρουν, τότε μόνο θα μπορούμε να κάνουμε λόγο για το τι χρώμα είχε ο καπνός που χθες αργά το μεσημέρι βγήκε από την καμινάδα του προεδρικού μεγάρου.

Η γενιά μου ποτέ ξανά, δεν είχε βιώσει παρόμοιες καταστάσεις και πολιτικές διεργασίες. Ως εκ τούτου, δεν θα μπορούσα να συγκρίνω τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, με αντίστοιχα του παρελθόντος. Θα αρκεστώ λοιπόν, στο σχολιασμό των γεγονότων που όλοι ζήσαμε, από την κορυφαία στιγμή πολιτικής ανευθυνότητας, αναφέρομαι στην προκύρηξη του δημοψηφίσματος, που αποτέλεσε το σημείο ορόσημο, για την αρχή του τέλους μιας κυβέρνησης που αποτελούνταν ως επι το πλείστον από αδαείς κηπουρούς και πεινασμένους καρεκλοκένταυρους.

Σ’ όλο λοιπόν αυτό το διάστημα, είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε με ευκρίνεια, το επίπεδο υπευθυνότητας, καθώς και την ηγετική επάρκεια των πρωταγωνιστών που συνθέτουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας. Μπορέσαμε να διακρίνουμε θέλω να ελπίζω και να ξεχωρίσουμε τις ηγετικές φυσιογνωμίες, τις μαριονέττες της παγκόσμιας διακυβέρνησης και κυρίως του λιμασμένους για εξουσία και καρέκλα. Διακρίναμε όλους όσοι πολιτεύονται με κριτήρια, όχι ως οφείλουν την διανοητική η πολιτική επάρκεια αλλά όσους πολιτεύονται με εργαλεία όπως η παραπολιτική, οι δημόσιες σχέσεις, τα απλήρωτα γραμμάτια σε παρατρεχάμενους του συστήματος, όπως δημοσιογράφοι, εκδότες και τσιράκια του οικονομικου – κοινωνικού κατεστημένου. Σ’ αυτές τις γραμμές, θα προσπαθήσω να σχολιάσω, την στάση των πρωταγωνιστών, καθαρά με όρους πολιτικής. Τα υπόλοιπα για την ώρα, δεν μ’ απασχολούν.

Καταρχήν, η θέση ενός εκ των πρωταγωνιστών αυτής της ιστορίας, του κ. Αντ. Σαμαρά πάνω στο ζήτημα της μεταβατικής κυβέρνησης είναι αυτή που, πρώτα απ’ όλα, όφειλε να έχει ένας σοβαρός πολιτικός αρχηγός. Κρατώντας επί πολλούς μήνες το λάβαρο μιας αντιμνημονιακής ρητορικής, δε θέλησε να κρατήσει μικρόψυχη στάση, όταν είδε ότι η όλη πολιτική συμπεριφορά του τέως πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, απαράδεκτη και ανεύθυνη, θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα στην καταστροφή. Δέχτηκε, λοιπόν να άρει τις αμφιβολίες του, που ούτως ή άλλως και λογικές ήταν και εξακολουθούν να ισχύουν, αποδεχόμενος να συνδράμει σε μια μεταβατική κυβέρνηση, με στόχο την ψήφιση των αποφάσεων του Οκτωβρίου. Ξεκαθάρισε ότι δεν τον ενδιαφέρουν τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν την κυβέρνηση αυτή, δίνοντας μάλιστα προτεραιότητα, όπως εξάλλου προβλέπεται κι από το Σύνταγμα, στην επιλογή του προσώπου που θα ασκήσει την πρωθυπουργία στον ίδιο τον Γ. Παπανδρέου. Ξεκαθάρισε επίσης ότι δεν θα γίνει αυτός ή η παράταξη που εκπροσωπεί, αίτιος για τη βύθιση της χώρας στο χάος. Έκανε πράξη τα λόγια του, δεχόμενος κάθε πρόσωπο που πρότεινε ο Γ. Παπανδρέου, ακόμη κι αυτό του Φ. Πετσάλνικου, ενός προσώπου δηλαδή επι τριάντα χρόνια στενού συνεργάτη του Παπανδρέου, μόνο και μόνο για να μην καθυστερήσουν άλλο οι διαδικασίες, οι τόσο κρίσιμες.

Κι όμως... Παρόλα αυτά, με έκπληξη διαπιστώσαμε, μια συντονισμένη προσπάθεια τόσο από τα μέσα μαζικής… επικοινωνίας, όσο κι από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, να ξεπλύνουν τα ανομήματα μιας ανάξιας κυβέρνησης επί δύο χρόνια, στην κολυμπήθρα του… Σαμαρά!

Επειδή θα τρελαθούμε όλοι μαζί στο τέλος, μερικά ερωτήματα φιλολογικού χαρακτήρα, έτσι για την ιστορία…

Ποιος ήταν αυτός που βύθισε τη χώρα στο χάος, όταν αποφάσισε, εντελώς ξεκάρφωτα και δίχως καν τη στοιχειώδη λογική, να αναγγείλει δημοψήφισμα; Πότε ο κύριος Γ. Παπανδρέου κατάλαβε τις... δημοκρατικές του ρίζες; Όταν, εκ των υστέρων, απεδέχθη, στην ξεφτίλα, ερώτημα για το αν η χώρα έπρεπε ή όχι να φύγει από το Ευρώ; Ποιος αποδεικνύεται, μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα, υπεύθυνος ηγέτης; Αυτός που, όλη την ώρα αλλάζει αποφάσεις, σαν να αλλάζει πουκάμισα, για το ποιος θα είναι ο νέος πρωθυπουργός; Ποιος βάζει το εθνικό συμφέρον μπροστά από το κομματικό; Αυτός που αποφάσισε να εκλέξει αχυράνθρωπο, για να τον ελέγχει, εξαπατώντας τους πάντες, ότι δήθεν δεν ενδιαφέρεται για καρέκλες ή για την εξουσία; Ποιος συμπεριφέρεται με τρόπο πολιτικά ώριμο; Αυτός που επιτρέπει στα παπαγαλάκια του να «διαρρέουν» ότι δήθεν η ΝΔ δεν ήθελε τον κ. Παπαδήμο ή ότι ο τελευταίος δήθεν έθεσε δύσκολους όρους για να αναλάβει;

Ευτυχώς, για πρώτη φορά χθες, μετά από όλο αυτό το νταραβέρι, αρκετοί ήταν εκείνοι που φιλοτιμήθηκαν κι αποφάσισαν επιτέλους, να μας πουν για το βρώμικο παρασκήνιο των κηπουρών που λυμαίνονταν επί δύο χρόνια το πολιτικό μας σύστημα. Μας είπαν δηλαδή, για την ομαδούλα εκείνη, που μόνος της στόχος ήταν, να γαντζωθεί μαζί με τον Παπανδρέου στην καρέκλα του μεγάρου Μαξίμου. Το κομβικό εκείνο σημείο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη, ήταν η σοβαρή πολιτικά στάση του Αντ. Σαμαρά, που ευθαρσώς δήλωσε έγκαιρα μια μέρα πριν την τελική συμφωνία, ότι δεν έχει πρόβλημα με κανένα υποψήφιο πρωθυπουργό κι ότι δεν του είχε προταθεί ο κ. Λ. Παπαδήμος. Αυτή η δήλωση, ήταν κομβικής σημασίας για έναν επιπλέον λόγο. Έδωσε στην κοινή γνώμη να καταλάβει, ότι εν τέλει, η κατάσταση της πλήρους ακυβερνησίας που επικρατούσε, ήταν καθαρά ένα εσωκομματικό πρόβλημα ισορροπιών του ΠΑΣΟΚ. Με λίγα λόγια, μάθαμε ότι όλες αυτές τις κρίσιμες ώρες που η χώρα οδηγούνταν στην καταστροφή, στο ΠΑΣΟΚ… χτενίζονταν!

Ο κ. Σαμαράς, με τη στάση του, συμπεριφέρθηκε ως σοβαρή πολιτική φυσιογνωμία, απέδειξε δε, μέσα και έξω, όχι μόνο το πατριωτικό του φρόνημα, αλλά και την ωριμότητά του ως πολιτικός άνδρας και αυριανός πρωθυπουργός, καθώς επίσης ότι είναι ηγέτης κι όχι ανδρείκελο.

Τέλος, για τον μεταβατικό πρωθυπουργό κ. Λ. Παπαδήμο, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Θα κριθεί στην πορεία του. Αυτό όμως που έχω να παρατηρήσω είναι ότι αν τα μηνύματα για τον Γ. Παπανδρέου με την ανάληψη των καθηκόντων του ήταν αρνητικά και ενδεικτικά της καταστροφικής πορείας που η χώρα θ’ ακολουθούσε μ’ εκείνον στο τιμόνι της, λεφτά υπάρχουν, τουλάχιστον, στις πρώτες του δηλώσεις, ο κ. Παπαδήμος έδειξε ότι πληροί τις προϋποθέσεις και κυρίως διαθέτει την ωριμότητα και την σοβαρότητα, να φέρει εις πέρας το έργο που του ανατέθηκε.

www.naoumis-nikos.gr