Μην μασάτε…

Κώστα Καββαθάς.

Πιτσιρικάς, διαβάζοντας Ιστορία των Οικονομικών, σκεφτόμουν ότι όλος αυτός ο οχετός λέξεων που ρούφαγα από τα πανάκριβα συγγράμματα οδηγούσε τελικά σ’ ένα και μόνο συλλογισμό: ” “Οικονομικά” είναι η “επιστήμη” που σου παρέχει τις λέξεις εκείνες με τις οποίες θα πείσεις τον πιο αγράμματο/ άσχετο από εσένα να δουλέψει για σένα με τα χρήματα τα οποία εσύ θα του προσφέρεις, ασχέτως της πραγματικής αξίας της εργασία του”.

Έως σήμερα, δεν έχω εργαστεί σε καμμία εταιρεία στην οποία να έχει καταρριφθεί το παραπάνω αξίωμα (εκτός των “παλιών” Τεχνικών Εκδόσεων και του “301 Στρατιωτικό Εργοστάσιο Βάσης”) και αντίστροφα, δεν έχω προσλάβει στην δική μου εταιρεία εργαζόμενο που να μην σκέφτεται κατ΄αυτόν τον τρόπο (ασχέτως αν τελικά τον… πείθω να πάρει περισσότερα!).

Το ίδιο ισχύει σε κάθε γνωστικό πεδίο, πολλώ δε και σε επίπεδο χώρας, χωρών, συνασπισμού χωρών ή παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Σου αμολάω μια μαλακία, π.χ. “γερμανική τεχνολογία”,

κι εσύ ψαρώνεις. Μπορεί ο μετατροπέας σου, η ανεμμογεννήτρια ή το φωτοβολταϊκό πλαίσιο που βγάζεις στην Τρίπολη ή στο Σιάν Τσού να είναι 10000 φορές καλύτερο από το γότθικο, όμως επειδή η “χ- τεχνολογία” έχει κατά NFPA-DIN-CENELEC συμμόρφωση, γαμώ τα μάρκετινγκ και χίλια σοβαρά third party ιδρύματα από πίσω της, καβλώνεις να ψωνίσεις το πανάκριβο inverter PowerGiaTonPoutso 3000 έστω και ΜΕ ΚΑΜΜΕΝΕΣ PV ΑΣΦΑΛΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ αντί για το πάμφθηνο πλην “κακοντυμένο” ΦουΜανΤσου απ’ το Δουργούτι.

Πλημμυρίζεις από ωραία σχεδιασμένα λογότυπα, γαμάτες διαφημίσεις, ιλουστρασιόν κολακείες, πληρωμένες μαρτυρίες και στα ζόρια, χώνεις μεγάλες, πολύ μεγάλες, βασικά πάρα πολύ μεγάλες μίζες και αφήνεις το θύμα να γουστάρει να το πιστέψει (θυμάσαι το εξώφυλλο σ’ εκείνο το σινγκλάκι των Ramones; Τελικά, κάθε ένας θέλει “something to believe in”, ιδίως τα σχεδόν αμμόρφωτα “στελέχη”).

Note: Χώσε μίζες, χωρίς να φαίνεσαι, όχι μόνο στο τέλος θα μείνει ότι βασικά να’ουμ φταίνε οι καριόληδες που τις παίρνουν και όχι εσύ, έχεις και άλλα οφέλη: Και το brand διαιωνίζεται - Και οι ανταγωνιστές πεθαίνουν.

Special Bonus: Κατόπιν αυτών, ένας μαλάκας, π.χ. ο Έλληνας Ψο/Ψη-φοφόρος, κάθεται και σκέφτεται: “Δόξα τω Θεώ που οι φίλοι μας οι Γερμανοί μας δανείζουν. Εγώ δεν έχω την ικανότητα ούτε τον κώλο μου να σκουπίσω”. Οποιονδήποτε τέτοιον μαλάκα μπορείς να τον διαχειριστείς πολύ φθηνά (δηλ. με χαμηλής έντασης προπαγάνδα).

Αυτό το βλέπω καθημερινά. Η αμέσως όμως προηγούμενη γενιά, που και παρήγαγε και τα προβλήματα κουτσά – στραβά έλυνε επί τόπου, δεν το έβλεπε, τουλάχιστον καθημερινά.

Στην γενιά του πατέρα μου ήσουν τουλάχιστον άχρηστος αν δεν είχες βασικές ικανότητες επισκευών ή σχεδίασης/ κατασκευής πρωτόγονων -για εμάς- συστημάτων. Ποτιστικά, τρακτέρ, υδραυλικά, “μπετά”, λέβητες, ηλεκτρικοί πίνακες, τηλέφωνα, τροφοδοτικά και πλακέτες δεν τρόμαζαν τους παλιούς. Η ίδια η μάνα μου μπροστά στα μάτια μου άλλαζε μικροαυτόματους και έβγαζε… καρμπιρατέρ από Lancia Fulvia 2C! Για τράβα πες το αυτό σε μια “σύγχρονη” γκομενίτσα να δεις τι βρισίδι και ειρωνία θα φας!

Εν κατακλείδι:

Μην Μασάτε. Δεν είμαστε χειρότεροι από τους Ισραηλινούς, τους Ιρανούς και τους Βορειοκορεάτες (όλοι αυτοί διαθέτουν… πυρηνικά όπλα!).

Δεν κατεβήκαμε από την στάνη χτες,

δεν είμαστε πρεζάκια που περιμένουμε ανά εξάμηνο την Δόση από τους και-γαμώ “Συμμάχους” μας,

δεν έχουμε ανάγκη καμμία προτεστάντισα κυράτσα και κανέναν ευρωκαρεκλοκένταυρο μπινέ για να συνεχίσουμε να αναπνέουμε.

Όλες οι Ελληνικές Εταιρείες που εξακολουθούν να υπάρχουν, περιμένουν ένα και μόνο πράγμα: την ημέρα που το τελευταίο κομματόσκυλο θα κομματιάσει τον τελευταίο γραφειοκράτη που δεν έφερε στην “παράγκα” την σακκούλα με τα πεντοχίλιαρα. Πολύ αίμα έχει χυθεί για να τα παρατήσουμε όλα και να πάμε να κουρεύουμε -ξανά- πρόβατα στην Αυστραλία.

olympia