Η πολιτική της διεκδίκησης και της δημιουργίας, απάντηση στην πολιτική εγωπάθεια. Ο Πειραιάς πέτυχε την μεγάλη τομή.

Για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση, μία δημοτική αρχή πέτυχε αυτό που η κεντρική εξουσία δεν τολμούσε ούτε να φανταστεί. Σε μία έκτακτη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλιου του Πειραιά, ο Βασίλης Μιχαλολιάκος ανακοίνωσε την μερική αποδοχή των προτάσεων του Δήμου από το ταμείο παρακαταθηκών και δανείων σχετικά με την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών υποχρεώσεων του Δήμου.

Η απόφαση αυτή είναι σταθμός για όλη την αυτοδιοίκηση και δεν έχει προηγούμενο. Χρειάστηκε όμως η μεθοδική προσπάθεια μέσα σε μόλις 7 μήνες για να γίνει πραγματικότητα. Αυτό επετεύχθει με μία ενδελεχή μελέτη και ανάλυση των δανειακών υποχρεώσεων από τις οικονομικές υπηρεσίες του δήμου και ομάδα επιστημόνων ώστε να δομηθεί μία τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία αιτημάτων που ήταν πλέον αδύνατον να απορριφθούν.

Η νέα δημοτική αρχή “κληρονόμησε” ένα δάνειο μαμούθ που έφτανε τα 140 εκ. Ευρώ με επιτόκιο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τοκογλυφικό αφού έφτανε το 12%!

Το οξύμωρο σε αυτή την περίπτωση είναι πως εκατοντάδες δήμοι στην Ελλάδα αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αντί όμως να αγωνιστούν για πραγματικές λύσεις, το χρησιμοποιούν ως προκάλυμμα για αφορισμούς, επιχειρηματολογία της “καμμένης Γης” και στην ουσία το διαιωνίζουν καλύπτοντας πίσω του την αδυναμία να στοιχειοθετήσουν πολιτική δημιουργίας.

Μία από τις προεκλογικές δεσμεύσεις του Βασίλη Μιχαλολιάκου ήταν ακριβώς αυτή η επαναδιαπραγμάτευση του χρέους. Όλοι το θεώρησαν ως “πυροτέχνημα” αφού κανείς δεν είχε τολμήσει να έρθει σε ρήξη με ένα τέρας που το ίδιο το κράτος είχε γιγαντώσει και όλοι επαναπαύοντο στην σκιά του. Εχθές λοιπόν, ήρθε το πρώτο θετικό αποτέλεσμα. Η επιμήκυνση του χρέους, η επαναδιαπραγμάτευση του επιτοκίου επετεύχθει φτάνοντας αντίστοιχα το 5 και το 6% για τα δύο τμήματα του δανείου. Αυτό έχει ως πρακτικό αποτέλεσμα, το ποσό των 17 εκ. Ευρώ που κατέβαλλε ο δήμος ετησίως μειώθηκε κατά 7 εκατομμύρια! Αυτό σημαίνει ότι ο δήμος θα καταβάλλει 10 εκ. ετησίως για τοκοχρεολύσια πέρνοντας μεγάλη ανάσα με την παράλληλη εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη και την κοινωνική πολιτική.

Η αποδοχή αυτών των όρων που έγινε με ευρύτατη πλειοψηφία από το δημοτικό συμβούλιο δεν σημαίνει ότι ο Πειραιάς θα σταματήσει να διεκδικεί αφού εκκρεμεί ακόμα το θέμα του ύψους του δανείου που διογκώθηκε ακριβώς από τα εξωφρενικά επιτόκια του παρελθόντως.

Εδώ όμως φαίνεται και η αξία του πολιτικού.

Ο Μιχαλολιάκος θα μπορούσε και αυτός, κατά τα πρότυπα του πρωθυπουργού, να σκούζει και να δαιμονοποιεί τις κακές αγορές, αφήνοντας στην ουσία την πόλη του έρμαιο της τοκογλυφίας. Προτίμησε να συγκρουστεί αθόρυβα και με επιχειρήματα. Όχι παριστάνοντας τον πανεπιστήμονα, αλλά κινητοποιώντας ομάδα επιστημόνων να εργαστεί για το καλό της Πόλεως και όχι της κομματικής ή προσωπικής σκοπιμότητας.

Τέλος, αντί να βγει με έπαρση και να πανηγυρίζει αυτή την απόφαση σταθμό, την ανακοίνωσε χωρίς αυτοδιαφήμιση και την θεώρησε ως εφαλτήριο για τις επόμενες διεκδικήσεις. Ως μία βάση για περεταίρω δημιουργία και όχι ως δάφνες προς εξαργύρωση.

Ένα μοντέλο πολιτικής διαπραγμάτευσης, στόχευσης και τελεσφορίας. Από έναν πολιτικό που επανέφερε αυτό που όφειλε να είναι αυτονόητο: Την Πολιτική για την Πόλη.

olympia.gr