Η σύγχρονη "ρεμπέτισσα" της Αμερικής

Ευρώπη, Ιαπωνία, Ταϊλάνδη, Τυνησία, Ρωσία, Las Vegas, Los Angeles, τα μήκη κύματος μιας ελληνικής φωνής.
«Διαχειρίζομαι τα πάντα, από τη σύνθεση των κομματιών, τη συμπαραγωγή, τη γραφιστική απεικόνιση, τους στίχους, τη διανομή, την προώθηση, και θα ευχόμουν να είχα μερικά χέρια παραπάνω κάποιες φορές» λέει η δική μας Νίτσα Μελά, η οποία φέρει τον τίτλο της World Music Artist of the Year του 2007. Τυχαίο; Ασφαλώς και όχι!
Η Νίτσα Μελά στα πρώτα νανουρίσματά της άκουγε ήχους μπουζουκιού, αφού ο Πειραιώτης πατέρας της ήταν ένας μετρ της πενιάς. Μετανάστης στο Μόντρεαλ του Καναδά από το 1958, ο Βαγγέλης Μελάς είχε τη δική του μπάντα, Τα παιδιά του Πειραιά, με την οποία διασκέδαζε επί τριάντα χρόνια τους εκεί Ελληνες.


Η ιστορία της Ελληνίδας από το Μόντρεαλ που δηλώνει Μανιάτισσα και μιλάει άπταιστα ελληνικά είναι ιστορία επιτυχίας. Ως καλλιτέχνις είναι «παθιασμένη και αφοσιωμένη σε ένα συγκεκριμένο όραμα «να ενώσω τις μουσικές του κόσμου». Και μάλλον τίποτε δεν είναι ικανό να τη διαψεύσει, αφού σήμερα είναι μια Ελληνίδα της διασποράς που μπορεί να διαβάζει και να γράφει στη μητρική της γλώσσα. Εμαθε ιταλικά και ισπανικά στο κολέγιο αλλά και γιαπωνέζικα στα ταξίδια της.

«Γεννήθηκα στη δεύτερη μεγαλύτερη ομιλούσα γαλλικά πόλη, το Μόντρεαλ. Η οικογένειά μου ακόμα ζει εκεί, εκτός από τον αδελφό μου, τον Λεωνίδα, που είναι στο Λος Αντζελες. Ο πατέρας μου κατάγεται από τη Μάνη, από το χωριό Κοκκάλα. Η μαμά μου είναι από τον Πόντο. Κάνουν έναν βαρύ, παθιασμένο συνδυασμό αυτοί οι δύο με τις πολεμικές κουλτούρες που κουβαλούν στην ιδιοσυγκρασία τους. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είμαι Ελληνίδα της διασποράς που κατόρθωσε να εκφράζεται στη μητρική της γλώσσα. Αποφοίτησα από το ελληνικό γυμνάσιο στο Μόντρεαλ και, όταν ήμουν μακριά από τον καλύτερο δδάσκαλο της γραμματικής, τον πατέρα μου, διάλεγα βιβλία γραμμένα στα ελληνικά και πλούτιζα τις γνώσεις μου. Οποτε βρέθηκα στην Ευρώπη για δουλειά, όπως τον περασμένο Ιούνιο που ηχογραφούσα στο Παρίσι, πετάχτηκα στην Ελλάδα. Κάτι που κάνω πάντα. Δεν αισθάνομαι ποτέ ξένη, παρ’ όλο που είμαι “δύο φορές ξενιτεμένη”, όπως λέει και ο τίτλος του νέου τραγουδιού που ετοιμάζω».
ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΡΙΩ
Το μπουζούκι, το ούτι και το shakuhachi (γιαπωνέζικο πνευστό) είναι τα λατρεμένα μουσικά της όργανα και αυτά επιλέγει για τα τραγούδια της. «Ξέρω κάποια πράγματα σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, τους καλλιτέχνες, τα realities, αλλά για μένα η Ελλάδα είναι η Μαριώ και άλλες παλιές τραγουδίστριες. Με αυτές τις φωνές μεγάλωσα μαζί με τα αδέλφια μου και με τις επιρροές του μπαμπά. Επαιζε ελληνική μουσική και πάντα ρεμπέτικα. Οταν έβγαζε το μπουζούκι, μαζευόμασταν όλοι γύρω του και κάποιες φορές που έπαιζε στο μπαλκόνι σταματούσαν οι περαστικοί για να τον ακούσουν» θυμάται η Νίτσα.


Σήμερα η Νίτσα και ο Γιάννης ασχολούνται με τη μουσική, ενώ ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ο Λεωνίδας, είναι σκηνοθέτης και παραγωγός στο Λος Αντζελες. Η Νίτσα Μελά από τα δεκαέξι της είχε ήδη τη δική της μπάντα. «Μπορεί να λέγαμε ποπ τραγούδια και να καταλάβαινα ότι αυτό το είδος μουσικής δεν με εκφράζει τόσο, ένιωθα όμως τόσο όμορφα στη σκηνή. Σαν να αναπνέω, τόσο εύκολο μου ήταν. Δεν ένιωθα πίεση, στρες, παρά μόνο μιαν απίστευτη ενέργεια, η οποία με βοηθούσε να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου. Αν και αγαπώ τη μουσική της Δύσης, συνειδητοποίησα πολύ νωρίς ότι δεν είναι το μόνο συστατικό στη μουσική μου ανατροφή. Αγαπώ τους ρυθμούς της ελληνικής μουσικής, τις εκλεκτικές κλίμακες και το γεφύρωμα Ανατολής και Δύσης. Αυτό με προσδιορίζει πιο καθαρά. Η πρώτη εμπειρία μου αγάπης για τη μουσική ήταν στο σπίτι μου, όπου εξωτικοί ήχοι διαπνέονταν από το μπουζούκι του πατέρα μου, τη φωνή του και το στέρεο. Αυτό υπάρχει σαν σφραγίδα σε ό,τι κάνω» μας λέει με καμάρι.


«Αρχισα να γράφω τη δική μου μουσική συνδυάζοντας τα ακούσματα που είχα από την οικογένειά μου με αυτά της χώρας στην οποία ζούσα. Σε κάποια οντισιόν στο Λος Αντζελες γνώρισα δύο Ιταλούς παραγωγούς, οι οποίοι με προσκάλεσαν να τραγουδήσω στη χώρα τους. Η εμπειρία αυτή με βοήθησε να καταλάβω ότι η μουσική δεν έχει σύνορα, θα μπορούσα να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο με τα τραγούδια μου».


- Μπορείτε να ακούσετε τα τραγούδια της Νίτσας Μελά στην ιστοσελίδα της www.nitza.com <http://www.nitza.com>.
Φωνητικά στον Τουρνά, οντισιόν στο «X-Factor»
Η φωνή της Μελά είναι ιδιαίτερη στο τραγούδι του Κώστα Τουρνά «Κλέβει ο καιρός». Ενα τραγούδι τόσο σημερινό κι ας γράφτηκε το 2000. «Είναι η μοναδική μου εμπειρία στην Ελλάδα» λέει με κάποια πικρία η Νίτσα.


Ηθελε από τότε να γυρίσει στην Ελλάδα και έψαχνε τον τρόπο και τον δρόμο. Πήγε στην οντισιόν του «X-Factor» που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη. «Με τέτοια σταδιοδρομία τι θέλεις εδώ;» τη ρώτησε η Κατερίνα Γκαγκάκη, η οποία έμεινε έκπληκτη όταν διάβασε το βιογραφικό της. «Δεν βρήκα άλλο δρόμο για να έρθω στην Ελλάδα» ήταν η απάντησή της.


Ερμήνευσε στη συνέχεια το μοιρολόι «Σταυραετός», ένα τραγούδι που αγάπησε ακούγοντας τον πατέρα της να το παίζει στο μπουζούκι και την Καίτη Αμπάβη και τη Χαρούλα Λαμπράκη να το τραγουδάνε.


Πήρε τέσσερα «ναι» από τους κριτές του δημοφιλούς talent show, αλλά δεν πήρε τελικά την απόφαση να έρθει: «Ηταν πολύπλοκο το θέμα. Εκείνοι δεν γνώριζαν πότε θα ξεκινήσουν τα live κι εγώ είχα ήδη δεσμευτεί με συμβόλαιο. Η Ελλάδα όμως είναι πάντα ο στόχος. Είναι καθαρά συναισθηματικό το θέμα. Είναι δυνατόν να κάνεις τόσα πράγματα στο εξωτερικό και να μη σε ξέρουν στην πατρίδα σου; Δεν περιμένω να βγάλω χρήματα από την Ελλάδα, έχω ανάγκη να κάνω αυτό που αγαπάω και στον τόπο μου».
Εβαλε το μπουζούκι στο Cirque Du Soleil
Εκατόν εξήντα δύο συναυλίες σε όλον τον κόσμο και μάλιστα σε χώρους όπως το Madison Square Garden, το MGM Garden στο Las Vegas και το Staples Center στο Los Angeles και πάνω από ένα εκατομμύριο θεατές λένε πολλά.


Σε μία συναυλία στην Ιαπωνία, μαζί με το συγκρότημά της η Νίτσα γνώρισε τον Γκι Λαλιμπερτέ, τον δημιουργό του Cirque Du Soleil, έναν πανέξυπνο άνθρωπο που από καλλιτέχνης του δρόμου (από αυτούς που καταπίνουν φωτιές) έφτασε να είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός μουσικοχορευτικών θεαμάτων του πλανήτη. «Με άκουσε και έτσι απλά μου πρότεινε να τραγουδήσω στην παράσταση “Delirium”» λέει η Νίτσα. «Από τότε ζω ένα όνειρο, είναι κάτι που δεν πίστευα ότι θα κάνω ποτέ».


Η Νίτσα κατάφερε να βάλει στο Cirque Du Soleil το ούτι και το μπουζούκι και αυτή ήταν η μεγάλη έκπληξη που επεφύλαξε στον πατέρα της: «Ο πατέρας μου είναι πολύ λακωνικός άνθρωπος, δεν λέει πολλά, παρά μόνο αυτό που πρέπει. Είχε έρθει στην πρεμιέρα του “Delirium” που πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ και, όταν κατέβηκα από τη σκηνή, με κοίταξε με τα μεγάλα του μάτια και μου είπε: “Κατάφερες να βάλεις το μπουζούκι στο Cirque Du Soleil;”. Μόνο αυτό! Αυτή τη στιγμή δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Αισθάνθηκα σαν να μου έδινε τη σκυτάλη. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να κρατήσεις κάτι δικό σου, κάτι δικό του και να το βάλεις κάπου που δεν υπάρχει».


ΝΕΟ ΣΟΟΥ ΜΕ ΠΟΛΛΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ
  

Aυτή τη στιγμή, η Νίτσα Μελά εργάζεται με την ομάδα του Cirque Du Soleil για το επόμενο πολλά υποσχόμενο show που θα κάνει tour σε όλον τον κόσμο και πιέζει τους συντελεστές να έρθουν στην Αθήνα. Η πρεμιέρα του show θα γίνει τον Ιούλιο του 2012 και η Νίτσα θα είναι συνθέτης και στιχουργός στη μουσική επένδυσή του. Σχεδιάζει να βάλει «πολλή Μεσόγειο» και, όπως μας εκμυστηρεύτηκε, ψάχνει να βρει μια γυναίκα που να παίζει μπουζούκι για τις ανάγκες του show!


ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ-ΚΟΛΙΟΤΑΣΗ

espresso

Σχόλια