Το παρακράτος των αγορών και η μαϊμού...

Γράφει η Λιάνα Κανέλλη

 

Αναρωτιέμαι πόσοι ξέρουν ότι η FED, η λεγόμενη ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ, είναι ιδιωτική τράπεζα και δανείζει το αμερικάνικο Δημόσιο με τόκο!.. Απλά, αναρωτιέμαι κι απ' όλους αυτούς τους αναλυτάδες των οικονομικών εξελίξεων, πόσοι το ξέρουν και το καταπίνουν, αποφεύγουν να το θυμίσουν. Για να μην καταλάβει κι ο λαός, που βομβαρδίζεται από το ...παρακράτος με το ψευδώνυμο «αγορές», τη φύση του καπιταλιστικού παιχνιδιού στην πλάτη του.

Ξυπνάνε και κοιμούνται σ' όλη τη Γη οι αφεντάδες - σαπιοκοιλιάδες, που κι αυτούς τους λέμε ανθρώπους κατ' οικονομίαν, εξοντώνοντας πληθυσμούς, αξιολογώντας το μόχθο τους...
ανάλογα με το βαθμό της εκμετάλλευσής του που επιτυγχάνουν. Αυτό το εφιαλτικό παιχνίδι της κόλασης, αυτή η αέναη σύγκρουση κεφαλαίου - εργασίας θα κατατρύχει τις τωρινές και μελλούμενες γενιές και στις δυο πραγματικότητες. Δηλαδή, και στη ζωή, και στην εικονική πραγματικότητα που αναπαράγουν με το αζημίωτο τα ΜΜΕ, ελεγμένα σε συντριπτικό ποσοστό εμβέλειάς τους από εκείνες τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις που επανεκκινούν τη δουλεία ως σωτηρία των μαζών. Εκείνο το ναζιστικό σύνθημα στην είσοδο του Αουσβιτς «η εργασία - καταναγκαστική - απελευθερώνει» αναπαράγεται στις μέρες μας με ένα τεχνητό αποπλανευτικό λεξιλόγιο για να κερνάει τους δούλους ψευδαίσθηση ότι ζουν κατ' επιλογήν τους, δύσκολα μεν, απλά γλιτώνουν το θάνατο που επιβάλλει με συνοπτικές διαδικασίες το κεφάλαιο.

Μέσα σ' αυτήν την αήθη παγκοσμιοποιημένη προπαγάνδα της ύφεσης και της φτωχοποίησης, που θα βαρέσει εκατομμύρια πολιτών όπου Γης κι εκτοξεύεται ως απειλή από αθώους κεφαλαιοκράτες προς ενόχους εργαζόμενους, υπάρχει κι ένα δεύτερο επίπεδο πλύσης εγκεφάλου. Είναι η χαοτική υπερπροβολή «ελαφρών» ειδήσεων, ενίοτε παρουσιασμένων και ως επιστημονικές καινοτομίες, που υποσκάπτουν τη λογική λειτουργία των παραληπτών. Τόσο, όσο απαιτείται για να εμφυτεύονται ιδέες και αισθήματα αυτοαπαξίωσης, υποτέλειας, ηττοπάθειας, αποδοχής μιας ανύπαρκτης αδυναμίας όλων των ορατών απέναντι στο αόρατο, απρόσωπο παντοδύναμον των αγορών.

Ετσι, μέρες Δεκαπενταύγουστου, φιγουράρει η μαϊμού Αϊνστάιν!.. Που κέρδισε το πείραμα να εργάζεται (;) καλύτερα και αποτελεσματικότερα από τις άλλες μαϊμούδες για να εξασφαλίσει την τροφή της. Το υπερπροβεβλημένο ανθρωποειδές, έτοιμο να εκτοξευθεί ως «απειλή» και μάλιστα ευφυής. Ως και οι μαϊμούδες είναι έξυπνες και αποφασίζουν να κάνουν ό,τι τους πουν για να εξασφαλίσουν την τροφή τους.
Αθώο το κίνητρο. Ενοχη η εκμετάλλευση της είδησης. Γεμίζει με μειδίαμα τους τρομοκρατημένους, που αισθάνονται κομμάτι ανώτεροι απ' τη μαϊμού - εργάτη για την τροφή της.

Τη μέρα που η μαϊμού θα ξυπνήσει, θα δαγκώσει αυτόν που της κρύβει τα καρύδια. Δε θα γίνει τόσο Αϊνστάιν, ώστε να καταβάλει ΦΠΑ! Προσοχή σε ό,τι λέγεται, ακόμα και το πιο ανώδυνο, τούτες τις μέρες. Συμβάλλει στην παράλυση της κριτικής ανάλυσης των αντικειμενικών συνθηκών. Γιατί αυτές μυρίζουν ανατροπή, εξέγερση, επανάσταση. Δεν κολακεύουν καμιά μαϊμού, όταν την αποκαλούν Αϊνστάιν...