Νέα «ήττα» προ των πυλών ;;

Άρθρο του Στέφανου Σωτ. Γκίκα*

Όπως είναι γνωστό, εδώ και μήνες έχει αποφασιστεί ο δραστικός περιορισμός των Στρατηγείων και των δομών Διοίκησης του ΝΑΤΟ, με αντίστοιχη μείωση προσωπικού που φτάνει τα 5.000 άτομα. Οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται σήμερα και αύριο στην Σύνοδο των Υπουργών Άμυνας της Συμμαχίας στις Βρυξέλλες.

Όλο αυτό το διάστημα όλες οι χώρες που διέθεταν νατοϊκά Στρατηγεία στο έδαφός τους, είχαν επιδοθεί σε ένα έντονο διπλωματικό αγώνα, τόσο στο παρασκήνιο, όσο και στο προσκήνιο, προκειμένου να επηρεάσουν καταστάσεις και να επιτύχουν τη διατήρηση νατοϊκών δομών στην επικράτειά τους. Όλες, πλην της Ελλάδος, αφού η χώρα μας δεν διαπραγματεύτηκε καν, τη διατήρηση του αεροπορικού υποστρατηγείου της Λάρισας (CAOC 7) το οποίο «φυσικά» καταργείται.

Αν κοιτάξουμε τις γειτονικές μας χώρες στο Νότο, θα δούμε πρώτα, ότι οι Τούρκοι «φίλοι» μας, μόλις συνειδητοποίησαν ότι...

πάει για κατάργηση το αεροπορικό Στρατηγείο της Σμύρνης, αντέδρασαν έντονα, πίεσαν και πέτυχαν να συμπεριληφθεί στην πρόταση του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ κ. Ράσμουσεν, η δημιουργία ενός άλλου ισχυρού Στρατηγείου στην Σμύρνη, δυνάμεως 350 στελεχών, με έμφαση αυτή τη φορά στις χερσαίες επιχειρήσεις, παρότι στις αρχικές προτάσεις δεν περιλαμβάνονταν. Το ίδιο πέτυχαν και οι Ιταλοί που διατηρούν δύο Στρατηγεία στο έδαφός τους, ένα μεγάλο διακλαδικό και ένα CAOC, αλλά και οι Ισπανοί, οι οποίοι εξασφάλισαν τη δημιουργία ενός Αεροπορικού Κέντρου Διοίκησης και Ελέγχου στη πόλη Τορεχόν. Δηλαδή από τις σημαντικές χώρες της Νότιας Πτέρυγας μόνον η Ελλάδα έμεινε χωρίς Στρατηγείο.

Θα ήταν κατανοητή η επιδίωξη, μιας χωροθέτησης Στρατηγείων που να μην περιλαμβάνει την Ελλάδα και την Τουρκία – επιδίωξη που θα μπορούσε να γίνει ευρύτερα αποδεκτή - αφού οι νατοϊκοί Σύμμαχοί μας, έχουν πραγματικά «υποφέρει» από την Ελληνο-τουρκική διαμάχη όλες αυτές τις δεκαετίες. Όμως, μετά την υιοθετηθείσα τουρκική πρόταση για δημιουργία χερσαίου Στρατηγείου στη Σμύρνη, δεν είναι κατανοητή η αδυναμία της Ελληνικής κυβέρνησης να διεκδικήσει τουλάχιστον, τη διατήρηση του CAOC της Λάρισας, έστω και εις βάρος του CAOC της Ιταλίας, μιας και οι Ιταλοί, ούτως ή άλλως διατηρούν στη Νάπολη ένα μείζον διακλαδικό Στρατηγείο.

Η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να προβάλλει ως δικαιολογία ότι αφού θα «απαλλαγούμε» από τα αεροπορικά και ναυτικά Στρατηγεία στην Νότια Πτέρυγα, θα περιορισθούν τα προβλήματα, ή κατά παλαιότερη δήλωση Βενιζέλου, «οι ίδιοι κανόνες και οι ίδιες πρακτικές και αρχές που ισχύουν σε όλες τις περιοχές του ΝΑΤΟ, θα ισχύουν και στο Αιγαίο», είναι ψευδεπίγραφη. Γιατί απλά, αυτό σημαίνει ότι οι Τούρκοι αίφνης, θα άρουν τις αιτιάσεις, τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις τους για το «καθεστώς» της Λήμνου, για την «αποστρατικοποίηση» των νήσων του Αιγαίου, για τις «γκρίζες ζώνες» κλπ., ενδεχόμενο που κινείται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Ευτυχώς ή δυστυχώς για τη κυβέρνηση, οι αποφάσεις στο ΝΑΤΟ λαμβάνονται με «ομοφωνία». Και μία «λύση» που δεν υπηρετεί το Εθνικό συμφέρον, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως «μη λύση». Γιατί αν εγκριθεί ως έχει η Νέα Δομή, τότε θα συνεπάγεται μείζονα αναβάθμιση της Τουρκίας και αντίστοιχη υποβάθμιση της Ελλάδας. Και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις το ΒΕΤΟ - έστω και την υστάτη ώρα - αποτελεί χρήσιμο διαπραγματευτικό χαρτί.

*Αν. Τομεάρχης Εθνικής Άμυνας Ν.Δ., πρ. Εκπ. Τύπου ΥΠΕΘΑ