Μία εφιαλτική προοπτική

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΦΑΡΑΚΟΣ

Nα δεχθούμε ότι ήταν ένα άνοστο -αλλά και προσβλητικό- αστείο εκείνο το  προχθεσινό αχρείο σκίτσο της ολλανδικής εφημερίδας. Που έδειχνε την Ημισέληνο να κυματίζει πάνω από τον τρούλο της χριστιανικής εκκλησίας, στο  (ανώνυμο) ελληνικό νησί που υποτίθεται ότι αγόρασαν από εμάς, περίπου κοψοχρονιά, οι Τούρκοι. Αλλά το αστείο σταματά εδώ και αρχίζει ένας συλλογισμός που δεν είδα να απασχολεί κανέναν μέχρι τώρα. Γιατί όταν βγάζουμε ήδη στο σφυρί όλα τα φιλέτα της ελληνικής κρατικής περιουσίας, όλες τις ΔΕΚΟ και όλες τις κρατικές και ημικρατικές επιχειρήσεις, την Ελληνική Βιομηχανία Οπλων και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης (δεν μιλώ για τον Πειραιά, αυτόν τον έχουν καπαρώσει, λένε, ήδη οι Κινέζοι) και το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης και την ΕΥΔΑΠ, δεν είδα να υπάρχει ένας απαράβατος όρος. Που να λέει ότι από τα κράτη που καιροφυλακτούν....

και θα μπουν οπωσδήποτε στο παιχνίδι, εξαιρούνται ρητά και κατηγορηματικά τα κράτη που το όνομά τους αρχίζει από Τ! Και φυσικά και οι εταιρίες, οι τράπεζες και κάθε υπήκοος των κρατών αυτών!

ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ αν η Τουρκία -γιατί περί αυτής πρόκειται- κάνει την καλύτερη προσφορά, ας πούμε για το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού ή για την ΕΥΔΑΠ; Και αν «χτυπήσουν» το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο τι θα τους πούμε και πώς θα τους διώξουμε, όταν πριν από χρόνια, η δική μας Εθνική Τράπεζα είχε αγοράσει μία μεγάλη τουρκική και ακόμη «απομυζά» τα καθόλου ευκαταφρόνητα κέρδη της. Θα τους απορρίψουμε, θα τεθεί ως προϋπόθεση να μην έχουμε διαφορές με τα κράτη υπήκοοι των οποίων είναι οι υποψήφιοι αγοραστές, θα ζητήσουμε να δηλώνουν ότι είναι φίλοι της Ελλάδας, όπως π.χ. (λένε ότι) είναι το Κατάρ και το Αμπου Ντάμπι ή άλλες εποχές, στα χρόνια του πατρός Παπανδρέου, ο Μουαμάρ Καντάφι; Μήπως και εδώ παίξουμε και χάσουμε;

Ελεύθερος Τύπος