Ίσως, υπάρχει ακόμα ελπίδα

Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

Έχω εκφράσει πολλές φορές από αυτό το ιστολόγιο, την άποψη μου για την κυβέρνηση Παπανδρέου. Δεν ωφελεί σε κάτι να εκφραστώ γι’ αυτήν άλλη μια φορά. Είναι κοινή πεποίθηση πλέον, ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι που την απαρτίζουν, είναι άνθρωποι που λειτουργούν από την ανάληψη των καθηκόντων τους, με μοναδικό γνώμονα, το κομματικό τους συμφέρον, άμοιροι, άβουλοι και μοιραίοι. Μια αντίστοιχη άποψη, έχω και για την κοινοβουλευτική ομάδα του κινήματος. Ανθρωπάκια με μικρό πολιτικό ανάστημα, χειραγωγούμενοι και πλάσματα άβουλα. Δεν θα επεκτείνω τις σκέψεις μου αυτές. Ο ιστορικός του μέλλοντος και η κοινωνία πιο πρώτα, θα τους κρίνει και πιστεύω ότι θα τους κρίνει πολύ αυστηρά.

Αφορμή για να εκφράσω αυτές τις σκέψεις φωναχτά, στάθηκε η συμπεριφορά όλων αυτών των ανθρώπων, 155 στο σύνολο, αν βάλουμε μέσα και την Έ. Παπαδημητρίου, μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος της υπερψήφισης του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, από τον πρόεδρο της βουλής. Είθισται, μετά από κάθε φανερή η και μυστική ψηφοφορία, η πλευρά των « νικητών» αυτής, να υποδέχεται με χειροκροτήματα την αναγγελία μιας ψηφοφορίας. Πιστεύω όμως, ότι η χθεσινή περίσταση, δεν ήταν η πλέον κατάλληλη, για την εκδήλωση μιας τέτοιας συμπεριφοράς. Απέδειξαν σε όλους μας, όλοι αυτοί οι τυχάρπαστοι, ότι δεν έχουν καμία αίσθηση του τι συμβαίνει γύρω τους. Δεν πιστεύω ότι έχουν αντιληφτεί, τι ψήφισαν. Το μόνο που τους ένοιαζε, ήταν το κόμμα τους και η βολή τους. Ευτυχώς, ζούμε στην ψηφιακή εποχή. Ζούμε δηλαδή στην εποχή εκείνη, που οι συνεδριάσεις του ελληνικού κοινοβουλίου μεταδίδονται ζωντανά και τα πλάνα με τα χειροκροτήματα και τα ηλίθια χαμόγελα, τις αγκαλιές και τα φιλιά, μετά την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, θα υπάρχουν για να θυμίζουν σε όλους, ποιοί ευθύνονται, για τα όσα δεινά έρθουν για την πατρίδα μας.

Θα μου επιτρέψετε όμως, να χαιρετίσω από αυτό το δημόσιο βήμα, την απόφαση του βουλευτή Αιτωλοακαρνανίας Πάνου Κουρουμπλή, να μην γίνει κομπάρσος, στο σκηνικό αυτό της ντροπής και της αναλγησίας. Νιώθω την ανάγκη να το κάνω για δύο λόγους. Πρώτος λόγος, είναι η κοινή μας καταγωγή. Ως Αιτωλοακαρνάνας, είμαι πολύ περήφανος, που η γενέθλια γη μου, γεννά λεβέντες. Δεν ανήκουμε ιδεολογικά στον ίδιο πολιτικό χώρο με τον κ. Κουρουμπλή. Δεν υπήρξα ποτέ ψηφοφόρος του και δεν τον έχω συναντήσει ποτέ από κοντά. Αυτό όμως, δεν μ’ εμποδίζει, να του σφίξω νοερά το χέρι και να τον συγχαρώ. Ο δεύτερος λόγος, είναι ότι με τον κ. Κουρουμπλή, μας ενώνει μια κοινή κατάσταση, που και οι δύο βιώνουμε. Το ζήτημα αυτό, είναι ότι και οι δύο, έχουμε στερηθεί, το υπέρτατο αγαθό της όρασης. Δεν θα πω όλα τα γλοιώδη εκείνα που πολλοί λένε και γράφουν για μάτια της ψυχής και άλλες τέτοιες αηδίες. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι, ότι με την πορεία του και την στάση του, ο πολιτικός αυτός άνδρας, απέδειξε περίτρανα σε όλη την κοινωνία, πολλά πράγματα. Απέδειξε, ότι σήμερα οι άνθρωποι με αναπηρία, είναι άνθρωποι, με ξεχωριστή προσωπικότητα και όχι ειδικές ανάγκες. Είναι άνθρωποι που διεκδικούν την ζωή τους, πολιτεύονται, έχουν άποψη, δεν χειραγωγούνται και κυρίως, δεν χρειάζονται τον οίκτο κανενός. Με το όχι που βροντοφώναξε ο Π. Κουρουμπλής, εξέφρασε την αγωνία για το μέλλον των ανθρώπων, που βρίσκονται στην ίδια με αυτόν κατάσταση. Φώναξε όχι, σε όλους εκείνους που θέλουν τα άτομα με αναπηρία, άτομα στο περιθώριο. Έβγαλε από μέσα του, μια κραυγή αγωνίας, για το κράτος πρόνοιας, που έπαψε πια να υπάρχει σ’ αυτή την επικράτεια. Πέτυχε με λίγα λόγια, να αφυπνίσει συνειδήσεις, αναζητώντας συμμάχους, που θα αποτρέψουν τα νοσηρά σχέδια εκείνων που με τις πολιτικές τους, εξωθούν και πάλι ύστερα από πολλές δεκαετίες στην επαιτεία, τους αναπήρους της Ελλάδας.

Ο κόσμος έχει ξυπνήσει. Τα πρόβατα, δεν φοβούνται τους λύκους. Η κοινωνία, ζητά δικαιοσύνη και τίποτα παραπάνω. Όλοι όσοι εκ των πολιτικών προσώπων, δεν μπορούν να την εγγυηθούν, παράλληλα με την υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας, ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα. Κανείς δεν τους κρατάει με το ζόρι.

www.naoumis-nikos.gr