Πώς έφτασε η Ελλάδα στην τωρινή χρεοκοπία

Η Ελλάδα, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τον ένοπλο εμφύλιο σπαραγμό, ήταν μια κατεστραμμένη χώρα. Δεν είχε κεφάλαια, υποδομές και μηχανολογικό εξοπλισμό. Η Ελλάδα βρισκόταν σε μιαν άθλια κατάσταση παντελούς ισοπέδωσης.

Η Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Κων/νο Καραμανλή, υπέγραψε τελωνειακή ένωση με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα το Νοέμβριο του 1962. Η Ελλάδα του 1960 γνώρισε μια τρομακτική ανάπτυξη - νέα κτίρια, νέοι δρόμοι, νέα εργοστάσια, φτηνό εργατικό δυναμικό, μεγάλη αύξηση της παραγωγικότητας, μεγάλες εγχώριες επενδύσεις από τις αποταμιεύσεις που είχαν αρχίσει από το 1953. Ο παράδεισος του κάθε επιχειρηματία και των επιχειρήσεων. Οι μετανάστες έστελναν πίσω στην πατρίδα πολλά χρήματα (όπως κάνουν σήμερα οι αλλοδαποί), ενώ και ο τουρισμός είχε δειλά-δειλά ξεκινήσει. Μια εντυπωσιακή οικονομική πρόοδος που βασίστηκε στις τεράστιες εισοδηματικές ανισότητες.

Κατά την περίοδο της δικτατορίας η ελληνική ανάπτυξη σημείωσε μεγάλη αύξηση αλλά, όμως, την ίδια περίοδο ο μέσος όρος των άλλων αναπτυσσόμενων χωρών πήγαν πολύ καλύτερα. Η ακύρωση των αγροτικών χρεών το 1968 έγινε με κονδύλι που είχε ήδη φτιαχτεί και αποταμιευτεί από τα προηγούμενα χρόνια, κονδύλι που η χούντα απλά μείωσε. Συνεπώς η στρεβλή αίσθηση που υπάρχει για το ότι η χούντα είχε θετικά αποτελέσματα στην οικονομία επί εποχής της, είναι ένας μύθος.

Η μεταπολιτευτική περίοδος 1974-1990
Ο Καραμανλής ακολούθησε σφιχτή οικονομική πολιτική χωρίς παροχές, μείωσε λίγο τον πληθωρισμό και άρχισε και πάλι να αυξάνεται η ανάπτυξη και το εθνικό προϊόν κατά σημαντικά ποσοστά (3%-4% ανά έτος). Παρ' όλα αυτά η Ελλάδα γίνεται μέλος της ΕΟΚ και η οικονομία της, αργά αλλά σταθερά, αντιμετωπίζει τις διεθνείς δυσκολίες. Εκείνη την περίοδο η Ιρλανδία ήταν εμφανώς πιο φτωχή χώρα από την Ελλάδα ενώ το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν στα επίπεδα του 28% του ΑΕΠ.

Τα επόμενα περίπου 10 χρόνια η χώρα θα βυθιστεί σε ένα οικονομικό τέλμα και θα έρθει μπροστά σε τεράστια αδιέξοδα. Ο Ανδρέας Παπανδρέου θα κερδίσει τις εκλογές φέρνοντας στην επιφάνεια τις οικονομικές ανισότητες. Ιδρύονται αμέτρητοι δημόσιοι οργανισμοί οι οποίοι δεν λειτουργούν με βάση τα έσοδα-έξοδα, αλλά όταν "μπαίνουν μέσα" βαφτίζονται ως "προβληματικοί οργανισμοί" και συνεχίζουν κανονικά τη λειτουργία τους (!), τιμαριθμοποιείται η μισθολογική κλίμακα, γίνονται μεγάλες δημόσιες καταναλωτικές δαπάνες υπό τη μορφή μαζικών προσλήψεων στο Δημόσιο, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στο δημόσιο τομέα, κοινωνικών παροχών, συντάξεων κτλ. Οι μεγάλες οικονομικές κρίσεις τελειώνουν το 1982, αλλά στην Ελλάδα ο πληθωρισμός μόλις τότε αρχίζει να ανεβαίνει ανεξέλεγκτα.

Από τα περίπου 680 δισ. δρχ χρέους το 1980 φτάσαμε το 1990 στα περίπου 11 τρισ. δρχ. Από το 1980 έως σήμερα το χρέος αυξήθηκε κατά 200 φορές, φτάνοντας σήμερα τα περίπου 350 δισ. ευρώ.

http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/392172