Φως και σκοτάδι

Πολλοί μιλάνε για κάθαρση του πολιτικού συστήματος και κρίνεται επιτακτική η ανάγκη επιτέλους κάποιοι να πάνε φυλακή, για το κατάντημα στο οποίο έριξαν την οικονομία αυτού του τόπου. Οι πολίτες πλέον, σ’ έναν τόπο που γέννησε την δημοκρατία και την πολιτική τέχνη, τα απαξιώνουν και τα δύο, όπως αυτό καταγράφεται άλλωστε και στις διάφορες έρευνες κοινής γνώμης. Αλήθεια, κάτι τέτοιο δεν το θεωρείτε λυπηρό; Εγώ προσωπικά, θλίβομαι.

Μια τέτοια περίπτωση, κακοδιαχείρησης – σπατάλης – σκανδάλου, όπως θέλετε πείτε την, απασχολεί την επικαιρότητα τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Αναφέρομαι στην περίπτωση του πάλαι ποτέ κραταιού πολιτικά... και παρ’ ολίγον πρωθυπουργό της χώρας, τον κ. Α. Τσοχατζόπουλο. Όλοι ασφαλώς θα έχετε ακούσει για την υπόθεση των υποβρυχίων που πληρώσαμε ως χώρα, που ακόμα δεν έχουν παραληφθεί κι όσα παραλάβαμε… γέρνουν! Η υπόθεση αυτή, ξεκίνησε πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια, την εποχή δηλαδή, που η χώρα μας, έδινε προς τα έξω ένα προφίλ, μιας ταχέως αναπτυσσόμενης υπερδύναμης. Την εποχή δηλαδή, που όλοι βλέπαμε την μίζα να παρελαύνει γύρω μας προκλητικά και την εποχή, που άνθισε το επάγγελμα του αεριτζή. Την εποχή αυτή λοιπόν, έφτασε στο απόγειο της δόξας του και ο επαγγελματίας αυτός της πολιτικής και κανείς δεν τολμούσε να τον αγγίξει.

Τα γράφω όλα αυτά, διότι παρακολουθώντας την χθεσινή του παρουσία στο κοινοβούλιο, το νευρικό μου σύστημα κλονίστηκε. Αλήθεια, εκτός από πτυχίο πολιτικού μηχανικού, ο κ. Τσοχατζόπουλος, διαθέτει και πτυχίο από καμιά διεθνούς φήμης δραματική σχολή και μου διαφεύγει; Τι παράσταση ήταν αυτή…! Τι ταλέντο Θεέ μου…! Ο μακαρίτης ο Κούρκουλος, γιατί μόνο με έναν γόη θα μπορούσε να συγκριθεί ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πως έκανε αυτή την λαμπρή καριέρα, όταν ανάμεσά μας κυκλοφορούσε ο ζεν πρεμιέ Άκης; Ήταν εργώδης η προσπάθειά του, να μας βγάλει όλους τρελούς και ν’ αποποιηθεί των ευθυνών του. Από μικρό εμένα μου μάθανε να προσέχω που βάζω την υπογραφή μου και κάτι άλλο που για να μην ρίξω το επίπεδο του κειμένου αυτού, θα παραλείψω… Πώς να το κάνουμε; Την υπογραφή σου την έβαλες αγαπητέ σύντροφε και μάλιστα φαρδιά – πλατιά, σε μια σύμβαση που έδεσε πισθάγκωνα την ελληνική πολιτεία, χωρίς να υπολογίσεις κανένα κόστος. Σίγουρα, δεν σου ανήκει εξ’ ολοκλήρου το μερίδιο αυτής της πράξης. Σίγουρα, έλαβαν κι άλλοι μέρος μαζί μ’ εσένα σ’ αυτό το πάρτυ. Αντί λοιπόν να δίνεις παραστάσεις μελοδραματικού χαρακτήρα στο ναό της δημοκρατίας, τίμησέ τον για μία φορά έστω, όπως αυτός σε τίμησε και με το παραπάνω και προσέφερε επιτέλους μια υπηρεσία σ’ αυτόν το τόπο. Αντί να προσπαθείς με απειλές και μισόλογα, ότι θα κάψεις κόσμο και το μόνο που σε νοιάζει είναι να μην θιγεί το κύρος του κόμματος που σε ανέδειξε, απέδειξε στην πράξη ποιοι μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε αν μπορείς. Αν δεν το κάνεις, θα θεωρηθείς ένας κοινός συκοφάντης και θ’ αποδείξεις στην πράξη πολλά πράγματα. Αν με την στάση σου συγκαλύψεις και κρύψεις την αλήθεια απ’ όλους εμάς, να είσαι σίγουρος, ότι δεν θα λυπηθεί κανένας αν στην ηλικία που βρίσκεσαι πλέον, διαβείς το κατώφλι της φυλακής. Άρχισε να κελαηδάς και εμείς, παρ’ όλο που μέσα μας γνωρίζουμε ότι οι γάμοι στα Παρίσια με τις μπουμπουνιέρες των εικοσιτεσσάρων καρατίων και τα τσάρτερ της χαράς, πληρώθηκαν από το υστέρημα μας, ίσως σε συγχωρέσουμε. Γιατί μην νομίζεις ότι έχουμε ξεχάσει όλα αυτά. Δεν τα έχουμε ξεχάσει, διότι όταν εσύ με τους ομοίους σου τρώγατε με χρυσά κουτάλια, εμείς, φιλούσαμε κατουρημένες ποδιές για ένα μεροκάματο. Όταν εσείς ανοίγατε τις ακριβές γαλλικές σαμπάνιες, την μία μετά την άλλη και τις πίνατε στην υγειά του κορόιδου του ελληνικού λαού, εμείς χάναμε τα σπίτια μας στον πλειστηριασμό. Άσε λοιπόν τους θεατρινισμούς και τις παραστάσεις κι εξιλεώσου. Μίλα και πες όσα ξέρεις για το πάρτυ που έγινε και που οι σύντροφοί σου μας κατηγορούν ότι ήμασταν κι εμείς καλεσμένοι κι ότι μαζί τα φάγαμε αλλά γνωρίζεις πολύ καλά ότι δεν είναι έτσι.

Τέλος, θα ήθελα να τονίσω κάτι. Βρίσκω έναν απίστευτο συμβολισμό στην περίπτωση της κατοικίας του Α. Τσοχατζόπουλου. Βρίσκεται δίπλα και κάτω από την σκιά του μνημείου που συμβολίζει το μεγαλείο της δημοκρατίας και του πολιτισμού. Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, ένα νόμισμα έχει δύο όψεις. Λέτε να είναι τυχαίο, ότι το σπίτι του πρώην μεγαλοπολιτικού βρίσκεται εκεί. Μήπως βρίσκεται εκεί που βρίσκεται, απέναντι από το λαμπρό οικοδόμημα του Παρθενώνα, συμβολίζοντας το σκότος της μίζας, της κλοπής και των πιο ταπεινών κινήτρων. Κόλαση και Παράδεισος. Ημέρα και νύχτα. Φως και σκοτάδι…

Ναούμης Νικόλαος

Πολιτικός επιστήμονας

www.naoumis-nikos.gr