"Τακίμιασαν οι Αρκούδες με τους Ταύρους στις Αγορές" και παίζουν την Ελλάδα στα Ζάρια. Αν υπάρχουν έντιμοι πολιτικοί, επιτέλους ας μιλήσουν....
Είναι στρουθοκαμηλισμός να θέλουμε να είμαστε στις Αγορές αλλά να μην ξέρουμε και να μην ζητάμε να μάθουμε πως "δουλεύουν".
Μοιάζουμε με αυτόν που θέλει να ταξιδεύει με πλεούμενο στη θάλασσα, αλλά αρνείται πεισματικά να μάθει την τέχνη της ναυσιπλοΐας.
Σκόπιμα οι ιθύνοντες κρατάνε την κοινωνία και κυρίως τους νέους στο σκοτάδι για τους κανόνες που διέπουν την λειτουργία των ντόπιων και ξένων οίκων ενοχής.
Να μην ξέρουν και να μην μάθουν ποτέ οι πολίτες τον τρόπο που επίορκοι πολιτικοί, μας θυσίασαν και μας θυσιάζουν(με το αζημίωτο) ως πρόβατα, στους εβραιόσχημους βωμούς των Αγορών.
Πρώτος διδάξας ο Σημίτης και η Κουστωδία του.
Γ.Δημ
Αρκούδες και ταύροι, ένα ακόμη ψέμα...
Αρκούδες και ταύροι, μία αιώνια διαμάχη που θυμίζει άλλους ανάλογους «αιώνιους» πολέμους. Καλό και κακό, πλούσιοι και φτωχοί, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Ο δυϊσμός δεν λέει πάντα την αλήθεια και πολλές φορές δημιουργεί μεγάλες ψευδαισθήσεις...
Αντιγράφουμε από το περιοδικό Fortune: «Σύμφωνα με το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης (Oxford English Dictionary-OED), ο όρος "αρκούδα" στα χρηματοοικονομικά εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1709 στο λονδρέζικο περιοδικό "Tatler" ως συνώνυμο του short-seller και ενδεχομένως να προέκυψε από τη γνωστή παροιμία, ΄για να πουλήσει το δέρμα της αρκούδας, πριν την πιάσει΄ – που αναφέρεται στους Λονδρέζους ΄χρηματιστές΄ του δέρματος της αρκούδας που συνήθιζαν να προ-πωλούν τα δέρματα, ενώ οι κυνηγοί βρίσκονταν ακόμα στο κυνήγι.
Όσο για την καταγωγή των ΄ταύρων΄ όλες οι εκδόσεις του OED μπορούν να μας ενημερώσουν ότι ο όρος εμφανίζεται αργότερα ΄και ενδεχομένως να προτάθηκε από τις αρκούδες΄ ή από ΄ενθουσιώδεις΄ επενδυτές».
Στην φύση δεν έχουμε δει αρκούδες να παλεύουν με ταύρους. Για την ακρίβεια, ο ταύρος αισθάνεται μάλλον άβολα στο κρύο περιβάλλον της αρκούδας και η αρκούδα δεν θεωρεί καλή ιδέα να αφήσει τα βουνά για να κατέβει στις ζεστές πεδιάδες. Στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας των αγορών, όμως, όλα μπορούν να συμβούν. Μπορείτε να δείτε ευτυχισμένες αρκούδες να απολαμβάνουν το ζεστό ήλιο με ένα ποτήρι βότκα με πάγο στο χέρι ή τους ταύρους να αναζητούν οργισμένοι τα τελευταία οχυρά των αρκούδων στις ψηλές και χιονισμένες βουνοκορφές.
Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται μία τέτοια διαμάχη! Ο πραγματικός πόλεμος στις αγορές είναι μεταξύ των κερδισμένων και των χαμένων. Είναι μεταξύ εκείνων που ελέγχουν τα κλειδιά του «μαγαζιού» και εκείνων που πιστεύουν ότι θα συμμετάσχουν σε ένα τίμιο παίγνιο. Η δήθεν διαμάχη των αισιόδοξων και των απαισιόδοξων δεν είναι παρά μία ακόμη μυθοπλασία που έχει στηθεί πολύ έξυπνα για να κρύψει καλά ένα μυστικό: Στις χρηματιστηριακές αγορές κερδίζουν οι λίγοι και χάνουν οι πολλοί.
Οι επενδυτές πιστεύουν ότι για να κερδίσουν είναι αρκετό να παίρνουν κάθε φορά την θέση εκείνων που φαίνεται να κερδίζουν εκείνη την ώρα τη μάχη. Να μεταβάλλονται σε ταύρους όταν η αγορά καλπάζει ανοδικά και σε αρκούδες όταν η διόρθωση σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Το σωστό είναι ο επενδυτής να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από την ίδια την αγορά. Να σκέφτεται το πώς θα μεταβληθούν οι όροι του παιγνιδιού πριν οι κλειδοκράτορες το αποφασίσουν. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο επενδυτής να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι, υπάρχουν μόνο κερδισμένοι και χαμένοι.
Κι ακόμη χειρότερα, υπάρχουν οι πολλοί που είναι καταδικασμένοι σε ήττα και οι λίγοι που θα πάρουν τα κεφάλια και τα κεφάλαια των χαμένων...
Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει κάποια λέσχη ανθρώπων που να έχει ως αποκλειστικό της αντικείμενο την άνοδο ή την πτώση των αγορών. Κι ούτε πρόκειται να δούμε. Αντίθετα, έχουμε δει πολλές βίλες που έχουν κτιστεί από την αφέλεια των επενδυτών.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
Αντιγράφουμε από το περιοδικό Fortune: «Σύμφωνα με το Αγγλικό Λεξικό της Οξφόρδης (Oxford English Dictionary-OED), ο όρος "αρκούδα" στα χρηματοοικονομικά εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο το 1709 στο λονδρέζικο περιοδικό "Tatler" ως συνώνυμο του short-seller και ενδεχομένως να προέκυψε από τη γνωστή παροιμία, ΄για να πουλήσει το δέρμα της αρκούδας, πριν την πιάσει΄ – που αναφέρεται στους Λονδρέζους ΄χρηματιστές΄ του δέρματος της αρκούδας που συνήθιζαν να προ-πωλούν τα δέρματα, ενώ οι κυνηγοί βρίσκονταν ακόμα στο κυνήγι.
Όσο για την καταγωγή των ΄ταύρων΄ όλες οι εκδόσεις του OED μπορούν να μας ενημερώσουν ότι ο όρος εμφανίζεται αργότερα ΄και ενδεχομένως να προτάθηκε από τις αρκούδες΄ ή από ΄ενθουσιώδεις΄ επενδυτές».
Στην φύση δεν έχουμε δει αρκούδες να παλεύουν με ταύρους. Για την ακρίβεια, ο ταύρος αισθάνεται μάλλον άβολα στο κρύο περιβάλλον της αρκούδας και η αρκούδα δεν θεωρεί καλή ιδέα να αφήσει τα βουνά για να κατέβει στις ζεστές πεδιάδες. Στον κόσμο της εικονικής πραγματικότητας των αγορών, όμως, όλα μπορούν να συμβούν. Μπορείτε να δείτε ευτυχισμένες αρκούδες να απολαμβάνουν το ζεστό ήλιο με ένα ποτήρι βότκα με πάγο στο χέρι ή τους ταύρους να αναζητούν οργισμένοι τα τελευταία οχυρά των αρκούδων στις ψηλές και χιονισμένες βουνοκορφές.
Στην πραγματικότητα δεν υφίσταται μία τέτοια διαμάχη! Ο πραγματικός πόλεμος στις αγορές είναι μεταξύ των κερδισμένων και των χαμένων. Είναι μεταξύ εκείνων που ελέγχουν τα κλειδιά του «μαγαζιού» και εκείνων που πιστεύουν ότι θα συμμετάσχουν σε ένα τίμιο παίγνιο. Η δήθεν διαμάχη των αισιόδοξων και των απαισιόδοξων δεν είναι παρά μία ακόμη μυθοπλασία που έχει στηθεί πολύ έξυπνα για να κρύψει καλά ένα μυστικό: Στις χρηματιστηριακές αγορές κερδίζουν οι λίγοι και χάνουν οι πολλοί.
Οι επενδυτές πιστεύουν ότι για να κερδίσουν είναι αρκετό να παίρνουν κάθε φορά την θέση εκείνων που φαίνεται να κερδίζουν εκείνη την ώρα τη μάχη. Να μεταβάλλονται σε ταύρους όταν η αγορά καλπάζει ανοδικά και σε αρκούδες όταν η διόρθωση σαρώνει τα πάντα στο διάβα της. Αλλά κι αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Το σωστό είναι ο επενδυτής να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από την ίδια την αγορά. Να σκέφτεται το πώς θα μεταβληθούν οι όροι του παιγνιδιού πριν οι κλειδοκράτορες το αποφασίσουν. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει ο επενδυτής να αντιληφθεί ότι δεν υπάρχουν αισιόδοξοι και απαισιόδοξοι, υπάρχουν μόνο κερδισμένοι και χαμένοι.
Κι ακόμη χειρότερα, υπάρχουν οι πολλοί που είναι καταδικασμένοι σε ήττα και οι λίγοι που θα πάρουν τα κεφάλια και τα κεφάλαια των χαμένων...
Μέχρι τώρα δεν έχουμε δει κάποια λέσχη ανθρώπων που να έχει ως αποκλειστικό της αντικείμενο την άνοδο ή την πτώση των αγορών. Κι ούτε πρόκειται να δούμε. Αντίθετα, έχουμε δει πολλές βίλες που έχουν κτιστεί από την αφέλεια των επενδυτών.
Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr
http://www.capital.gr/markets.asp?id=696563
Πηγή:www.capital.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.