Το αδιέξοδο του κ. Χριστόφια...

Ι.Σ. Λάμπρου, Πολιτικός Επιστήμων
Δυστυχώς, στις 15 Ιουνίου 2010 το ατυχές κοινό ανακοινωθέν ενσωματώθηκε στο ψήφισμα 1930 του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ουσιαστικά μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ψήφισμα 1930 αποτελεί πλήγμα εναντίον του ψηφίσματος 186 του Σ.Α. του ΟΗΕ της 4ης Μαρτίου 1964 το οποίο αναγνωρίζει την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως την μόνη νόμιμη κυβέρνηση του κυπριακού κράτους. Το εν λόγω ψήφισμα συνιστούσε μια περηφανή νίκη κατά των τουρκικών επιχειρημάτων περί δήθεν «συνεταιρικής» φύσης του κράτους, λόγω της αποχώρησης των Τουρκοκυπρίων από την κυβέρνηση, την βουλή και τα άλλα όργανά της πριν και κατά την διάρκεια των ταραχών του ιδίου έτους.
Το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος επανήλθε δριμύτερο στην έκθεση του Γενικού Γραμματέως στις 24 Νοεμβρίου 2010, καθιστώντας ολοφάνερο σε όλους ότι το ολίσθημα Χριστόφια ( περί συνεταιρισμού δυο ισότιμων κρατών) δεν ξορκίζεται και αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της όποιας συμφωνίας δεχθεί να υπογράψει ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην δε έκθεση του στις 4 Μαρτίου 2011 ο Γενικός Γραμματέας αφού επαναλαμβάνει ότι το Ανακοινωθέν της 23ης Μαΐου 2008 αποτελεί τμήμα της συμφωνημένης βάσης των συνομιλιών, εκφράζει την ικανοποίηση του διότι τα μέρη σεβάστηκαν την κοινή αυτή βάση εντάσσοντας τις απαράδεκτες προτάσεις των Τουρκοκυπρίων ως ανήκουσες στο συμφωνηθέν πλαίσιο.
Αδιέξοδο
Όλα αυτά είναι γνωστά στον κ. Χριστόφια ο όποιος συνεχίζει να καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες περί συγκλίσεως όταν οι δυο πλευρές κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Ενώ οι Ελληνοκύπριοι μιλούν για ομοσπονδία, οι προτάσεις των Τουρκοκυπρίων στοχεύουν στην συνομοσπονδία. Αποκαλυπτικά επί τούτου είναι όσα δήλωσε ο κ. Ταλάτ τον Μάιο του 2009 στην Καθημερινή: «Από τη στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν δέχτηκε να δημιουργήσουμε μια συνομοσπονδία, για να διατηρήσουμε μια εποικοδομητική ασάφεια, χρησιμοποιούμε τον όρο “Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, με μια διεθνή προσωπικότητα, καθώς και ένα τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος και ένα ελληνοκυπριακό συνιστών κράτος, ίσου καθεστώτος”. Οι προτάσεις των Τουρκοκυπρίων όσο και αν ξενίζουν τον κ. Χριστόφια αποτελούν φυσικό επακόλουθο των δικών του λανθασμένων επιλογών. Ο κ. Χριστόφιας όφειλε να μην συναινέσει στο κοινό ανακοινωθέν και να απορρίψει τις προτάσεις Ταλάτ και Έρογλου. Οι Τούρκοι σιγά αλλά σταθερά αλλάζουν το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού και αυτό φαίνεται από το περιεχόμενο των ψηφισμάτων του ΟΗΕ τα τελευταία χρόνια.
Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν έχει το θάρρος να παραδεχτεί το εγκληματικό λάθος της 23ης Μαΐου 2008. Και όσο δεν το παραδέχεται και δεν αλλάζει πορεία θα βουλιάζει ακόμα βαθύτερα. Αλλά ακόμα και αν ο κ. Χριστόφιας έβρισκε το κουράγιο να αλλάξει πολιτική έστω και τώρα ποια θα ήσαν τα στηρίγματα του; Οι υποστηρικτές του σχεδίου Ανάν κ.κ. Παπανδρέου – Δρούτσας; Το οποιοδήποτε ίχνος αγωνιστικής διάθεσης εκ μέρους των Κυπρίων αδελφών συνθλίβεται από την ελλαδική υποτέλεια… 

Σχόλια