ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ: Να μη χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο.

(Το κείμενο είναι γραμμένο το 2002 και απευθύνεται μόνο σε αριστερούς)
Η πολιτική ανάλυση (γενικά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ) δεν γίνεται με δύο χρώματα: Το μαύρο και το άσπρο. Κάθε ζήτημα αντιμετωπίζεται συγκεκριμένα μέσα στον τόπο και το χρόνο. Δεν μπορούμε να μιλάμε με γενικότητες και ιδεολογικούς..
 αφορισμούς, με σχήματα και «επαναστατικά» κλισέ. Αν ήταν έτσι θα μας αρκούσαν οι πλάκες του Μωυσή.
Και τις παρελάσεις πρέπει να τις αντιμετωπίζουμε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ και όχι εκτός τόπου και χρόνου, στη βάση αφηρημένων ηθικολογιών και ιδεολογημάτων.

Δεν μπορούμε να παρακάμψουμε το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο, να μην διακρίνουμε το ΓΙΑΤΙ σήμερα είναι οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού και τα φερέφωνά τους που επιδιώκουν την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ των παρελάσεων και το πλήρες άδειασμα του κοινωνικού τους περιεχομένου.

Είναι η νεοταξική εξουσία, η καπιταλιστική εξουσία, η οποία θέλει να αφυδατώσει την ΙΣΤΟΡΙΑ και να αφανίσει τις μορφές εκείνες της μαζικής λαϊκής συνείδησης

Μεθοδολογικές παρατηρήσεις.

Πρώτη παρατήρηση. Είναι εύκολο να καταδικάσουμε τα πάντα με τη γενική μας αναφορά σε «επαναστατικές» φόρμες (αφαιρέσεις). Το κράτος, τα κοινοβούλια και τα συνδικάτα είναι αστικοί θεσμοί και ο θεσμός της οικογένειας μέσα στον καπιταλισμό είναι μορφή καπιταλιστικής εξουσίας και το σχολείο και ο στρατός και πάρα πολλά άλλα.

Οι επαναστάτες και η σοσιαλιστική θεωρία δεν τα ακυρώνουν όλα αυτά. Αγωνίζονται μέσα σε αυτά επιδιώκοντας την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας η οποία θα γεμίσει με άλλο περιεχόμενο τούς παραπάνω θεσμούς με απώτερο στόχο τον πλήρη «μαρασμό» του εξουσιαστικού τους ρόλου.

Και αυτός ο υπέρτατος μηχανισμός της καταστολής, το κράτος, δεν μπορεί να καταργηθεί άμεσα. Πρέπει να δημιουργηθούν οι οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις του μαρασμού του (Λένιν: «Κράτος και Επανάσταση»).

Ο αριστερός, σεχταριστικός δογματισμός διακρίνει μόνο δύο χρώματα. Κηρύσσει τον ανελέητο πόλεμο εναντίον των καπιταλιστικών θεσμών, δίχως να νοιάζεται ούτε για την ιστορική διαδικασία, ούτε για το πώς και το τι θα αντικαταστήσει τους καπιταλιστικούς θεσμούς. Σκέτος μηδενισμός!!!

Το χειρότερο, όμως, είναι άλλο: Οι δογματικοί και οι σέχτες δεν μπορούν να διακρίνουν το υποκείμενο: Ποιος προωθεί την κατάργηση και την άλωση των ιστορικών θεσμών.
Το ποιος, το πώς και το γιατί είναι το αφετηριακό σημείο ανάλυσης για έναν επαναστάτη.

ΣΗΜΕΡΑ την κατάργηση των παρελάσεων, της οικογένειας και όλων των μορφών της κοινωνικής συλλογικής συνείδησης, δεν τα θέτει ούτε αποτελούν αιτήματα κανενός λαϊκού κινήματος.

Όλα αυτά τίθενται από τον ίδιο τον καπιταλισμό στη βάση των υπερεθνικών του συμφερόντων, από τα καθεστωτικά κόμματα, τα «αριστερά» δεκανίκια και τις επιδοτούμενες «εστίες»!!!

Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να τεθεί μεθοδολογικά είναι: Από ΠΟΙΟΥΣ τίθενται όλα αυτά, το ΓΙΑΤΙ και το πώς

Δεύτερη παρατήρηση. Ο καπιταλισμός σήμερα στην υπερεθνική ιμπεριαλιστική του λειτουργία δεν θέλει τα έθνη- κράτη και ουδεμία μορφή συλλογικής συνείδησης και παράδοσης: Ούτε εθνικά κοινοβούλια, ούτε εθνικό στρατό, ούτε οικογένεια, ούτε τη θρησκεία (ιδιαίτερα την Ορθοδοξία), ούτε παραδόσεις, ούτε εθνικές παρελάσεις, ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ κοινωνικού και πνευματικού ιστού, ακριβώς γιατί τέτοιες μορφές αποτελούν την έκφραση συλλογικής λαϊκής συνείδησης και κοινωνικής συνοχής.

Η Νέα Τάξη θέλει να διαλύσει και να αλώσει τα ΠΑΝΤΑ. Να μεταβάλλει την κοινωνία σε αγέλη ατόμων χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορία, χωρίς όλες αυτές τις προαιώνιες κατακτήσεις των λαών που πραγματοποιήθηκαν μέσα από αιματηρούς αγώνες και «σημάδεψαν» τη λαϊκή συνείδηση.

Εμείς, λοιπόν θα συμμαχήσουμε με αυτή την καπιταλιστική βαρβαρότητα στο όνομα των αφηρημένων δογμάτων; Να γιατί παγιδεύτηκε ο αριστερός, σεχταριστικός δογματισμός στο άρμα της Νέας Τάξης και αποτελεί σήμερα την «αριστερή» μαγκούρα του υπερεθνικού κεφαλαίου, χωρίς μάλιστα οι περισσότεροι να το έχουν και συνειδητό.

Τρίτη παρατήρηση. Η κατάργηση του εθνικού κράτους, των δομών, θεσμών και λειτουργιών τους από την ίδια την αστική τάξη (κυρίαρχη σήμερα δεν είναι η εθνική, αλλά η υπερεθνική, ο πλανητικός ιμπεριαλισμός, η Νέα Τάξη, ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΥΤΟ) αποτελεί ΓΙΓΑΝΤΙΑ οπισθοδρόμηση και ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ από το σοσιαλισμό.

Εδώ, το πρώτο καθήκον που απορρέει είναι η υπεράσπιση των κοινωνικών, πολιτικών και εθνικών κεκτημένων: το εθνικό κράτος είναι ένα ιστορικό κεκτημένο της ανθρωπότητας.

Οι αριστεροί, σήμερα, χάνουν το δάσος πίσω από το δέντρο. Βλέπουν ως απειλή τις «εθνικές» αντιστάσεις, ανακαλύπτουν ξαφνικά το σκοταδισμό της Εκκλησίας, το μιλιταριστικό τελετουργικό των παρελάσεων κλπ.

Έρχονται σήμερα όλες οι καθεστωτικές δυνάμεις του άκρατου νεοφιλελευθερισμού (από το Σημίτη, τον Ανδριανόπουλο, το Μάνο και τους «αριστερούς» φωταδιστές), να μας παραδώσουν μαθήματα αντιθρησκευτικά, αντιεθνικισμού και αντιρατσισμού. Και στην ουρά τους κάποιοι ντούροι «επαναστάτες», οι οποίοι (όσοι δεν είναι εγκάθετοι) δεν βάζουν το μυαλουδάκι τους να σκεφτεί το τι έγινε και μετατράπηκαν οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε υστερικούς εχθρούς της Εκκλησίας, του εθνικισμού, του ρατσισμού των παρελάσεων κ.λπ; Τι έγινε και όλες αυτές οι δυνάμεις προωθούν σαν πολιτικό αίτημα όλες τις διαστροφές της σήψης του καπιταλισμού που διαλύουν τις κοινωνίες;

Τέταρτη παρατήρηση. Οι εθνικές παρελάσεις είναι ένας θεσμός του εθνικού κράτους, το απόσταγμα τις ηρωικής ιστορίας ενός λαού. Η κυρίαρχη τάξη τις ενσωμάτωσε αναμφίβολα στους μηχανισμούς των δικών της ιδεολογικών λειτουργιών και τις εμπορεύτηκε προκλητικά, ιδιαίτερα οι δικτατορίες. Γι’ αυτό και προκαλούν σε ένα κόσμο της Αριστεράς, που διώχτηκε από το καθεστώς, κάποια δικαιολογημένη απέχθεια.

Αυτή την απέχθεια επιχειρούν να εκμεταλλευτούν και σήμερα αυτοί που μέχρι χθες τις είχαν στο ιδεολογικό-πολιτικό οπλοστάσιό τους.

Σήμερα οι εθνικές παρελάσεις είναι ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΕΣ μνήμες για την αστική τάξη. Και το σπουδαιότερο, μέσα στον επιθετικό ισοπεδωτισμό της νεοταξικής ομοιομορφίας, οι παρελάσεις βελονιάζουν τα αντανακλαστικά των αντιστάσεων, απελευθερώνουν τα ενεργητικά στοιχεία της παράδοσης και του πολιτισμού ενός λαού, σηματοδοτούν αγωνιστική συνεκτικότητα.

Ας μη χάνουμε λοιπόν και εδώ το δάσος πίσω από το δέντρο.

Η υποκρισία όλων αυτών που τόσο καθυστερημένα και όψιμα ανακάλυψαν το ΜΕΓΑ (!) κίνδυνο των παρελάσεων φαίνεται από πολλά:

α). συμμετέχουν ενεργητικά σε κάθε μηχανισμό του καθεστώτος: Από το κράτος, τα κόμματα, τα συνδικάτα, τα ΜΜΕ, μέχρι τα ποικίλα πνευματικά ιερατεία…

β). Σιωπούν σκανδαλωδώς για όλα τα μεγάλα, καυτά και ουσιώδη ζητήματα και κτυπούν λυσσωδώς ό,τι παραπέμπει σε εθνικές παραδόσεις και μνήμες.

γ). Χειροκροτούν όλες τις ιμπεριαλιστικές παρελάσεις και όλες τις «παρελάσεις» των ποικίλων νεοταξικών διαστροφών: Τις παρελάσεις-φιέστες των αθλητικών ταυρομαχιών και των Ολυμπιακών Αγώνων, τις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων και κάθε κοινωνικής και ψυχολογικής διαστροφής…

δ). Τις παρελάσεις των αλλοδαπών εισβολέων και παρανόμων τις νομιμοποιούν και τις υμνολογούν, καθώς και τις ποικίλες παράνομες απαιτήσεις και καταλήψεις του κατευθυνόμενου μουσουλμανικού φανατισμού (αυτό προστέθηκε σήμερα)…

Οι υποκριτές και φαρισαίοι ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ μόνο εναντίον των εθνικών παρελάσεων, εναντίον κάθε εκδήλωσης που ενσωματώνει ιστορικές μνήμες και πολιτισμικές αξίες.

Με άλλα λόγια εξεγείρονται ενάντια σε ό,τι είναι στο στόχαστρο της Νέας Τάξης.

Τελευταία παρατήρηση. Τέλος ακούγεται και το «επιχείρημα»: «έχουμε σοβαρότερα πράγματα, με τις παρελάσεις θα ασχολούμαστε κάθε χρόνο»;;;

Κι εδώ επιχειρείται το αναποδογύρισμα της πραγματικότητας. Η ελληνική κοινωνία και ο λαός δεν έθεσαν, ούτε θέτουν, θέμα παρελάσεων. Αυτά τα ζητήματα τα θέτουν επιμόνως και πιεστικά, οι «εκσυγχρονοστές» οι εντολοδόχοι και τα φερέφωνα του καθεστώτος. Είναι αυτοί, που χρόνια τώρα, ωρύονται, χωρίς να τα έχει θέσει η κοινωνία, κατά των παρελάσεων κατασκευάζοντας «γεγονότα» και «επεισόδια»!!!

Δεν μπορεί να μην αμυνθείς σε τέτοιου είδους επιθέσεις, λέγοντας: «δεν βαριέσαι δεν είναι σημαντικό πρόβλημα»!

Είναι σημαντικότατο. Γιατί μέσα από τέτοιες επιθέσεις κατάργησης «μερικών» ή «ασήμαντων» προβλημάτων οδηγούμαστε στην πλήρη κατάργηση και άλωση όλων των κεκτημένων.

Οι τακτικές ήττες οδηγούν στη στρατηγική ήττα. Μέσα από αυτές τις τακτικές ήττες, αν δεν αντιδράσουμε, θα οδηγηθούμε στην αποδοχή του νεοταξικού ολοκληρωτισμού: Στην πλήρη άλωση της εθνικής μας υπόστασης και ταυτότητας….

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=26716#26716

 

Το είδαμε ΕΔΩ