Πριν μερικούς μήνες έρχεται η κόρη μου από το σχολείο και μου λέει, μπαμπά, άκουσες το καινούργιο σύνθημα; Όχι της λέω, τι λέει; Μου απαντά: καφέ, σουβλάκι, Κολωνάκι.
Αυτό μου λέει αντιπροσωπεύει την καινούργια γενιά.
Αυτές οι λέξεις μου κόλλησαν στο πίσω μέρος του μυαλού μου για πολύ καιρό. Προσπαθούσα να καταλάβω πως τα παιδιά της 6ης δημοτικού επινόησαν ένα τέτοιο σύνθημα. Ξαφνικά λοιπόν μια μέρα το συνειδητοποίησα. Η απάντηση έχει δυο σκέλη:
Το πρώτο είναι ότι τα βασικά προβλήματα τα παιδιά σήμερα τα έχουν λύσει. Οι μέρες του “ψωμί, παιδεία, ελευθερία” είναι παρελθόν. Σήμερα τα παιδιά είναι χορτασμένα, δωρεάν σχολεία υπάρχουν παντού (για την ποιότητα το συζητάμε) και βέβαια έχουν και ελευθερία. Τουλάχιστον όσον αφορά την ελευθερία, δεν θα σε βάλει κανείς πλέον φυλακή (τώρα που και που καμία δολοφονία κάποιου blogger είναι άλλο θέμα). Το δεύτερο και πιο σημαντικό θέμα είναι, για ποιο λογο να νοιάζονται για οτιδήποτε τα σημερινά παιδιά; Ας το αναλύσουμε λίγο.
Τι μας λέει σήμερα ένας μισθός των 700 ευρώ; Τι μας λένε οι συλλογικές συμβάσεις; Οι συλλογικές συμβάσεις μας λένε ότι δεν υπάρχει λόγος να νοιάζεσαι για το τίποτα. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσεις για το παραπάνω, διότι ότι και να κάνεις, τα ίδια λεφτά θα πάρεις.
Όσον αφορά τον μισθό των 700 ευρώ, δεν είναι κίνητρο για να δουλέψει κανένας. Τα €700 είναι λεφτά επιβίωσης. Κάποιος που παίρνει 700 ευρώ δεν ξυπνάει το πρωί με όρεξη για δουλειά. Ναι μεν θα πάει για δουλειά, αλλά μην περιμένεις χαμόγελο, μην περιμένεις απόδοση και μην περιμένεις παραγωγικότητα. Οποιαδήποτε δουλειά πληρώνει 700 τον μήνα θα αντιμετωπιστεί από τον κάθε εργαζόμενο (και δικαιωματικά να τονίσω) ως αγγαρεία.
Για να προσδοκά κανείς ένα χαμόγελο από τον οιονδήποτε εργαζόμενο, θα πρέπει ο μισθός να είναι τουλάχιστον €1.500 τον μήνα. Για να περιμένει κάποιος ο εργαζόμενος να σκεφτεί τι θα κάνει αύριο, να πάρει τηλέφωνο έναν συνάδελφο το βράδυ για την αυριανή μέρα και να κάνει έρευνα το βράδυ στο σπίτι του (για θέματα της δουλειάς) και να είναι παραγωγικός, θα πρέπει να πληρώσεις €2500+.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν βγαίνουν οι εργοδότες για να μπορούν να πληρώσουν αυτά τα λεφτά. Η οικονομία αυτή δεν είναι καινοτόμα για να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Δυστυχώς, οι περισσότεροι εργοδότες και να ήθελαν, δεν μπορούν να πληρώσουν αυτά τα λεφτά.
Τα 30 χρόνια κρατισμού, ρουσφέτια, διαφθορά, δοσοληψίες, σκάνδαλα και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί (να μην αναφέρω την πρόσφατη πτώχευση του κράτους) δεν έχουν αφήσει τίποτα για την νέα γενιά. Οι σημερινοί πολιτικοί, συνδικαλιστές, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες και κάθε λογής λαμόγιο έχει δανειστεί λεφτά που θα πρέπει να πληρώσουν αυτά τα παιδιά στο μέλλον, και τα έχουν φάει όλα μέχρι cents και ακόμα παραπάνω.
Άρα τι μα λένε τα παιδιά της 6ης δημοτικού;
Μας λένε δεν βαριέσαι, μας λένε ότι δεν τους νοιάζει τίποτα και μας λένε ότι δεν αξίζει να προσπαθήσω. Μας λένε ότι δεν τους ενδιαφέρει η πολιτική, δεν τους ενδιαφέρει το τι λέμε, τι κάνουμε και έχουμε βαρεθεί τα ψέματα.
Τι νόημα έχει να προσπαθήσει σήμερα ένα παιδί και να σκοτωθεί στη δουλειά όταν ξέρει ότι θα πάρει μισθό πείνας; Τι σύνταξη μπορεί τα σημερινά παιδιά να προσδοκούν; Ακόμα και οι πέτρες ξέρουν ότι οι μελλοντικές συντάξεις θα είναι της πείνας.
Αν δεν γίνει ένα γρήγορο κούρεμα επί τους ελληνικού χρέους (50% όπως έχω πει), τι να περιμένει αυτή η γενιά; Από τώρα και μέχρι εκεί που βλέπει το μάτι μας, η σημερινή κατάσταση δεν θα αλλάξει. Για ποιο λόγο να προσπαθήσουν και να δουλέψουν και να ματώσουν; Τα περί θα πιάσουν τόπο οι θυσίες μας ο κύριος πρωθυπουργός να τα πει αλλού.
Η Ελλάδα έχει καταντήσει ένας απέραντος σκουπιδότοπος, με πρόχειρες χωματερές διασκορπιζόμενες σε όλη τη χώρα. Και δυστυχώς δεν είναι μονο τα σκουπίδια που βρωμάνε. Βρωμάνε οι πολιτικοί και οι πάντες που έχουν σκοτώσει τις πιθανότητες της νέας γενιάς σε ένα καλύτερο αύριο.
Τα παιδιά νομίζω το έχουν καταλάβει αυτό και θέλουν να ζήσουν σήμερα διότι το αύριο είναι επισφαλές. Ποιος ξέρει τι Γολγοθά θα αντιμετωπίσουν όταν μεγαλώσουν.
Την ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση την έχει η σημερινή γενιά και η σημερινή γενιά πρέπει να δώσει τις λύσεις. Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ότι πρέπει να καταργηθούν οι παχουλές συντάξεις ορισμένων και ορισμένοι άλλοι πρέπει να πάνε φυλακή. Δυστυχώς, δεν βλέπω ενέργειες τέτοιες που θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο... τουλάχιστον στις σημερινές πολιτικές ηγεσίες.
Το αν τα σημερινά παιδιά δικαιολογούνται στο να τους έχουν όλους γραμμένους και να μην νοιάζονται για τίποτα θα το δείξει η ιστορία. Εγώ όμως από την μεριά μου κατανοώ το γιατί. Εμπρός λοιπόν όλοι μαζί, καφέ, σουβλάκι, Κολωνάκι!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.