Κεντροδεξιά η «μεσαίος χώρος»;

του ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΥ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ
τ. υπ. βουλευτή Ν.Δ. Αχαΐας
Ούτε το ένα, ούτε το άλλο η μήπως συμπληρωματικά και τα δύο μαζί ;
Μάλλον όμως σκέτα Νεοδημοκρατικά νομίζω πως είναι τελικά η πιο σωστή και καθαρή απάντηση στην περιρρέουσα αυτή ανόητη ερώτηση, έτσι όπως η ιδρυτική μας διακήρυξη από το 1977 αποσαφήνισε και που φυσικά δεν χρειάζεται νεοαιρετικές διαφοροποιήσεις και παρά φύση διλήμματα στα νοήματά της.
Γι αυτό και πιστεύω πως πρέπει να σταματήσουμε πλέον να ψαχνόμαστε κάθε τόσο στα βαθειά ιδεολογικά μας μήπως και βρούμε, ερμηνεύσουμε και θεραπεύσουμε τις αιτίες της ήττας της 4ης Οκτωβρίου για να χαράξουμε τους νέους δρόμους, αφού για την παρακμή και την συντριβή δεν μας έφταιξαν ούτε οι ιδέες μας, ούτε οι όποιες επιμειξίες τους, αλλά μόνον ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΕΦΤΑΙΞΑΝ.

Οι «δικοί» μας κομματικοί-κυβερνητικοί άνθρωποι, που στην άσκηση των καθηκόντων τους αντί να παντρέψουν το χρέος με την ιστορία και το αύριο, παγιδεύτηκαν μακάριοι και ευδαίμονες στο ανόητο και ανήθικο «σήμερα» των ευκαιριών, της ματαιοδοξίας, του πλουτισμού και της ξιπασιάς και ανενόχλητοι έγιναν μόδα που μπόλιασε και άλλους υγιείς ιστούς της κοινωνίας.

Γι αυτό λοιπόν όσοι τελευταίως και για το δήθεν βαθυστόχαστο κουκούλι τους επανέρχονται με βερμπαλιστικές ιδεολογίζουσες αναλύσεις και με βαρύγδουπα άρθρα-μανιφέστα πολυλογώντας με τα αυτονόητα, ας καταλάβουν πως αυτό που κρίσιμα και περισσότερο παρά ποτέ χρειάζεται και η Νέα Δημοκρατία και η κοινωνία είναι πεντακάθαρες δεξαμενές εσωτερικού πολιτικού ήθους και μια νέα ιδεολογική και πολιτική αισθητική και αυτοεκτίμηση χωρίς άλλα μαζοχιστικά και διχαστικά αυτομαστιγώματα.

Δεξαμενές και κολυμπήθρες εσωπαραταξιακού ήθους έχει λοιπόν ανάγκη η Νέα Δημοκρατία που θα αποτοξινώσουν την παράταξη από τα ελαττώματα του τεράστιου ΕΓΩ του καθενός μας και επίμονα και βασανιστικά θα μεγιστοποιήσουν το εσωκομματικό μας ΕΜΕΙΣ, κατακτώντας και μονιμοποιώντας τον αμοιβαίο εσωτερικό σεβασμό, την αξία και την σύνθεση, κυρίως όμως την συντροφικότητα που μας λείπει πολύ.

ΕΜΕΙΣ λοιπόν είναι το πρόταγμα στο νέο δύσκολο δρόμο μας.

ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ, χωρίς εγωισμούς, κουτοπονηριές και μπαμπεσιές μεταξύ μας, εμείς χωρίς φλυαρίες, κολακείες, ρουφιανιές και χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, εμείς χωρίς ιδιοτέλειες, κομπασμούς και παρείστικα σύνδρομα, εμείς χωρίς συντροφικές χαιρεκακίες και τραχιά ένστικτα αυτοσυντήρησης.

ΕΜΕΙΣ, που σπουδαίοι σαν μονάδες μπορούμε να γίνουμε σπουδαιότεροι σαν πολιτικό σύνολο και πολύ πιο δημοκρατικοί, ταπεινοί και ευπροσήγοροι με το λαό και τους συμμαχητές μας.

ΕΜΕΙΣ, που για να γίνουμε πάλι περισσότεροι πρέπει να γίνουμε καλύτεροι από πριν.

Δύσκολη θα ισχυριστούν κάποιοι η μετάλλαξη.

Ναι, δύσκολη γιατί και κόπο και χρόνο θέλει η προσπάθεια, όπως και η κάθε νέα δημιουργία.

Σίγουρα όμως η κρίσιμη συγκυρία που την απαιτεί και την χρειάζεται θα την επιβάλλει στο χρόνο και συνάμα θα αποβάλλει τους επιτήδειους καιροσκόπους και κερδοσκόπους των ιδεών μας που μας έφτασαν ως εδώ.

Όπως την απαιτεί και την χρειάζεται και η ως πριν λίγο καταφρονημένη βάση αυτής της περήφανης παράταξης, που απρόσμενα της έτυχε η πολύ μεγάλη ευθύνη αυτή η ίδια, πληγωμένη αλλά ελεύθερη και συνειδητοποιημένη να εκλέξει και να στηρίζει με πανίσχυρη αποφασιστικότητα τον νέο Πρόεδρο μας Αντώνη Σαμαρά, έχοντας σφυρηλατήσει και χαλυβδώσει μαζί του την αναγκαία ενότητα και ομοψυχία για τους νέους καλύτερους αγώνες.

Αγώνες για μια Νέα Δημοκρατία στην απόλυτα αποκλειστική υπηρεσία του λαού και του τόπου.

Ας γίνει λοιπόν η ήττα της αποφράδας 4ης Οκτωβρίου 2009 και τα αίτια της, σταθερή αφετηρία πολιτικής περισυλλογής για το νέο ελπιδοφόρο ξεκίνημα αναγέννησης και ανασυγκρότησης αυτής της παράταξης, που έρχεται από μακριά αλλά και μακρύ ακόμα δρόμο Εθνικής και δημοκρατικής προσφοράς έχει μπροστά της.

Το αξίζουν οι ιδέες και η ιστορία της, το απαιτούν και το μπορούν οι οργανωμένοι αγωνιστές της, το εγγυάται ο πρόεδρός της Αντώνης Σαμαρά, θα το χρειαστεί πάλι η κοινωνία και η πατρίδα..

Και για τον επίλογο, ας τελειώσουμε πια με όλους αυτούς τους…λογιοτατίζοντες «μεσαιοχωρίτες» και «καθαροχωρίτες» γιατί μόνον ζημιά κάνει η κουβέντα.

Ας κοιτάξουμε κατάματα το λαό και τα προβλήματα που του σωρεύει η άδικη και επικίνδυνη κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου και ας καταλάβουμε πως το ζήτημα δεν είναι να γίνουμε πάλι μια άλλη δική μας κυβέρνηση, αλλά μια χρήσιμη, δημοκρατική και πατριωτική νέα κυβέρνηση, που ΝΑΙ, μπορεί να βγάλει τον τόπο από την παρακμή.

Και όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. 
 

Σχόλια