Οι δημοσιογράφοι και το λαϊκό αίσθημα.

Ο Κλεισθένης γράφει.

Η δημοσιογραφία έχει σαν σκοπό την ενημέρωση των πολιτών είτε κοινοποιώντας ειδήσεις είτε καταγγέλλοντας τα κακώς κείμενα είτε σχολιάζοντας.

Ο δημοσιογράφος οφείλει να είναι όσο το δυνατόν αμερόληπτος και αντικειμενικός. Είναι όμως;

Παρακολουθώντας όμως κυρίως τα δελτία των καναλιών (όπου έχουμε και εικόνα του δημοσιογράφου) διαπιστώνουμε ότι οι περισσότεροι κάνουν τα εντελώς αντίθετα. Παραπληροφορούν, μεροληπτούν και σχολιάζουν θετικά ή αρνητικά ανάλογα με ποιον θέλουν να εξυπηρετήσουν. Έχει ειπωθεί ότι μερικοί δρουν κατ’ εντολή, «αυτόν χτύπα τον ανελέητα» ή «αυτόν μην τον ενοχλείτε» ή «αυτόν υμνήστε τον».

Τελευταία οι ασχολούμενοι με τα οικονομικά θέματα (που μας καίνε) αναλύουν όχι με κριτήρια ενημέρωσης αλλά με κριτήρια εξυπηρέτησης των πολιτικών της εκάστοτε κυβέρνησης ή ανάλογα της εκάστοτε αντιπολίτευσης.

Μερικοί δε απ’ αυτούς δείχνουν σαν να χαίρονται με τα όσα σκληρά και αντιλαϊκά μέτρα λαμβάνονται σε βάρος των πολιτών.

Ακόμη υπάρχουν και κάποιοι που σχολιάζουν απροκάλυπτα υμνώντας κάποιο κόμμα ή κάποιον πολιτικό ή κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία.

Το χειρότερο γίνεται όταν παίρνουν συνέντευξη από τον πολιτικό που συμπαθούν ή υποστηρίζουν.

Επειδή μερικοί πολιτικοί δεν έχουν τη δυνατότητα να απαντούν όπως πρέπει τους διευκολύνουν κάνοντας ένα πρόλογο πριν την ερώτηση βάζοντας έτσι την πρέπουσα απάντηση στο στόμα του συνεντευξιαζόμενου.

Αν κατά λάθος ο πολιτικός απαντήσει με όχι επιθυμητό τρόπο ξανακάνουν πρόλογο και ξαναρωτούν για να διορθώσει ο πολιτικός την απάντησή του.

Αν ο πολιτικός δεν είναι της αρεσκείας τους τον διακόπτουν συνεχώς και αν τα λεγόμενα του πολιτικού δεν τους αρέσουν αλλάζουν θέμα.

Μία απ’ τις συνηθέστερες ηθελημένες διαστρεβλώσεις (γίνεται κυρίως στον τύπο) είναι η επιλεκτική παρουσίαση μέρους των όσων έχει πει κάποιος με επιδίωξη-αποτέλεσμα την αλλοίωση του νοήματος.

Έχουμε και παραδείγματα «καβαλήματος του καλαμιού» με φραστικές επιθέσεις και βαρείς χαρακτηρισμούς κατά πολιτικών και πολιτών που τολμούν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα ή την αντικειμενικότητά τους.

Πολλοί διαμορφώνουν «πολεμικό» κλίμα (κυρίως στα κανάλια) ανάμεσα στους συνομιλητές για την «καταραμένη» τηλεθέαση.

Πολλές φορές οι συμπεριφορές των τηλεδημοσιογράφων μας εξοργίζουν τόσο ώστε αν δεν λυπόμαστε το κόστος αντικατάστασης θα σπάζαμε όλοι τις τηλεοράσεις.

Δημοσιογράφος που αρνείται να ακολουθήσει τα παραπάνω ασκώντας καλή και αντικειμενική δημοσιογραφία απορρίπτεται απ’ το σύστημα γιατί «χαλάει την πιάτσα».

Η απαξίωση της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα ειδικότερα τα τελευταία χρόνια είναι τόση ώστε το σύνθημα «αλήτες ρουφιάνοι   δημοσιογράφοι» το φωνάζουν σε κάθε διαδήλωση. Οι έντιμοι και σωστοί πάντως χαίρουν της αποδοχής και του σεβασμού των Ελλήνων μόνο που είναι πολύ λίγοι. Η απόλυση δημοσιογράφου γιατί έκανε έντιμα και αμερόληπτα τη δουλειά του (δεν είναι πολλοί) είναι τίτλος τιμής.

http://ideopigi.blogspot.com/2011/01/blog-post_7613.html