Ας αναζητήσουν ψήφους στις λαϊκές αγορές

Γράφει ο
Νίκος Γιαννιός

Πράγματι. Συμφωνώ με το άρθρο της Σοφίας Βούλτεψη στην «Ελεύθερη Ζώνη». Τα καλλωπιστικά φυτά χρειάζονται ψήφους και για τον λόγο αυτό χαϊδεύουν αυτιά και δεν νοιάζονται για τον τόπο. Έτσι έγινε και με την δειλή απόπειρα ελαφράς τροποποίησης του επαίσχυντου νόμου που αφορά στην εκτός σχεδίου πόλεως δόμηση, από την κυρία υπουργό Περιβάλλοντος. Μην ακουμπάτε κύριοι τα απανταχού της Ελλάδος οικοπεδάκια των τεσσάρων στρεμμάτων. Μην ακουμπάτε τα ψηφουλάκια μας.
Έχουμε κάνει την Ελλάδα, με αυτόν τον άθλιο νόμο μια απέραντη ενιαία πόλη. Διασχίζεις την χώρα και δεν κάνεις ούτε χιλιόμετρο χωρίς να συναντήσεις βίλα ή τσαντίρι. Διασχίζεις όλη την Ευρώπη με τραίνο ή αυτοκίνητο και χαίρεσαι το πράσινο ενώ κάθε τόσο συναντάς καθαρά και νοικοκυρεμένα χωριά, με σαφές όριο, πέραν του οποίου δεν υπάρχει κτισμένο τίποτε άλλο.

Αυτό το «εκτός σχεδίου πόλεως δόμηση» είναι ένα μοναδικό και αποκλειστικής ελληνικής επινόησης εφεύρημα, το οποίο εξυπηρέτησε σε βάθος χρόνου και εξακολουθεί να εξυπηρετεί, διαφορετικές και ετερόκλητες επιδιώξεις και πελατειακές εξαρτήσεις.

Πράγματι η πρώτη άθλια επιδίωξη (εξ ου και άθλιος ο εν λόγω νόμος) θεσμοθετείται μαζί με το διάταγμα που αναφέρεται στους προ του 1923 υπάρχοντες οικισμούς, το οποίο εξακολουθεί ακόμη και στις μέρες μας να ευρίσκεται σε ισχύ. Πήραν τότε στις μεγάλες πόλεις όσους πρόσφυγες εχρειάζοντο για εργάτες και τους υπόλοιπους τους έσπειραν στην ύπαιθρο. Προσέξτε όμως, στην ύπαιθρο αλλά όχι στα χωριά. Τα χωριά τα περιχαράκωσαν με μια κόκκινη μολυβιά έξω από την οποία δεν μπορούσε να κτισθεί τίποτε. Δεν υπήρχαν λοιπόν στα χωριά νέα οικόπεδα για να φτιάξουν ένα καλύβι οι πρόσφυγες της υπαίθρου.

Αντί του ορθού, του λογικού και ανθρώπινου προτιμήθηκε τότε η ευφυής δόμηση εκτός σχεδίου πόλεως. Χτίστε κύριοι στα χωράφια που σας δώσαμε, σε όσους δώσανε ή στην ερημιά ή όπου βρείτε τέλος πάντων να πάρετε γη αρκεί το οικόπεδο να είναι τέσσερα στρέμματα, ώστε να μην δημιουργηθούν νέα χωριά. Και τότε αυτιά χαϊδεύανε. Ηλίθιοι πολιτικοί άνδρες ξερίζωσαν τότε τους ανθρώπους από τις πατρίδες τους και δεν τους θέλανε εδώ μέσ’ στα χωριά για να μην διαταράξουν την υπάρχουσα ισόρροπη λειτουργία των μικρών κοινωνιών. Ντροπή μας.

Ο νόμος στη συνέχεια τροποποιείται τρεις φορές και περιορίζει την αρτιότητα των οικοπέδων αρχικώς στα δύο (2) στρέμματα και στη συνέχεια στα 1.250 τμ, για να καταλήξει στα 750 τμ. υπό τον όρο το οικόπεδο να έχει πρόσωπο επί δημοσίας οδού ή επί σιδηροδρομικής γραμμής. Και καλά θα πεις. Πρόσωπο επί δημοσίας οδού το καταλαβαίνω. Έχει κάποια λογική. Θα μπορεί πχ. ο ιδιοκτήτης να πάει στο σπίτι του χωρίς να χρειάζεται να φτιάξει νέο δρόμο. Θα μπορεί να φτιάξει και κανένα μαγαζί να εξυπηρετεί τους περαστικούς. Το πρόσωπο όμως στη γραμμή του τραίνου πια σκοπιμότητα εξυπηρετεί; Θα παίρνει ο ιδιοκτήτης το τραίνο να πάει στο σπίτι του ή θα φτιάξει μαγαζί για τους επιβάτες.

Είναι προφανές ότι οι τροποποιήσεις αυτές εξυπηρέτησαν το όνειρο της εξοχικής κατοικίας. Όσοι δεν είχαν σπίτι στο χωριό μπορούν πια να φτιάξουν σπίτι στο χωράφι του παππού ή στο γειτονικό δάσος. Είναι απίστευτη η ηλιθιότητα που μαζί με την υποκρισία νομοθέτησαν για να καταστρέψουν τον τόπο μας. Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη. Γέμισε η ύπαιθρος επαύλεις και τσαντίρια. Μπετόν παντού. Στα χωράφια, στα δάση στις ακτές. Μεγάλα τμήματα των κάμπων παύουν να καλλιεργούνται. Τα δάση καίγονται για να γίνουν οικόπεδα και οι ακτές φράζονται με συρματοπλέγματα. Σε κάποιες περιοχές κτίζονται ολόκληρες πόλεις χωρίς υποδομές και χωρίς καμία πρόβλεψη.

Τον νόμο αυτόν τον κήρυξε άκυρο κάποιος θαρραλέος αρεοπαγίτης επί επαράτου, δυστυχώς όμως επανήλθε τότε με ειδική ρύθμιση σε ισχύ. Το ζητούμενο δεν είναι η αύξηση της επιφανείας της αρτιότητας των οικοπέδων αλλά η κατάργηση αυτού του καταστρεπτικού νόμου μαζί με την επέκταση των ορίων των οικισμών και των σχεδίων πόλεως, που θα δώσουν σε όλους την δυνατότητα να αποκτήσουν οικόπεδο προς δόμηση για οποιαδήποτε ανάγκη τους.

Φτάνει πια. Οι εθνοπατέρες ας αναζητήσουν ψήφους στις λαϊκές αγορές όπου οι ντομάτες που περισσεύουν είναι μαλακές, γιατί πιο πέρα έχει πέτρες που πονάνε.

http://www.elzoni.gr/html/ent/941/ent.5941.asp