του Κώστα Ροδινού
Αν το 2010 ήταν το έτος της αποκάλυψης, με την πλήρη απομυθοποίηση του ΠΑΣΟΚ και του κ. Παπανδρέου, μπορεί το 2011 να αποτελέσει την απαρχή της ανάκαμψης;
Αν το 2010, «πιάσαμε πάτο», μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι το 2011 θα πούμε «ως εδώ και μη παρέκει» και θα αποφασίσουμε να ξεφύγουμε από το θανατηφόρο εναγκαλισμό του μνημονίου;
Αν το 2010, γνωρίσαμε έναν νέο αρχηγό, μπορεί αυτός το 2011 να γίνει ο ηγέτης που θα σηκώσει στους ώμους του το μέλλον ενός ολόκληρου λαού που, παραζαλισμένου από τις απανωτές σφαλιάρες, δείχνει να παραδίνεται στο μοιραίο;
Η ξεκάθαρη απάντησή μου είναι ότι δικαιούμαστε και μπορούμε να ελπίζουμε ότι το 2011 θα είναι έτος μεγάλων αλλαγών! Θα είναι το έτος της ανατροπής.
Καθώς φέτος συμπληρώθηκαν 2.500 χρόνια από τη Μάχη του Μαραθώνα, έχει σημασία να επαναφέρουμε στη μνήμη μας μια μικρή λεπτομέρεια. Ως γνωστόν, οι Αθηναίοι είχαν δέκα στρατηγούς και κάθε μέρα στρατήγευε ένας εξ αυτών. Ο Μιλτιάδης περίμενε τη σειρά του, παρατεταγμένος στο πεδίο της μάχης. Όταν ήρθε, έγινε ο Μαραθώνας!
Το μήνυμα είναι σαφές. Το 2011, πρέπει να μας βρεί παρατεταγμένους. «Ναι, αλλά για ποιο σκοπό;» θα αναρωτηθείτε δικαίως; Η Ελλάδα δεν χρειάζεται κούφιες μεγαλοστομίες και ξεθωριασμένα οράματα. Να ποιά θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, η «πλατφόρμα» που θα δημιουργούσε την πλειοψηφία της ανατροπής.
Ι. Να διεκδικήσουμε πίσω την πατρίδα μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση της υποτέλειας, που μετατρέπει την Ελλάδα σε μια χώρα περιορισμένη εθνικής κυριαρχίας και την κοινωνία της σε ομάδες «απελπισμένων». Υπάρχει και άλλη λύση.
ΙΙ. Να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση ότι λέμε όχι στην συνεκμετάλλευση και το μοίρασμα του Αιγαίου και δεν παραιτούμεθα διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων μας. Ότι δεν θα εγκαταλείψουμε στην τύχη της την Μεγαλόνησο, δε θα μοιραστούμε το όνομα της Μακεδονίας μας με τους σκοπιανούς, ούτε θα επιτρέψουμε να γίνει η Θράκη ένα νέο Κόσσοβο. Τέλος, η Ελλάδα δεν θα μετατραπεί σε οικόπεδο υποδοχής των λαθρομεταναστών.
ΙΙ. Με μια ευρεία Συνταγματική Αναθεώρηση, να οικοδομήσουμε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου, το οποίο δεν θα το διαφεντεύουν οι οργανωμένες μειοψηφίες και τα μεγάλα συμφέροντα , αλλά θα έχει ως στόχο του μια κοινωνία συνοχής και θα είναι φιλικό προς τον πολίτη.
ΙII. Να ανακαλύψουμε εκ νέου την πολιτική. Να μια απλή πρόταση. Σύμφωνα με ένα νόμο του Σόλωνος, στην Αθήνα κάθε πολίτης πριν αναλάβει δημόσια εξουσία, έπρεπε να υποβληθεί σε δοκιμασία και να λογοδοτήσει (στη Βουλή και την Ηλιαία) για το σύνολο του μέχρι τότε βίου του («παντός του βίου λόγον διδόναι») προκειμένου να αποδειχθεί αν πληροί τις προϋποθέσεις να αναλάβει το αξίωμά του. Αν ο υποψήφιος αποδοκιμαζόταν, του απαγορευόταν η συμμετοχή στις πολιτικές δραστηριότητες! Με τη λήξη της θητείας τους λογοδοτούσαν σε επιτροπή λογιστών, η οποία είχε την ευθύνη της σύνταξης ειδικής απολογιστικής εκθέσεως! Στη συνέχεια η έκθεση ελεγχόταν από την Ηλιαία, η οποία είχε το δικαίωμα να επιβάλλει και ποινικές κυρώσεις! Προφανώς και δεν υπήρχε ασυλία!
Αυτά αρκούν, δεν χρειάζονται περισσότερα!
Από αρχηγός, ηγέτης
Η κρίση που βιώνουμε σήμερα, μας αφορά όλους, ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων. Για αυτό και τη λύση δε θα τη δώσει ένας στενά κομματικός αρχηγός. Η χώρα χρειάζεται ηγέτη που να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, να κάνει την υπέρβασή του, και να δημιουργήσει μια νέα κοινωνική πλειοψηφία στην οποία μπορούν να συμμετάσχουν όλοι.
«Υπάρχει τέτοιος αρχηγός, που μπορεί να μεταβληθεί σε ηγέτη;» Κατά τη γνώμη μου ο μόνος πολιτικός αρχηγός που συγκεντρώνει αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ο Αντώνης Σαμαράς.
«Που το στηρίζεις αυτό;» θα ρωτήσει ένας καλοπροαίρετος αντιρρησίας; Εξηγούμαι:
-Ο Αντώνης Σαμαράς, είναι ο μόνος πολιτικός αρχηγός που πιστεύει βαθύτατα τις αρχές της νέας πλειοψηφίας που εκθέσαμε ανωτέρω. Αρα μπορεί να δώσει όραμα και να ενώσει.
-Στο παρελθόν, έργω, απέδειξε ότι βάζει τις αρχές του πάνω από θέσεις και αξιώματα.
-Πέρασε τον πολιτικό του χειμώνα, διέβη την πολιτική του έρημο και δεν κατάφερε απλώς να επιβιώσει, αλλά να επανέλθει νικητής.
-Λόγω αυτής ακριβώς της διαδρομής, είναι ο μόνος αρχηγός που δεν φέρει ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση.
Το προσωπικό παράδειγμα ενός ανθρώπου τον χαρακτηρίζει δια βίου. Εχει επομένως τα στοιχεία που απαιτούνται για να ηγηθεί του εγχειρήματος
Οι μάχες οπισθοφυλακής του συστήματος
Ποια είναι η συνήθης κριτική του συστήματος; Ότι ο Σαμαράς αμφισβητείται στο κόμμα του, δεν έχει συνεργάτες, δεν πείθει και τα γνωστά. Ας απαντήσουμε εν συντομία.
-Ο Σαμαράς είναι ο ισχυρότερος αρχηγός της Ν.Δ. μετά τον ιδρυτή της. Ο ισχυρότερος! Όποιος στα σοβαρά πιστεύει ότι αμφισβητείται, ξέρει από πολιτική όσο ο αείμνηστος Κούλης Στολίγκας ήξερε από πυρηνική φυσική στη γνωστή ελληνική ταινία! «Μα κάποιοι εκφράζουν αντίθετες απόψεις;» Ε, και λοιπόν; Επειδή ενόψει αναδιανομής εσωκομματικών θέσεων, μερικοί διαγκωνίζονται για να πλασαριστούν ως υποψήφιοι, αυτό σημαίνει ότι αμφισβητούν τον αρχηγό; Δηλαδή, εσείς όταν προσπαθούσατε να πάρετε αύξηση ή προαγωγή, αμφισβητούσατε τον Πρόεδρο της εταιρεία σας;
«Μα βαράνε στενούς συνεργάτες του Προέδρου;» Καλά τους κάνουν! Δηλαδή ποιόν να βαρέσουν; Το Επώνυμο, τον Μικρό Οδυσσέα, το Strange ή εμένα, που δεν έχουμε κομματικά αξιώματα; Τους πύργους βαράνε! Και για να είμαι ειλικρινής θέλω να δώ πόσο ανθεκτικοί είναι αυτοί οι πύργοι, γιατί αύριο-μεθαύριο θα κληθούν να διαχειριστούν εξουσία! Πρακτική εξάσκηση κάνουν στη διαχείριση κρίσεων! Ποιο είναι το πρόβλημα;
«Μα ο Σαμαράς δεν πείθει!» Δεν πείθεται όποιος δεν θέλει να πειστεί! Λυπούμαι, αλλά μερικοί φαίνεται να παραγνωρίζουν ότι πήρε ένα διαλυμένο κόμμα και μόλις μέσα σ’ ένα χρόνο κατάφερε σχεδόν να εξανεμίσει τη διαφορά, να καταθέσει ένα πλήρες πρόγραμμα εξόδου από την κρίση και να συμπεριφέρεται με υπευθυνότητα, αν και θα μπορούσε εύκολα να λαϊκίζει. Δηλαδή, τι άλλο περιμένουμε;
Τέλος, αυτό το παραμύθι με την έλλειψη στελεχών. Ναι και εμένα, όταν βλέπω τη Ν.Δ. που κληρονόμησε σε επίπεδο στελεχών, με πιάνει μελαγχολία. Όμως, ποιος σας είπε ότι θα κυβερνήσει μ’ αυτούς; Δηλαδή, σ΄ ένα προσκλητήριο για τη σωτηρία της χώρας, δεν θα βρεθούν μερικές εκατοντάδες έλληνες πατριώτες για να βοηθήσουν; Είμαι βέβαιος ότι θα βρεθούν πολλοί περισσότεροι!
Όλα αυτά είναι επιχειρήματα ενός παραπαίοντος συστήματος που θέλει να τους παρασύρει όλους στην πτώση του. Τα τελευταία πυρά πριν την άτακτη υποχώρηση. Σε λίγο δεν θα πείθουν ούτε τους πρόθυμους παπαγάλους της τηλεόρασης.
Επίλογος: Το 2011 ίσως είναι το κρισιμότερο έτος μετά τη μεταπολίτευση. Πρέπει να αποφασίσουμε ποιόν δρόμο θα ακολουθήσουμε και με ποια ηγεσία θα πορευτούμε.
Τον έναν δρόμο τον ξέρουμε: είναι ο δρόμος του Μνημονίου. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε ήδη και τα χειρότερα έρχονται.
Ο άλλος είναι ο δρόμος της ανατροπής. Και της ελπίδας.
Χρόνια πολλά και Καλή χρονιά σε όλους!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, προσβλητικά, υποτιμητικά και υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Η φιλοξενία και οι αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων, τα σχόλια και οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.