Αντίθετα με όσα πιστεύει ο αφελής και άσχετος μέσος μεροκαματιάρης εργαζόμενος, ο καθένας από μας μπορεί να δημιουργήσει και να είναι ιδιοκτήτης μιας off shore εταιρίας, εύκολα, γρήγορα και φθηνά.
Υπάρχουν δικηγορικά γραφεία στην Ελλάδα, που μπορούν μέσα σε τρεις εργάσιμες μέρες, με συνολικό κόστος 2.000 ευρώ, να συστήσουν για λογαριασμό μας μια off shore εταιρία, με έδρα την Κύπρο (συνήθως αυτήν προτιμούν οι περισσότεροι) ή κάποιο άλλο εξωτικό μέρος.
Πολλοί από τους αναγνώστες θα αναρωτηθούν: "τι μας νοιάζει εμάς;" Θα καταλάβετε αμέσως.
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, ας πούμε ο κύριος Παπαδόπουλος, διαθέτει 200.000 ευρώ σε ρευστό. Αποφασίζει να αγοράσει ένα σπίτι στο όνομά του. Θα πληρώσει επιπλέον τα συμβολαιογραφικά, φόρο και θα αποκτήσει το σπίτι.
Αν τώρα αυτός πάρει ένα δάνειο, π.χ. 30.000 και κάτι πάει στραβά και δεν πληρώνει, η τράπεζα ερευνώντας, θα ανακαλύψει το ακίνητο στο όνομά του και θα προσπαθήσει να το κατασχέσει και να το πλειστηριάσει.
Αν τίποτα δεν πάει στραβά και ο κ. Παπαδόπουλος μετά από ένα χρόνο θελήσει να μεταβιβάσει το ακίνητο στην κόρη του, θα πρέπει να πληρώσει πάλι συμβολαιογραφικά και φόρους για να γίνει η μεταβίβαση.
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η κόρη του Παπαδόπουλου, 5 μήνες μετά μετάνιωσε και θέλει να μεταβιβάσει το ακίνητο στον αδερφό της. Πάλι θα πληρώσει συμβολαιογραφικά και φόρο.
Σε όλο το παραπάνω διάστημα του παραδείγματος, το ακίνητο είναι ενοικιασμένο από κάποιον τρίτο και πληρώνει .π.χ. 1000 ευρώ το μήνα ενοίκιο. Άρα η εφορία, σε όλο το παραπάνω διάστημα, εκτός από τα γαμησιάτικα, εισπράττει και μερτικό από τα ενοίκια που πληρώνει ο ενοικιαστής στον ιδιοκτήτη, το οποίο ανάλογα με την κλίμακα εισοδήματος, μπορεί να φτάσει μέχρι 50%.
Ποιό είναι το κόλπο με την off shore;
Ο Παπαδόπουλος, αντί να αγοράσει το ακίνητο στο όνομά του, δίνει 2.000 ευρώ σε σχετικό δικηγορικό γραφείο και αυτό συστήνει μια off shore εταιρία, με έδρα την Κύπρο, με όνομα π.χ. "Πυραμίδα LTD". Η εταιρία είναι ανώνυμη και έχει μία μόνο μετοχή. Όποιος κρατάει στα χέρια του την μετοχή, είναι ο ιδιοκτήτης της εταιρίας. Στη συνέχεια αγοράζει το ακίνητο των 200.000 ευρώ στο όνομα της "Πυραμίδα LTD". Δηλαδή, το ακίνητο πλέον, είναι ιδιοκτησία της "Πυραμίδα LTD", η οποία είναι ιδιοκτησία του Παπαδόπουλου.
Αν τώρα αυτός πάρει ένα δάνειο, π.χ. 30.000 και κάτι πάει στραβά και δεν πληρώνει, η τράπεζα ερευνώντας, δεν θα ανακαλύψει το ακίνητο στο όνομά του, άρα δεν θα μπορεί να το κατασχέσει και να το πλειστηριάσει.
Αν τίποτα δεν πάει στραβά και ο κ. Παπαδόπουλος μετά από ένα χρόνο θελήσει να μεταβιβάσει το ακίνητο στην κόρη του, θα της παραδώσει απλά τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD". Είπαμε, όποιος κρατάει στα χέρια του τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD", είναι και ιδιοκτήτης του ακινήτου. Άρα, δεν πρέπει να πληρώσει πάλι συμβολαιογραφικά και φόρους για να γίνει η μεταβίβαση.
Ας υποθέσουμε τώρα, ότι η κόρη του Παπαδόπουλου, 5 μήνες μετά μετάνιωσε και θέλει να μεταβιβάσει το ακίνητο στον αδερφό της. Πάλι, απλά θα παραδώσει τη μετοχή της "Πυραμίδα LTD" και δεν θα πληρώσει συμβολαιογραφικά και φόρο.
Σε όλο το παραπάνω διάστημα του παραδείγματος, το ακίνητο είναι ενοικιασμένο από κάποιον τρίτο και πληρώνει .π.χ. 1000 ευρώ το μήνα ενοίκιο. Η εφορία, φορολογεί πλέον όχι τους Παπαδοπουλέους, αλλά την "Πυραμίδα LTD". Δηλαδή με 10%, ανεξάρτητα από την κλίμακα εισοδήματος των Παπαδοπουλέων.
Είπατε τίποτα;
Ακίνητα σε offshore φορολογούνται τόσο πολύ, που κάνενας από τους συνήθεις υπόπτους δεν τα έχει έτσι. Ειδικά στα ακίνητα, αυτό δεν παίζει πιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχω άλλο παράδειγμα. Είμαι μικροαστικής νοοτροπίας. Δουλεύω για την ψευδαίσθηση σπιτιού δικού μου. Δουλέυω και κάνω οικονομία. Φορολογούμαι στα εισοδήματά μου. Αποκτώ ένα σπίτι (με φορολογημένο εισόδημα). Η απόκτησή του συνεπάγεται φόρο μεταβίβασης, συμβολαιογραφειοκρατικά, ΦΠΑ, και δεν ξέρω τι άλλο. Διπλή η φορολογία. Μετά θεωρούμαι προνομιούχος και φορολογούμαι που το έχω, και θεωρείται τεκμήριο κλπ. Τριπλή η φορολογία. Εάν λοιπόν δεν έχω πολλά μαζεμένα λεφτά (να δίνω) σε ύφεση χάνω την ήδη διπλοφορολογημένη μου ιδιοκτησία.
Συμπάρασμα, γίνομαι και εγώ φτωχός. Κοινωνική δικαιοσύνη; Ίσως. Αλλά έχει ένα απλό αποτέλεσμα. Οι φτωχοί παραμένουν φτωχοί και οι πλούσιοι φτωχαίνουν, και όποιος πλούσιος μπορεί, ή μένει έξω ή κρύβεται επιμελώς.
Το λάθος είναι η παραδοχή ότι η κότα που κάνει το χρυσό αυγό είναι ανεξάντλητη. Ούτε η Γερμανική κότα είναι, ούτε η Ελληνική. Από το 1981 και μετά, στο όνομα δημιουργίας μεσαίας τάξης, σκοτώσαμε την μεσαία τάξη (εκ του αποτελέσματος), φτωχύναμε τους κακούς πλουσίους, και φτιάξαμε μία νέα τάξη πλουσίων που δημιουργούν υπεραξία για τον εαυτό τους από φόρους που εισπράττουν παρά με προϊόντα που πουλάνε (και που ΑΝ θες τα αγοράζεις).
Τέτοιες μέρες τέτοια λόγια, αλλά εάν δεν μειωθούν ριζικά οι φορολογικοί συντελεστές και η φορολόγηση του πλούτου, απλά, απλούστατα, θα έχουμε ΜΟΝΟ φτωχούς. Ούτε κάν κοινωνικά δίκαιο...
Όπως και με το απαγορευμένο συνάλλαγμα. Όσο ήταν απαγορευμένο, ήταν όλο στην Ελβετία. Απελευθερωθηκε και γύρισε. Φορολογείται και φεύγει. Γίνεται αφορολόγητο και επιστρέφει... Επιλογές.