«Βιώσιμη Ανάπτυξη» εν μέσω κρίσης

Άρθρο του Βουλευτή Βοιωτίας και Τομεάρχη Ενέργειας & Φυσικών Πόρων της Νέας Δημοκρατίας, κ. Μιχάλη Γιαννάκη, φιλοξενείται στο τριμηνιαίο Περιοδικό «Βιώσιμη Ανάπτυξη» για την σημασία της επιχειρηματικότητας στα πλαίσια της αειφορίας.

Στην ίδια έκδοση του περιοδικού φιλοξενείται το άρθρο της επικεφαλής της ΚΟ της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κας Μαριέτα Γιαννάκου για την «πράσινη ανάπτυξη», που συμπληρώνει τις θέσεις της Νέας Δημοκρατίας για την ανάγκη στροφής στην έννοια της «αειφορίας».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Τομεάρχη Ενέργειας της ΝΔ, κ. Μιχάλη Γιαννάκη:

ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η οικονομική κρίση που διανύουμε αυτήν την περίοδο αποδεικνύει ότι το μοντέλο ανάπτυξης που έχει υιοθετηθεί, οδηγεί σε σοβαρές στρεβλώσεις. Όμως, παράλληλα με την οικονομική κρίση εντείνεται και η περιβαλλοντική κρίση. Οι εκθέσεις όλων των διεθνών οργανισμών τονίζουν ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα επιβαρύνει ανησυχητικά το περιβάλλον.

Ελάχιστοι είναι πλέον αυτοί που αμφισβητούν την ευρύτερη σημασία και τις επιπτώσεις από την αλλαγή στις κλιματολογικές συνθήκες. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σ’ όλο τον κόσμο, σταδιακά πείθεται ότι οι αλλαγές αυτές είναι δραματικές.

Η έκταση και η ταχύτητα των περιβαλλοντικών αλλαγών είναι εντυπωσιακή και επιφέρει αναπάντεχες επιπτώσεις. Η συχνότητα εμφάνισης ακραίων φαινομένων εντείνεται, ενώ πολλαπλασιάζει το κόστος τους. Αναμφισβήτητα, σε αυτές τις συνθήκες δεν αρκούν οι επί μέρους εθνικές πολιτικές, Αντίθετα Απαιτείται ολοκληρωμένος και παγκόσμιος συντονισμός.

Είναι επιτακτική ανάγκη η παγκόσμια κοινωνία να υιοθετήσει, όχι ρητορικά αλλά έμπρακτα πλέον, μια ολοκληρωμένη πολιτική στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης, καλύπτοντας τις ανάγκες του παρόντος χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η δυνατότητα των μελλοντικών γενεών να καλύψουν τις δικές τους ανάγκες. Στη βιώσιμη ανάπτυξη, το περιβάλλον και η κοινωνική συνοχή συνυπάρχουν ως τρεις ισοδύναμοι άξονες αντίληψης και δράσης.

Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να συμμετάσχει στη μάχη για την αντιμετώπιση της απειλής που συνιστούν οι κλιματολογικές αλλαγές και η επιβάρυνση του περιβάλλοντος, διατηρώντας ταυτόχρονα την αναπτυξιακή δυναμική της οικονομίας.

Γιατί η βιώσιμη ανάπτυξη στηρίζεται σε τρία προτάγματα: Την Ανταγωνιστικότητα, την Ισορροπία με το Φυσικό Περιβάλλον και την Ισορροπία με το κοινωνικό περιβάλλον. Γιατί περιβαλλοντική πολιτική χωρίς Ανταγωνιστικότητα, είναι ακραία εμμονή και επιστροφή στον κρατισμό. Αλλά και Ανταγωνιστικότητα χωρίς σεβασμό στο Περιβάλλον, είναι λεηλασία φυσικών πόρων. Η έννοια της Αειφορίας είναι η σύγχρονη, κοινωνικά φιλελεύθερη προσέγγιση που «παντρεύει» την ανταγωνιστικότητα με το σεβασμό του περιβάλλοντος.

Η ιδιωτική πρωτοβουλία, διαβλέποντας όχι μόνο τους περιορισμούς που επιβάλλει η περιβαλλοντική κρίση αλλά και τις νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες που διανοίγονται από την μετάλλαξη του οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης και την δριμεία οικονομική κρίση, έχει ήδη αναλάβει δράση. Η ανάπτυξη νέων κλάδων, άγνωστων και ζημιογόνων μέχρι χθες, μετατρέπονται σήμερα σε πρωτοπόρες και επικερδείς δραστηριότητες.

Η μεταστροφή της ζήτησης παραδοσιακών ενεργειακών πόρων στις Ανανεώσιμες Πηγές, η συνείδηση για καθαρότερο περιβάλλον, η εκπαίδευση δεν αποτελούν τυχαία γεγονότα. Αντίθετα είναι αποτέλεσμα άρρηκτα συνδεδεμένων φαινομένων που σχετίζονται με την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών αλλά και την θριαμβευτική επιστροφή της περιβαλλοντικής παιδείας και την καλλιέργεια της περιβαλλοντικής συνείδησης.

Σε αυτό το σημείο, η διάκριση μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, με τον τελευταίο να δείχνει αξιοσημείωτα αντανακλαστικά, την στιγμή που η επίσημη Πολιτεία μόλις προσπαθεί να ξυπνήσει από τον λήθαργο και να κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα.

Η εξοικονόμηση ενέργειας αποτελεί το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα. Την στιγμή που η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα καλπάζει, ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα, όταν δεν βάζει εμπόδια, τουλάχιστον αδιαφορεί μπροστά στις νέες εξελίξεις.

Από την άλλη, την στιγμή που η ζήτηση για μηχανολογικό εξοπλισμό για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας καλπάζει, την ώρα που χιλιάδες αιτήσεις επενδυτών καρκινοβατούν σε ένα δαιδαλώδες και εχθρικό γραφειοκρατικό σύστημα, η επίσημη Πολιτεία εγκαταλείπει στην μοίρα τους χιλιάδες επενδυτικά σχέδια για υπεράκτια αιολικά πάρκα. Την στιγμή που χιλιάδες επιχειρήσεις στην Ελλάδα διευρύνουν το αντικείμενό τους, εντάσσοντας στις δραστηριότητές τους περιβαλλοντικούς και οικονομικούς στόχους, η επίσημη Πολιτεία αδιαφορεί για τα κίνητρα του επενδυτικού νόμου που λιμνάζει στα συρτάρια των Υπουργικών γραφείων.

Η επίσημη εξουσία, και δη η αριστεριστικής αντίληψης εξουσία, στάθηκε διαχρονικά αντίθετη και πολέμια της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ακόμα και όταν αυτή συνδεόταν άρρηκτα με τις ιδεολογικές διακυρήξεις και προθέσεις της πρώτης. Σήμερα όμως, αυτή η κρίση –περιβαλλοντική και οικονομική- επιβάλλει μια νέα ματιά, μια νέα αντίληψη για το μέλλον. Απαιτεί ένα νέο κρίκο εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεων και πολιτείας με κοινούς τους στόχους της ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος.

Σε αυτή την κατεύθυνση, η μετωπική σύγκρουση με την γραφειοκρατία και τις αντιλήψεις της, η διαφάνεια, η επένδυση στις νέες τεχνολογίες και στην εκπαίδευση, η επένδυση στους ανθρώπους και την τεχνογνωσία, η ολοκληρωμένη διαχείριση των φυσικών πόρων αποτελούν εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για ασφαλή έξοδο από την διπλή κρίση.

Οφείλουμε πλέον όλοι, μακριά από ιδεολογικές και κομματικές αγκυλώσεις, να αντιμετωπίσουμε τους φυσικούς πόρους, όχι ως ανάχωμα αλλά ως προϋπόθεση ανάπτυξης. Και οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι το Περιβάλλον δεν είναι «περιορισμός» της Ανάπτυξης. Είναι Αναπτυξιακός Πόρος, είναι κοινωνικός Πλούτος, που πρέπει να σεβαστούμε και να αξιοποιήσουμε προς όφελος των πολλών.