Κι αν... δεν μας κάτσει;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ

ΟΣΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ενήμεροι για να γνωρίζουν σε γενικές γραμμές τι τους ξημερώνει σε μια χώρα όπου τα πάντα μεταβάλλονται μέρα με τη μέρα παρακολουθούν με αγωνία τις συνεντεύξεις που δίνουν σχεδόν καθημερινώς οι οικονομικοί παράγοντες της κυβέρνησης μήπως και βγάλουν κάποια άκρη. Κυρίως για το αν υπάρχει στόχος συγκεκριμένος όταν ξεζουμίζονται μόνον οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι από την κυβέρνηση με την κατάργηση δικαιωμάτων για τα οποία είχαν δοθεί αγώνες με αίμα. Προσπαθούν οι κακόμοιροι να αντιληφθούν αν υπάρχει πειστική απάντηση στο βασανιστικό και αγωνιώδες ερώτημα: Οδηγούν στην έξοδο από το τούνελ όλες αυτές οι βάρβαρες θυσίες ή υπάρχει το ενδεχόμενο να μην πιάσουν τόπο;

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ που δίνονται είναι παντελώς αόριστες ή θυμίζουν χρησμούς της Πυθίας. Ουσιαστικά η κυβέρνηση δεν δίνει απαντήσεις. Ολοι ανεξαιρέτως οι κυβερνητικοί παράγοντες μιλούν διφορούμενα ή συνεχίζουν να κρύβουν την αλήθεια. Μιλούν για νόμους και για τάξη ενώ γνωρίζουν ότι οι νόμοι όσον αφορά στις εργασιακές σχέσεις έχουν ήδη καταπατηθεί. Γνωρίζουν ότι οι επιχειρηματίες στην πλειονότητά τους αυθαιρετούν. Και οι μισθοί που δεν επρόκειτο να πειραχτούν, κατά πρόσφατη δήλωση του πρωθυπουργού, συρρικνώνονται δραματικά. Μόνον κάποιος μάντης θα μπορούσε να εξηγήσει με ποιο τρόπο μπορεί να κινηθεί η αγορά και να υπάρξει ανάπτυξη όταν η μεσαία τάξη δεν θα έχει τα στοιχειώδη για να περάσει το μήνα.

ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΑΝΕΣ ότι υπάρχει αμηχανία στο πράσινο στρατόπεδο. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν κατάρρευση της εμπιστοσύνης και η κατάσταση γίνεται ψυχονευρωτική καθώς οι αντιδράσεις είναι έντονες και εντός του ΠΑΣΟΚ. Τα όσα ακούστηκαν τη Δευτέρα στη Βουλή είναι ενδεικτικά του κάκιστου κλίματος, που αν συνεχιστεί θα οδηγήσει τα πράγματα στα άκρα. Ο υπουργός Οικονομικών δέχεται δηλητηριώδη βέλη από τους ίδιους τους «συντρόφους» του και είναι μάλλον τυχερός που ακόμη δεν τον έχει πετύχει κάποιο από αυτά... Ο πρωθυπουργός καλείται να αναζητήσει τρόπους συναίνεσης μέσα στο ίδιο του το σπίτι κι εν συνεχεία να τους ψάξει στα πέριξ. Το πισογύρισμα της χώρας είναι δραματικό.

ΣΤΑ 1947 Ο ΠΟΛ ΠΟΡΤΕΡ, απεσταλμένος του Αμερικανού προέδρου Τρούμαν στην Ελλάδα, περιέγραφε ως εξής τα όσα έβλεπε γύρω του στην Αθήνα: «Εχουμε ένα φτωχό λαό με μια ανίκανη κυβέρνηση και ένα πολιτικό σύστημα το οποίο απαιτεί από τους υπουργούς να έχουν ως κύριο μέλημά τους την παραμονή στο αξίωμα, παραμελώντας τα προβλήματα της ανοικοδόμησης και την επαναδραστηριοποίηση του εμπορίου και των συναλλαγών». Η περιγραφή αυτή ταίριαζε απόλυτα σε μια χώρα ξεχαρβαλωμένη που βρισκόταν στη μέση ενός εμφυλίου πολέμου. Ερχεται γάντι και σήμερα με το νέο ξεχαρβάλωμα. Ούτε κόμμα δεν χρειάζεται ν’ αλλαχθεί στις γραμμές αυτές και βρισκόμαστε δυστυχώς μπροστά στην εικόνα της Ελλάδας στα 2010.

http://www.e-typos.com/content.aspx?cid=16324&catid=7